Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst:
Team internet bracht mission one tot een succesvol einde, maar betaalde daar een grote prijs voor. Ze moesten hun vriend achterlaten in de handen van aartsvijand en crimineel meesterbrein Medusa. Het valt hen zwaar om hun dagelijkse leven weer op te pikken, zonder te weten of hij nog in leven is.
Tegen alle orders van de staatsveiligheid in, beslissen de overgebleven leden om terug te keren naar T-Polis om hun teamgenoot te zoeken. Dit brengt hen opnieuw in de onvoorspelbare en spannende wereld van het internet. Daar ontdekken ze dat computerbugs nog nooit zo gevaarlijk waren.
Nadat ik van Team Internet: Mission Onehad genoten, leek het me erg leuk om verder te lezen hoe alles verder ging. Dit tweede deel pakt de draad dan ook weer op waar de eerste eindigt. Team Internet is opgeheven na hun eerste missie, die ze moesten bekopen met een hoge prijs. Joshua (of Navigator, zoals zijn nickname luidt) is door de aartsvijand van Team Internet gevangen genomen en ondanks dat ze dit niet mogen doen, zoeken de overgebleven leden van Team Internet een manier om hem uit de klauwen van deze schurk te redden, maar of het ze ooit nog gaat lukken zonder toegang tot Cookiez, de kwantumcomputer, kunnen ze onmogelijk terugkeren naar het internet.
Dit tweede deel in de reeks leest weer lekker makkelijk weg, maar het grote probleem waar ik de hele tijd mee zat is dat er bijzonder weinig gebeurd. Het boek heet Mission Two, maar het duurt uiteindelijk tot bijna de laatste hoofdstukken tot Team Internet eindelijk weer terug het internet op kan om hun verloren vriend te redden. De pacing van het verhaal is echt niet goed en ik merkte ook dat mijn interesse in het verhaal daardoor steeds maar weer verslapte. Door het gebrek aan vaart en ook spanning vond ik het dit keer echt een stuk minder leuk.
Het verhaal bestaat uit twee hoofdverhaallijnen, aan de ene kant volgen we Team Internet die hun best doen om weer de draad op te pakken na hun eerste missie, maar ook willen proberen om Navigator te redden. Aan de andere kant volgen we Navigator en Medusa, die laatste probeert dan ook de eerstgenoemde aan zijn kant te krijgen. Wat ik echter erg jammer vond was dat het zo lang duurt voor ze eindelijk weer op het internet komen, dat ik me echt afvroeg waarom dit allemaal zo lang heeft moeten duren. Het eerste deel van het verhaal had veel korter gekund, terwijl het laatste dan weer veel langer had gekund zodat er echt een avontuur was op het internet. Ik vind dat een gemiste kans.
Ik had heel erg gehoopt dat dit boek me hetzelfde “power rangers”-achtige gevoel zou geven als de eerste, maar helaas. En dit ligt absoluut niet aan de schrijfstijl, want het leest echt heerlijk vlot weg allemaal en ik was ook zo door het boek heen, maar het plot en de pacing laten voor mij helaas te veel te wensen over.
Hartelijk dank aan Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst:
De wereld heeft nood aan nieuwe helden. Sky, Wolf, Phoebe, Harper, Florence, Aurora en Charlie zijn hun namen. Als digital natives worden ze klaargestoomd om op het internet een machtige, maar onbekende vijand te stoppen.
Hun mythische strijd wordt een odyssee vol gevaren waarin ze niet enkel elkaar maar ook zichzelf leren kennen. Het lot van de mensheid ligt in hun handen. Slagen ze niet in hun missie dan zal er geen morgen meer zijn.
Mijn eerste kennismaking met het schrijversduo R. Wade was met hun boek “Team Internet: Mission One” , een jeugdboek wat mij een beetje Power Rangers vibes gaf, op een goede manier. Ik was dan ook erg nieuwsgierig naar dit young adult verhaal van dit duo.
Het boek begint met een kennismaking van alle personages die net als in het eerdergenoemde ‘Team Internet: Mission One’ allemaal een videogame gespeeld hebben waardoor ze uitgekozen zijn om onderdeel uit te maken van een speciaal team. Een ding waar ik me heel erg aan ergerde was dat de personages continu in de clinch met elkaar liggen en ze allemaal even sarcastisch overkomen, waardoor je aanvankelijk lastig onthoudt wie wie nu precies is. Het begin van het verhaal lijkt dus heel erg op het vorige boek en nu is de doelgroep natuurlijk wel anders, maar het had best wat origineler gemogen van mij.
Als de missie dan eindelijk begint komen de zeven helden van het verhaal al snel vast te zitten in het internet en verandert het verhaal van scifi naar een herbeleving van de Odyssee uit de Griekse mythologie. Dit had ik totaal niet aan zien komen en zorgde ervoor dat mijn interesse in het boek af begon te nemen, ik wilde namelijk scifi lezen. Het boek kampt ook met de nodige pacing issues, waarbij sommige hoofdstukken kort zijn en andere maar liefst veertig pagina’s of meer. Hierdoor merkte ik dat ik regelmatig even stopte met lezen, als ik zag dat het volgende hoofdstuk lang was. Deze hoofdstukken hadden volgens mij prima in stukken kunnen worden gehakt. Ook waren er best wat dingen ongeloofwaardig in het verhaal, zo waren de personages op een bepaald punt in het verhaal gedrogeerd door het eten van bloemen en werden ze in een klap nuchter toen ze geforceerd werden te braken. Zo werkt het helaas in het echt niet, want het duurt best een tijd voor alles uit je bloedbaan is verdwenen.
De personages worden naarmate het verhaal vordert gelukkig een stuk verder uitgediept en allemaal kampen ze zo met hun eigen problemen die horen bij een jonge leeftijd, de worsteling met uitzoeken wie je bent. Dat we allemaal verschillend zijn en iedereen zijn zwakke en sterke punten heeft. Dit is goed verwerkt in het verhaal. Vooral Phoebe die in het begin als oppervlakkige Instagrammer wordt neergezet blijkt toch veel meer in haar mars te hebben dan je aanvankelijk denkt. Ook is het taalgebruik van de jongeren goed bestudeerd, met veel Engelse woorden erdoorheen. Het zijn stuk voor stuk geloofwaardige personages. Vooral Charlie vond ik een erg leuk personage, met zijn gekke ideeën en rare humor.
Overall vind ik het lastig te zeggen wat ik nu precies van het verhaal vond. Ik had gehoopt op veel meer scifi en was onaangenaam verrast toen het verhaal ineens veranderde in een herbeleving van de Odyssee. Pas tegen het einde werd het weer echt spannend en toen was het verhaal ineens afgelopen en stond er met grote letters “WORDT VERVOLGD…” Ik weet alleen niet of De Internauten: Oorsprong erin is geslaagd of ik wil weten hoe het verder gaat. Voor een debuut van de serie vond ik hem namelijk niet bijster sterk, wat ik erg jammer vind, want het concept is erg leuk, maar de uitwerking helaas wat minder.
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst:
De wereld heeft nieuwe superhelden nodig.
Wat zou jij doen als je leven op een dag volledig op zijn kop zou staan? Je niet langer een gewone tiener was, maar de wereld moest redden? Ellen, Sam, Milly, Ricky, Joyce, Steve en Winston overkomt het. Ze worden geheimagenten. Hun opdracht: het opnemen tegen aartsvijand en superbrein Medusa en zijn criminele organisatie.
De jonge helden worden geteleporteerd ín het internet, de wereld achter jouw computerscherm. Ze komen er terecht in T-Polis, een onbekende, gevaarlijke stad van bits en bytes, waar hun vriendschappen zwaar op de proef worden gesteld.
Team Internet: Mission One begint meteen vol in actie. Het is een beetje lastig te volgen wat er allemaal in rap tempo gebeurt, maar dan wordt uitgelegd dat dit al een stukje van Mission Two is en dat er heel wat aan vooraf is gegaan. Je krijgt direct een kijkje in het drukke leven van Team Internet, een groepje jongeren die als geheimagenten optreedt op het internet!
In het begin van het boek volgen we Winston, een gewone scholier die graag video games speelt. Vooral de game Mission X vindt hij geweldig, helemaal omdat hij het spel in de proefperiode mocht spelen en de winnaar dan naar de studio van Rusty Volt mag komen voor een prijs! Al snel komt hij erachter dat hij niet de enige winnaar is, er zijn er zeven! En dat dit eigenlijk een test was om te kijken of ze geschikte kandidaten zouden zijn voor Team Internet!
Mission One is een scifi jeugdverhaal vol met actie, raadsels en humor. De jongeren leren de wondere wereld van het échte internet kennen en je gaat echt met ze mee op ontdekkingsreis door de stad T-Polis. Mede door hun bijnamen, speciale pakken en het feit dat alle leden van Team Internet hun specialismen hadden, kreeg ik een beetje Power Rangers vibes van het boek, wat absoluut als compliment bedoeld is. Het is daardoor voor jonge lezers denk ik echt een heel leuk en avontuurlijk boek om te lezen. Wel had ik soms een beetje moeite met alle namen uit elkaar te houden, omdat niet alleen de echte namen van de jongeren werden gebruikt, maar ook hun bijnamen. Maar als je wat verder in het verhaal bent weet je dat uiteraard ondertussen wel!
Voor een debuut op jeugdboek niveau is R. Wade echt geslaagd en ik ben dan ook best wel nieuwsgierig hoe het verder gaat, want Mission One eindigt namelijk wel heel erg open!
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar voor de blogtour in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: Hallo ben je daar? Is daar iemand?
Romi woont op Mars, Ciro woont op aarde. Ze weten niet van elkaars bestaan. Tot ze op een dag contact met elkaar krijgen. Hoe dat kan, begrijpen ze niet. Via korte gesprekjes die nauwelijks door sterrenruis en meteorietenstormen heenkomen, leren ze elkaars wereld kennen.
Bestaan ze alleen in elkaars hoofd, of zijn er dingen mogelijk waar zij niet van weten?
Bren was al eerder heel enthousiast over de Remi reeks van Lara Reims en vertelde me dat het ook echt boeken zouden zijn voor mij. Toen ze daarom zei dat ik mee kon doen aan de blogtour voor Lucht van Lara Reims en dit ook Young Adult/Scifi bleek te zijn, wilde ik inderdaad eens wat gaan lezen van Lara, want het gegeven op de achterflap klinkt gewoon erg interessant!
Romi is een meisje dat op Mars leeft, maar eigenlijk wil ze niets liever dan terug naar de aarde, waar ze vandaan kwam. Ze leeft op Mars met een klein groepje mensen, robots en A.I.’s die samen bezig zijn om Mars compleet te transformeren, maar helaas is hun contact met de aarde verbroken en daarmee is hun missie ook stil komen te liggen, door gebrek aan toevoer van nieuwe grondstoffen. Het is dus echt overleven voor haar daar en omdat ze ook geen leeftijdsgenootjes heeft, is het leven voor haar erg saai. Daar komt echter verandering in als ze ineens contact weet te leggen met een jongen, Ciro genaamd. Hij woont op aarde, zegt hij. Al snel wordt het voor Romi duidelijk dat ze niet langer op Mars wil blijven en terug wil naar de aarde, maar hoe?
Ciro woont op de aarde. Sinds de “Gamechanger” is het leven niet meer hetzelfde als vroeger en leven mensen veel meer afstandelijk van elkaar. Hij heeft de wereld zelf nooit zo gekend, maar zijn ouders vertellen hem er nog regelmatig over. Zijn vader is een wereldberoemde wetenschapper en mede dankzij hem ziet de wereld er zo uit als nu. Ciro gaat naar school, maar ook dat gaat heel anders dan zoals wij dat kennen. Hij spreekt regelmatig af met zijn vrienden, maar toch voelt hij zich altijd anders dan de rest. En dan komt die ene dag waarop hij een berichtje krijgt van Romi, in zijn hoofd.
Wat een verhaal is Lucht! Het boek is opgedeeld in meerdere delen en we krijgen zowel vanuit Romi als Ciro het verhaal mee. Beiden groeien ze op, maar allebei zo anders. Toch is er iets dat ze in contact brengt met elkaar, maar hoe en waarom? Daar kom je natuurlijk tijdens het lezen achter. De schrijfstijl van Lara Reims is echt heel eigen. Het las lekker weg, ook mede door het lettertype en de rust tussen de hoofdstukkken door op de pagina’s. Hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer vragen je eigenlijk krijgt over het zo onwaarschijnlijke gegeven dat Romi en Ciro in contact staan met elkaar. Zijn ze wel allebei echt? Waarom is die verbinding er? Gelukkig worden al deze vragen uiteindelijk ook beantwoordt, maar Lara zet je regelmatig op een dwaalspoor met de nodige plottwists. Dit maakt het verhaal nog beter en het zit echt goed in elkaar.
Toch vond ik dit voor een scifi verhaal niet een bijster origineel verhaal, maar ik heb dan ook zoveel scifi gelezen, dat ik misschien al snel vind dat niet alles heel origineel meer is. Het gaat er uiteindelijk om wat de schrijver met de gegeven feiten uit het verhaal doet en dat is echt dik in orde! Vooral het laatste stuk van het boek wilde ik echt niet meer stoppen en heb ik het dan ook in een ruk uitgelezen. Voor de jongere lezers zou ik dit boek écht van harte aanbevelen. Het is echt heerlijke scifi en bovenal gaat het verhaal om je plek vinden in deze (of misschien wel een andere) wereld en wat het is om mens te zijn én dat is nu precies wat scifi zo’n boeiend genre maakt. Niet alleen het ontdekken van het universum, maar vooral het ontdekken van onszelf.
Jullie zien niet dubbel hoor, of toch wel? Vandaag hebben we een dubbelinterview met Ursula Visser en Nanouk Kira, want zij hebben allebei een boek uitgebracht met precies dezelfde titel: ‘Drakenhart’! Lezen jullie gezellig mee?
Jeffrey: Laten we even beginnen bij het begin, want misschien kennen onze lezers jullie nog niet, of een van jullie, dat kan natuurlijk ook. Nanouk, wil jij beginnen met jezelf even kort voorstellen?
Nanouk: Ja natuurlijk, ik ben Nanouk en ik ben net gedebuteerd met Drakenhart. Ik schrijf inmiddels zo’n 10 jaar en houd vooral veel van fantasy (hoewel ik op het moment aan een andere genre werk). Verder vind ik het natuurlijk ook heel leuk om te lezen en volg ik ook de nogal bijpassende studie Letterkunde.
Jeffrey: Ah, je studeert nog! Dat is inderdaad erg bijpassend! Als je nu zo’n tien jaar schrijft, dan is dat al best een tijd! Hoe oud was je dan toen je begon?
Nanouk: Ik zeg altijd dat ik 15/16 was, want toen begon ik serieuzer met schrijven. Toen ik echt heel jong was, heb ik ook weleens wat geschreven, maar dat vind ik niet echt noemenswaardig.
Jeffrey: Oh, dat is best jong! Voor mij begon het avontuur pas aan het einde van mijn twintiger jaren. Wat voor soort verhalen schreef jij toen je ermee startte ? Was het toen ook al fantasy?
Nanouk: Ik heb als eerste verhaal iets geschreven over een meisje dat in het buitenland op een camping ging werken. Toen besloot ik eigenlijk dat ik fantasy veel interessanter vond en heb ik dit verhaal ook nooit meer afgemaakt. Verder is het dus echt bijna altijd bij fantasy gebleven, op een paar historische verhalen na.
Ursula: Ah, dat is leuk om te horen. Ik schrijf ook het liefst fantasy én scifi, maar als ik eens een ander genre probeer, dan denk ik meh, dat loopt toch allemaal minder lekker.
Ik ben ook nogal streng voor mezelf wat dat betreft, want het moet net zo goed zijn als mijn fantasy of scifi, heb jij dat ook, Nanouk?
Nanouk: Ja, dat ken ik ook wel van een ander genre schrijven! Als ik iets anders schrijf, voelt het meestal niet helemaal compleet of zo.
Ursula: Precies, dat!
Nanouk: Grappig dat we dat wel allebei hebben.
Jeffrey: Ja, jullie hebben denk ik naast de titel van jullie nieuwste telg meer overeenkomsten! Ursula is voor sommigen van jullie misschien al bekend van Perubo Publishing. Bren en ik kennen jou ook al een tijdje, maar het kan natuurlijk zijn dat de lezers van dit interview ook jou nog niet kennen. Dus wil je jezelf even introduceren, Ursula?
Ursula: Zeker! Ik schrijf fantasy en science fiction. Twee genres die ver van elkaar afliggen. Of toch niet? De reden dat ik ooit begonnen ben met het schrijven van science fiction (sci-fi) is, dat ik altijd al benieuwd ben geweest waar wij als mensheid in de toekomst zouden zijn. Mijn eerste sci-fi verhaal Terra Nova, schreef ik met als doel om een kort verhaal van vierduizend woorden te schrijven voor een bundel. Het werd harde science fiction. Toch kon mijn fantasy-minnend hart het niet laten om een spoortje achter te laten. Inmiddels zijn er heel wat boeken van mij uitgebracht, in het Nederlands én Engels. Er zitten nog genoeg verhalen in dat hoofd van mij, dus ik kan nog vooruit!
Bren: Ja, we hebben al je boeken hier dan ook in de boekenkast staan. De kaften zijn altijd echt pareltjes! Maar, we hebben een interview met jullie samen, want jullie boeken hebben precies dezelfde titel! Hoe zijn jullie hier achter gekomen?
Alle boeken van Ursula!
Nanouk: Ik kwam erachter doordat Ursula mij via Instagram benaderde. Wel grappig om erbij te zeggen dat ik er eerst wel van schrok, want het kan natuurlijk best wel onduidelijkheid opleveren, zeker omdat de covers ook behoorlijk op elkaar lijken. Alleen toen kwamen we op het idee dat we best wel een samenwerking konden doen met een interview en dat maakte het alleen maar leuk.
Ursula: Omdat de bundel Voorbij de Storm waar een verhaal van mij in staat via Macc is uitgegeven, struinde ik wat rond tussen de boeken die verwacht werden, daar stond Nanouks boek bij. Onze boeken zouden vlak na elkaar uitkomen en ik dacht, daar kunnen we gebruik van maken. Ik was erg benieuwd naar haar boek. Vragen rezen op, onder andere: is de inhoud hetzelfde? Ik besloot contact te zoeken en dat beviel goed!
Nanouk: Ja, ik ben blij dat je dat gedaan hebt! Overigens hoor ik van veel mensen dat ze het leuk vinden dat we het zo aanpakken in plaats van te concurreren en ik denk ook precies dat dat een hele mooie insteek is.
Ursula: Ik ben ervan overtuigd dat samenwerken veel meer oplevert, het is ook zó leuk. Wie mijn instagram een beetje volgt weet dat ik vaak boeken van anderen lees, boeken deel en ook samenwerk met auteurs uit de UK en US. Dus toen jij ja zei tegen de samenwerking, was ik helemaal blij!
Nanouk: Ja, je hebt gelijk, en bovendien vond ik het ook gewoon leuk om je boek te mogen lezen, want ik was wel heel nieuwsgierig.
De boeken van Nanouk, inclusief verhalenbundels waar ze in staat
Jeffrey: Wel echt super dat jullie zo samen zijn gaan werken ja! De kaften hebben wel een beetje eenzelfde sfeer, maar zijn toch duidelijk wel heel eigen ook. En in die van Nanouk is de hoofdrol speler mannelijk, terwijl dat in die van Ursula juist weer een vrouwelijke is. Dus hetzelfde qua titel, maar zeker niet wat de inhoud betreft!
Bren: Wij zeggen ook altijd dat mensen niet maar één boek lezen, dus het is echt leuk om te zien dat jullie elkaar het licht in de ogen gunnen en op deze manier een samenwerking zijn aangegaan! Jullie kennen elkaars verhaal als het goed is. Waarin zitten volgens jullie zelf de grote verschillen?
Nanouk: Onze beide hoofdpersonages bevinden zich gewoon in heel verschillende situaties en krijgen met heel andere problemen te maken. Ik denk dat daarin wel al het grootste verschil zit. Ook het aantal personages door wiens ogen je kijkt is natuurlijk anders. Bij mijn Drakenhart wordt op de proloog en epiloog na alles vanuit de hoofpersoon verteld. Bij Ursula krijgen we wat meer vanuit de andere personages te horen ook. Verder spelen draken bij Ursula voor mijn gevoel wel een grotere rol, terwijl de titel Drakenhart bij mij meer gaat om de waarden die centraal staan in de maatschappij.
Artwork gemaakt door de moeder van Nanouk voor haar boek
Ursula: Dat is dan ook een mooi bruggetje naar de reden waarom ik voor de titel koos. Je kunt het eigenlijk letterlijk nemen. Behalve de manier van vertellen, vanuit één of meerdere perspectieven, is de omgeving waar beide verhalen zich afspelen ook verschillend. Daar waar Nanouk zich hoofdzakelijk richt op een bepaalde cirkel in het land, is mijn wereld groter. Het voordeel van Nanouk haar boek is dat je een uitstekend beeld krijgt van de omgeving, je gaat echt mee op reis met het hoofdpersonage en leert zo het gebied en belangrijke plaatsen steeds beter kennen. Je helikoptert als het ware boven het gebied en ziet wat daar gebeurt. Bij mijn boek ben je op de doorreis, krijgt de omgeving minder specifiek aandacht, totdat Mara belangrijke locaties aandoet. Wat ik ook goed vind aan Nanouks boek, is het psychologische spel dat gespeeld wordt. Er is geen duidelijk goed en kwaad, ze heeft de belangrijkste personages iets van beide gegeven. Toch maken de hoofdpersonen van onze boeken een ontwikkeling door. Alles wat ze meemaken gebruiken ze om vooruit te komen. Hoe ze dat doen is dan weer heel anders, haha. Dat mag je zelf ontdekken.
Nanouk: Ja, dat wat je zegt over ontwikkeling is helemaal waar. Ik denk dat het interessant en logisch is hoe onze hoofpersonages allebei zo’n ontwikkeling doormaken, maar allebei een hele andere.
Ursula: Mee eens! Dat maakt het ook zulke verschillende verhalen.
Jeffrey: Bren heeft in ieder geval de eerste twee delen gelezen van Ursula en ik heb die van Nanouk laatst gelezen (zie review). Wij hebben het er natuurlijk al over gehad en de boeken zijn erg verschillend, wat het dan juist zo leuk maakt dat ze de titel delen. Is er voor jullie allebei een bepaalde boodschap geweest die jullie mee hebben willen geven met jullie ‘Drakenhart’?
Nanouk op Elfia
Nanouk: Oh, moeilijke vraag, maar ik ga proberen het zo te verwoorden als het in mijn hoofd is. Waar mijn Drakenhart erg op focust is de psychologie van de personages. Een boodschap die daarin zit, is ten eerste dat niemand echt goed of slecht is (zoals Ursula het net al mooi verwoordde). Het hoofdpersonage heeft te kampen met heel veel onzekerheid wat betreft wie hij moet zijn en wat de maatschappij en zijn familie van hem verwacht dat hij is. ‘Drakenhart’ is een waarde daar die staat voor eer en dapperheid, maar verder in het verhaal twijfelt hij of hij daar wel aan voldoet en of degene die die verwachtingen stellen zijn onvoorwaardelijke trouw en toewijding eigenlijk wel verdienen. Kort gezegd zou de boodschap dan zijn dat er van alle kanten wel verwachtingen aan je gesteld worden, maar dat die niet per se goed zijn omdat ze nu eenmaal de norm zijn of door een ‘meerdere’ worden geformuleerd.
Ursula: Oeh, ja, die boodschap! Zoals de flaptekst vermeldt is Mara vervloekt door het bloed van een draak. De meeste mensen die het overleven worden knettergek óf verbannen naar een afgelegen oord. Mara voelt zich in eerste instantie overvallen door wat haar overkomt, logisch. Maar ergens in dat dametje vlamt een kracht op, die ervoor zorgt dat ze niet opgeeft, zoals iedereen om haar heen dat wel heeft gedaan. Met al haar vastberadenheid weet ze ver te komen, ook al maakt ze niet altijd de juiste beslissing. De boodschap is dus: luister naar jezelf, je bent sterker dan je denkt!
Nanouk: Ah die vind ik erg mooi, en heel toepasselijk voor Mara inderdaad! Die vastberadenheid maakt haar voor mij ook een sympathiek karakter.
De schrijfplek van Nanouk
Jeffrey: Mooie boodschappen! We hebben nu gekeken naar de verschillen en wat jullie de lezers mee willen geven, maar er zijn natuurlijk ook veel overeenkomsten. Is er eentje die er voor jullie uitspringt? (naast de titel dan, haha.)
Ursula: Er zitten draken in beide verhalen. Pluspunt zou ik zeggen, ik ben dol op draken. De personages krijgen een stevige uitdaging voor de kiezen. De keuze die de personages maken hebben grote gevolgen. Niet alleen voor henzelf.
Nanouk: Ik zag tijdens het lezen wel een paar grappige overeenkomsten, die ook verschillen waren. Bijvoorbeeld dat zowel Mara als Durégo ergens schubben op hun lijf hadden, maar dat dit bij Mara een uitzonderlijke reden had, terwijl het voor Durégo bij zijn volk hoort en iedereen het daar heeft.
De rebranding van Dragon Heart van Ursula, met compleet nieuwe cover artwork!
Bren: Jullie hebben allebei een voorliefde voor draken. Waar is dat zo vandaan gekomen? Wat maakt draken zo geliefd bij jullie allebei?
Ursula: Bij mij zijn het de westerse draken, de oosterse draken (China) trekken me niet zo aan. Heel raar, maar op de een of andere manier doet die kop me aan een meerval denken, niet echt mooi. Draken lopen trouwens nog steeds op aarde rond. De frilled neck lizard, wordt ook wel kraagdraak genoemd. De dieren boeien me enorm. Misschien is het hetzelfde als een ander van katten houdt. Overigens heb ik meer dieren in mijn boeken die gebaseerd zijn op echte (uitgestorven) dieren, zo zijn de Paleans gebaseerd op het schubdier. En Anam Wolfs (die komen in Dragon Bond voor) op Tasmaanse tijgers.
Nanouk: Ik vind mythische/fantasiedieren over het algemeen gewoon heel interessant en tot de verbeelding spreken, maar eigenlijk heb ik niet echt een speciale obsessie met draken. Voor Drakenhart vond ik het eigenlijk interessanter om een volk neer te zetten dat erin gelooft dat ze verwant zijn aan de draken en hier hun samenleving naar gebouwd hebben. Ik merk wel dat ik er steeds meer plezier in heb om verschillende soorten draken en hun eigenschappen te verzinnen, die gaan in deel 2 dan ook een stuk meer terugkomen.
Jeffrey: Klinkt goed, Nanouk. Voor Drakenhart kunnen we nog een vervolg verwachten, want het wordt een duologie. Hoe gaat het daarmee?
Nanouk: Drakenglas, het vervolg, ligt nu bij de uitgever te wachten. De eerste versie is dus compleet afgerond. Zelf ben ik wel heel enthousiast en benieuwd naar de reacties erop. Nog wat meer dan Drakenhart gaat het in op de psychologie van de personages en er staat natuurlijk ook nog van alles te gebeuren.
Ursula: Ik kijk nu al uit naar Drakenglas, want aan het eind van Drakenhart staan de zaken op scherp!
Jeffrey: Klinkt spannend, Nanouk! We gaan het zeker in de gaten houden, want het eerste deel beviel goed. Ursula, van jou weten we dat je altijd wel aan het schrijven bent. Nu had je Drakenhart eerst even “tussendoor” gedaan, maar je bent ook druk met nieuw werk, toch? Wil je daar ook iets over vertellen?
Ursula: Nou ja tussendoor… Het scheelt dat het vertaalt is door Ninja Paap-Luijten. Dit jaar komt Dragon Bond nog uit, ook deze wordt vertaalt! Daarnaast schrijf ik aan een serie korte Nederlandse verhalen. Bedenk wel dat ik over een boek soms wel twee jaar doe. Aan Shadow Dragon (het laatste deel van de Dragon Queen serie) wordt al een jaar gewerkt. Alles gaat op een traag tempo doordat ik erg weinig energie heb. Schrijven maakt me blij, dus ik ga ermee door! Ideeën genoeg, daar ligt het niet aan. Schrijf jij ook korte verhalen, Nanouk?
Nanouk: Eigenlijk niet heel vaak, maar voor twee bundels van Uitgeverij Macc heb ik korte verhalen geschreven die zich in dezelfde wereld afspelen als Drakenhart! Ik denk dat ik me beter aan personages kan hechten als ik langer over ze schrijf en daarom vind ik het ook wel leuker om lange verhalen te schrijven. Trouwens vind ik dat wat je zei: ‘Schrijven maakt me blij, dus ik ga ermee door’, echt een heel goede instelling. Dat is waarschijnlijk de eerste reden dat iemand ooit begint met schrijven en door een soort van prestatiedruk om te publiceren kunnen we dat nog weleens vergeten.
Ursula: Heel toevallig dat ook een kort verhaal van mij bij Macc is uitgekomen, in de klimaatbundel Voorbij de Storm! Over het schrijven van verhalen in een wereld waar al boeken van zijn uitgegeven, dat is herkenbaar! Er zitten zoveel bijverhalen in mijn hoofd over Mara, side-stories van personages… ah, mijn hart begint alweer sneller te kloppen!
Nanouk: Ik ben heel benieuwd naar die bijverhalen! Altijd super leuk om meer over personages en achtergronden te weten te komen.
Bren: We hebben het nu al over allerlei werelden gehad. Wat ik me afvroeg: In welke wereld zou je graag zelf eens willen leven uit je eigen boeken en/of uit boeken van andere schrijvers en waarom?
Ursula: In mijn eigen wereld? In Wulan! De magie van het land, de groene, uitgestrekte moerassen, het volk en hun gebruiken. Ja hoor, laat me daar maar los! In Wulan leven geen muggen. Haha. Dat is dan wel fijn. Maar er zijn zulke mooie bloemen, watervallen en draken…
Nanouk: Geen muggen lijkt me echt een heel groot voordeel… In veel fantasywerelden zou ik niet per se willen leven, omdat ik waarschijnlijk opgegeten zou worden door een draak of zou sterven in een veldslag of zo. Al lijkt het me wel leuk om magie te kunnen leren, dus wat dat betreft misschien de wereld van Harry Potter, is ook nog relatief veilig.
Ursula: Uhm, afgezien van hij wiens naam we maar niet noemen. Maar ik snap je wel.
Nanouk: Haha ja precies, vandaar de ‘relatief’ veilig.
Jeffrey: Haha, mooie antwoorden! Het lijkt mij fantatisch als ik ooit eens in de werelden van Star Wars zou kunnen ronddwalen, maar veel planeten zijn waarschijnlijk erg gevaarlijk ook, ja. En jij Bren?
Bren: Ik heb niet perse specifiek eentje waar ik zou willen wonen, maar het liefst zou ik wonen in een wereld zoals het vroeger was, waarin de mens in harmonie leeft met de natuur en elkaar. Waar er nog magie is en ik zou het wel onwijs gaaf vinden als er ook draken en feniksen waren en andere mythologische wezens. Wat me weer bij de volgende vraag brengt, als je een mythisch/fantasy wezen zou mogen verzorgen welk zou dat dan zijn en waarom?
Ursula: Een draak. Sorry, het wordt zo wel saai he? Hoewel niet alle draken benaderbaar zijn, zou ik ze toch echt wel in levende lijve willen zien. En dan niet a la Jurrassic Park, maar in hun eigen omgeving. Haha. Nou ja, kan Mara me mooi helpen ze te beteugelen. Als draken niet kunnen dan ga ik voor een Direwolf. Ik ben allergisch voor honden, maar hopelijk dan niet voor die wolven. Dat zou wat zijn…
Een gezellige book nook bij Nanouk thuis 🙂
Nanouk: Haha, misschien ben je ook wel allergisch voor draken, wie weet… Ik zou wel een feniks willen verzorgen. Dat vind ik wel fascinerende wezens en (in mijn gedachten in ieder geval) zijn ze ook redelijk zelfstandig. Of anders misschien een pegasus of draak, of iets anders waarmee je kan vliegen. Wel eentje die niet te gevaarlijk is, graag.
Ursula: Oh, jaaaa vliegen! Dat lijkt me zo tof!
Jeffrey: Ze zeggen altijd dat schrijvers zelf hun grootste criticus zijn en dat geldt voor mij ook absoluut. Als ik soms wel eens mijn eigen boeken opensla en dan stukjes lees dan denk ik vaak “Had ik dat maar anders gedaan”, maar ook vaak genoeg dat ik wel erg tevreden ben, gelukkig. Ervaren jullie dat ook?
Ursula: Er zijn altijd verbeterpunten in mijn werk, hihihi. Ik heb bij ieder nieuw boek plankenkoorts hoor, ik hoop altijd dat lezers mijn boeken goed genoeg vinden. Altijd spannend! Terugkomend op verbeterpunten; zo schreef ik deze eerste drie Engelstalige boeken in de serie met de gedachte: houd het klein. Omdat ik vind dat fantasy niet altijd laaaange boeken hoeven te zijn. Nu ik in de wereld ben gedoken merk ik dat ze vanzelf dikker worden. Dragon Bond is bijvoorbeeld 340 pagina’s, dat is heel wat meer dan Blood Magic bijvoorbeeld. Een voorbeeld van een dilemma: ik ga dit jaar de Engelstalige serie rebranden. De eerste 3 boeken worden ook gebundeld, dus Dragon Bond wordt deel 4, Shadow Dragon deel 5. De oude covers worden vervangen en ik weet dat een deel van de lezers dat niet leuk vindt, maar een aantal vindt het niet erg. Dan twijfel ik zó enorm of ik zal doorzetten. Uiteindelijk kies ik er toch voor om nieuwe covers te nemen, omdat er een reden was dat ik verliefd werd op de nieuwe stijl.
De favoriete leesplek van Nanouk
Nanouk: Drakenhart heb ik al een behoorlijke tijd geleden geschreven. Hoewel ik er nog steeds wel blij mee ben, zijn er ook wel dingen die ik nu anders zou doen. Zo is mijn stijl inmiddels wat anders en ga ik toch net wat meer in op de psyche van personages. In het geval van Drakenhart zou ik waarschijnlijk het begin veranderd hebben, zodat er een stuk minder namen aan bod komen. Achteraf gezien lijkt dat me eigenlijk beter en rustiger voor de lezer, maar goed dat is natuurlijk ook weer iets om van te leren. Nu zijn het in Drakenhart ook niet de meest makkelijke namen. Ze zijn allemaal met een accent geschreven en dit stamt nog uit de tijd dat ik een ander verhaal schreef waar de drekar als één van de volken in voorkwamen. Toen had ik voor alle volken een bepaald aantal klanken dat in de namen voorkwam, zodat het duidelijk werd dat ze tot een andere groep behoorden. Nu dit in Drakenhart helemaal niet voorkomt, snap ik wel dat het verwarrend kan zijn om zoveel moeilijke namen bij elkaar te hebben.
Ursula: Is dat verhaal nog ergens te lezen?
Nanouk: Nee, dat was toevallig mijn eerst fantasy verhaal ooit. Misschien dat ik het ooit weleens herschrijf, maar het zou een heel lang boek worden omdat ik daarin echt alles tegelijk wilde doen.
Jeffrey: Echt leuk om dit allemaal te horen! Zo’n kijkje in de keuken bij de schrijvers is altijd erg leuk. Als het goed is lezen jullie zelf ook aardig wat. Zijn er nog boeken die jullie echt heel erg aan kunnen bevelen aan de lezers, die jullie bijv. geïnspireerd hebben om zelf ook te gaan schrijven?
Ursula: Ik moet zeggen dat ik erg veel schrijvers ontdekt heb via Instagram. Omdat ik veel Engelstalige boeken lees, kan ik je de volgende boeken aanbevelen: The Cards of Death serie van Tamara Geraeds en de Insomnia saga van Lynn Robin (beide Nederlandse schrijfsters). Caroline Noe, Stella Williams, W.A. Ashes. Een van mijn favoriete scifi schrijvers is Jeffrey Debris (degene die nu dit interview doet, red.) en een ander voorbeeld is Ben Alderson (fantasy). Nederlandstalige schrijvers die ik graag lees zijn Mara Li, Johan Klein Haneveld, Ninja Paap-Luijten en Sandra J. Paul. Momenteel lees ik Dizary, fantasievol verhaal! Een auteur die me geïnspireerd heeft om te schrijven is Charlaine Harris. Vooral haar toegankelijke taalgebruik was een trigger. Ik schrijf dat zelf ook, hoor ik vaak. Dat is een mooi compliment.
De transformatie van drie losse Engelse boeken naar één Nederlandstalig boek! 🙂
Nanouk: Hmm lastig, er zijn echt heel veel auteurs en boeken die ik geweldig vind en ieder verhaal draagt op zijn eigen manier wel bij aan mijn motivatie om meer te lezen en te schrijven denken ik. Ik zou ook echt niet een favoriet kunnen noemen of zo en ik denk dat dat ook juist wel mooi is. Zoveel mooie en leuke boeken voegen allemaal op een andere manier iets toe. Net als Ursula heb ik trouwens best wel veel (vooral Nederlandse) schrijvers via Instagram ontdekt, en ik probeer ook juist wel veel van Nederlandse schrijvers te lezen.
Jeffrey: Haha, Ursula, dan moet ik snel maar weer scifi gaan schrijven denk ik. Wij lezen natuurlijk ook veel fantasy van Nederlandse en Vlaamse auteurs en er zitten echt ontzettend goede tussen. Het is jammer dat veel mensen dan toch uitwijken naar buitenlandse auteurs, terwijl er echt juweeltjes tussen zitten in ons eigen taalgebied.
Ursula: Misschien kennen de lezers ze nog niet. We hebben in ieder geval wat tips gegeven.
Bren: Na al deze boekentips zijn we nog niet klaar met boeken. Veel verhalen bevatten de meest prachtige quotes. Wat is jullie favoriete bookish quote?
Ursula: “All we have to decide is what to do with the time that is given us.” — J.R.R. Tolkien
Nanouk: Oké ik krijg echt heel veel keuzestress van deze vraag, want er zijn te veel geweldige quotes en ik heb niet echt een favoriet. Een deel valt al af om hier te noemen, omdat ze Franstalig zijn en omdat Ursula die mooie al zei, zal ik ook even geen Tolkien doen. Deze uit The Ballad of Songbirds and Snakes vind ik wel heel interessant: “You can blame it on the circumstances, the environment, but you made the choices you made, no one else.”
De Tolkien verzameling van Nanouk
Bren: Wow, die is inderdaad erg mooi! Hebben jullie naast het schrijven ook nog andere hobby’s?
Nanouk: Oeeh, een beetje standaard dingen als lezen, wandelen, te veel netflix kijken en met vrienden afspreken. En verder vind ik het heel gaaf om te hiken en wildkamperen, al heb ik dat echt al te lang niet gedaan. Oh en zingen vind ik ook altijd heel leuk, al is dat niet per se prettig voor mijn omgeving.
Ursula: Hahaha, geeft niet Nanouk, als zingen je blij maakt, gewoon doen! Ik hou erg van tekenen, lezen en ik word blij van wandelen en e-fietsen.
Jeffrey: Wij vonden het echt ontzettend leuk om dit interview met jullie te hebben en we kijken natuurlijk ontzettend uit naar al jullie nieuwe werk in de toekomst. Is er nog iets wat jullie de lezers van dit interview mee zouden willen geven over boeken, lezen en schrijven?
Ursula: Ik hoop dat de lezers net zo genieten van mijn boeken als ik doe van het schrijven. Het is zo magisch om je onder te dompelen in een andere wereld. Hartelijk dank voor het lezen van dit interview!
Nanouk: Daar sluit ik me helemaal bij aan. Iedere lezer die van een verhaal kan genieten telt en ik hoop dat onze Drakenharten daaraan bij mogen dragen!
Bren: Dat gaan ze zeker doen! Mocht je nou denken na het lezen van dit gezellige interview: “Ja, die boeken moet ik écht lezen!” dan hebben we goed nieuws voor jullie! Je kunt de boeken namelijk winnen! We hebben samen met Nanouk en Ursula een leuk pakket samengesteld en we mogen een van jullie hier gelukkig mee maken! Hoe kun je winnen? Dat lees je hieronder!
Winactie Drakenharten
We hebben echt een mega gaaf pakket voor jullie! Kijk maar eens wat we allemaal te winnen valt! ^_^ Beide boeken zijn ook nog eens gesigneerd door de auteurs!
Wat moet je doen?
Reageer onder dit interview dat je mee wilt doen.
Volg ons blog door je in te schrijven voor onze e-mail updates, of als je een WordPress account hebt, volg ons dan via WordPress! Hoe je dat doet via e-mail? Klik of tik op Contact en vul vervolgens je e-mail adres in bij “Volg blog via e-mail”.
Reageren kan t/m vrijdag 25 Februari. Kort daarna maken we dan de winnaar via ons blog bekend aan jullie. Let er goed op dat je aan beide voorwaarden voldoet! Alvast heel veel geluk gewenst! En mochten jullie nog vragen hebben aan beide dames, stel ze dan ook gerust 🙂
Vorig jaar heb ik de originele trilogie van Star Wars gelezen in de uitvoering van William Shakespeare, door Ian Doescher. Het was echt genieten om de klassieke films als klassiek toneelstuk te lezen. De vormgeving van de boeken, met illustraties in de oude stijl zijn ook geweldig gedaan en maken het plaatje compleet. Maar nu bleek dus dat niet alleen van de OT een serie was, maar ook van de prequels én van de sequels zelfs! Dus ja, ik moet natuurlijk wel de serie compleet hebben!
The Phantom of Menace is geheel in dezelfde stijl uitgevoerd als de OT. Hoewel ik dit persoonlijk een van de minste Star Wars episodes vind (op Episode 2 na, want die vond ik écht het slechtste, op de actiescenes na) heeft Ian Doescher er echt een mooi werk van gemaakt. Vooral de manier waarop hij Jar Jar Binks neerzet is fantastisch. Hij doet zich voor als een nar, maar als we zijn gedachten meekrijgen blijkt hij een stuk intelligenter te zijn dan we als toeschouwer van de films meekregen. Zo heeft Ian Doescher alle personages op hun eigen manier neer weten te zetten in het verhaal, waardoor het toch net even iets anders is dan gewoon een hervertelling van het verhaal.
Dit boek is ook echt weer een zeer geslaagde adaptatie van het origineel en het werkt erg goed om het verhaal in scriptvorm te lezen. Het taalgebruik is vaak erg humoristisch en bij tijden juist weer overgedramatiseerd, wat het alleen maar grappiger maakt. Het is absoluut een van de meest leuke manieren om een keer een Star Wars film op een andere manier te “bekijken” en ik ga dan ook zeker de volgende twee episodes van de prequels snel lezen! Je bent namelijk zo door deze boekjes heen, maar wat zijn ze leuk!
Door het lezen van dit boek kwam ik er weer achter hoe een gaaf personge Qui-Gon Jinn eigenlijk is. Ik heb nog een boek staan over hem en Obi-Wan, Master & Apprentice, dus die moet ik binnenkort ook maar eens op gaan pakken.
Het is weer tijd voor mijn nieuwste Wrap-up, want ik heb weer eens vijf mooie boekjes gelezen! Voordat ik aan ze begon had ik al een bericht gewijd aan mijn verwachtingen en waarom ik deze boeken had gekozen. Dat kun je lezen in dit bericht. Maar, voldeden ze dit keer ook weer? Pak er een lekker drankje bij en lees mee! 😉
Death by Black Hole — Neil deGrasse Tyson
Ik hou van boeken die over astrofysica gaan, want als klein jongetje was ik al gefascineerd door het heelal. Neil deGrasse Tyson is een van mijn persoonlijke helden en ik was dan ook zeer benieuwd naar dit boek van hem. Het bleek achteraf een compilatie van meerdere artikelen van hem te zijn die gebundeld waren in een boek. Hierdoor was er soms wat herhaling in het boek met onderwerpen die eerder al iets anders waren aangehaald, maar desondanks was het een super fascinerend boek die ik echt iedereen aan kan raden. Ik kwam uit op vier sterren in mijn review.
Star Wars: The Rise of Skywalker — Rae Carson
Nadat ik genoten had van de film in de bioscoop (twee keer zelfs) moest ik natuurlijk ook het boek van de film lezen. Het boek gaat dieper in op een aantal zaken die in de film minder duidelijk waren, zoals het feit dat Finn ook Force-sensitive is en werd de relatie tussen Leia en Rey uitgediept. Wat de beste toevoeging was waren de gedachtegangen van de hoofdpersonages, hierdoor snap je hun motivaties voor wat ze doen veel beter dan in een film zou kunnen. Een absolute aanrader voor alle Star Wars fans! Ik beoordeelde The Rise of Skywalker dan ook met een dikke vijf sterren, omdat het mijn verwachtingen oversteeg.
Psy-Q — Ben Ambridge
Psy-Q is een boek dat stampvol met testjes en experimenten staat. Het is dan ook een echt doe-boek en het kan je allerlei inzichten in jezelf geven. Hoewel het boek een zeer breed spectrum aan onderwerpen behandelt is dat tevens ook de valkuil. Op veel onderwerpen wordt niet heel diep ingegaan. Dit boek is dan ook echt bedoeld als introductie in de psychologie. Ondanks mijn aanmerkingen kwam ik toch op vier sterren uit, want het is absoluut wel een goed geschreven boek! Ik zou dit boek dan ook als kadotip willen geven, want het is echt zo’n boek waar je ook samen plezier aan kunt beleven!
Het teken in de lucht — Johan Klein Haneveld
Wat was ik benieuwd naar het werk van Johan Klein Haneveld! Het teken in de lucht was mijn eerste kennismaking met zijn werk. Het is een verhalenbundel die tot de verbeelding spreekt waarbij alle verhalen zich in hetzelfde universum afspelen waarin een toekomst wordt geschetst waar de mens uit een periode komt die De Duisternis wordt genoemd. Een zekere Autoriteit neemt dan de touwtjes in handen en dit is dan ook de rode draad die door alle verhalen heen loopt. Ik geef eerlijk toe, verhalenbundels zijn mijn ding gewoon echt niet en ik verwachtte dan ook bij elk verhaal op het einde een knaller die vaak uitbleef. Daardoor kreeg ik steeds meer het gevoel dat het beter was om anders een volledige roman van Johan te lezen, want schrijven kan hij zeker en later dit jaar komt er zelfs een fantasy roman van hem waar ik zeer nieuwsgierig naar ben! Toch zou ik deze bundel wel aanraden aan alle scifi fans in Nederland, want dit boek is zeker wel de moeite waard met alle ideeën die Johan erin heeft verwerkt!
Warrior Cats #3: Geheimen — Erin Hunter
Na het spannende tweede deel van de Warrior Cats serie moest ik natuurlijk wel weten hoe het Vuurhart verder zou vergaan met zijn avonturen bij de DonderClan. Dit boek was absoluut boven mijn verwachtingen. Ik vond de vorige delen al goed, maar dit deel maakte me dat ik écht niet wilde stoppen met lezen zo snel volgden alle gebeurtenissen zich op en zo heftig waren ze! Ik kan dan ook niet wachten om verder te lezen in het volgende deel 😉 Mijn volledige recensie is hier te lezen.
Conclusie
Wat een heerlijke boeken waren dit allemaal! Ik ben dan ook weer blij met de keuzes die ik gemaakt heb met al deze pareltjes. Zoals altijd probeer ik een mix te maken van fictie en non-fictie. Al hoop ik wel dat ik bij de volgende selectie iets meer opsteek dan ik deze periode heb gedaan. Maar misschien is dat wel het nadeel als je vaker een bepaald soort boeken leest dat alles een beetje op elkaar begint te lijken en je al bekend bent met veel terminologie, of verhaalopbouw. Als schrijver kijk ik denk ik ook vaak anders naar boeken, hoewel ik altijd probeer gewoon lekker te genieten van de boeken, zonder te analyseren, of te denken hoe ik het zelf zou hebben gedaan. Maar een ding is zeker, het inspireert altijd om zelf weer te gaan schrijven, of aan mezelf te werken en te blijven ontwikkelen. 🙂
Uiteraard heb ik er voor de aankomende zomerperiode weer vijf uitgekozen. Die ga ik later met jullie delen, maar ik ben al wel vast begonnen in De Cambridge happiness-profiler, mede omdat ik zelf ook op het punt sta een hoofdstuk van mijn carrière af te sluiten en straks wel een gedegen keuze wil maken waar ik écht gelukkig van ga worden. Wellicht dat ik daar ook later eens verder over uit ga wijden, want het laatste half jaar was een roerige periode.
Voor nu wens ik iedereen veel leesplezier en ik hoop dat jullie ook allemaal mooie boekentips hebben. Laat het vooral weten in de commentaren!
Het teken in de lucht is een sciencefiction verhalenbundel. Alle verhalen spelen zich af in hetzelfde fictieve universum. In elk verhaal, op de eerste na is er altijd een entiteit aanwezig en dat is de Autoriteit. Een soort regeringsorgaan die er voor zorgt dat de mensheid weer opklimt na een periode die De Duisternis wordt genoemd. Het lijkt er dan in eerste instantie op dat de Autoriteit een alwetend persoon is, bijna een soort God die weet wat het beste is voor alle mensen.
Zoals altijd met verhalenbundels is het bij mij altijd maar afwachten hoe het valt, want ik vind ze meestal minder leuk om te lezen dan een boek wat een groot verhaal vertelt. Johan Klein Haneveld heeft een zeer beeldende schrijfstijl en je ziet alles dan ook zo voor je. Alles wordt uitvoerig beschreven en de verhalen zijn dan ook meer plot, dan karakter gedreven. Nu vind ik het bij korte verhalen al lastig om een band met de personages op te bouwen, maar dat gebeurde eigenlijk bij geen van de verhalen. Dat is in dit geval ook niet erg, want het gaat meer om wat er in het verhaal gebeurt.
Alle verhalen spelen zich in een later tijdperk af en er staat bij elk verhaal bij wanneer het exact plaatsvindt. De techniek lijkt dan ook in elk verhaal weer verder ontwikkeld te zijn en de mensheid verspreid zich steeds verder door het universum heen. We bezoeken Mars, Europa en verre exoplaneten waar nauwelijks leven is en koloniën gevestigd zijn met maar enkele duizenden mensen. Alles spreekt enorm tot de verbeelding en het is goed te merken dat Johan Klein Haneveld sciencefiction kent, maar toch niet al te diep ingaat op specifieke dingen, waardoor het te droog en theoretisch zou worden.
Wat voor mij bij verhalen het verhaal kan maken of breken is het einde. Bij verhalenbundels geldt dat misschien nog wel twee keer zo veel, omdat je juist opbouwt naar een eind. Daar zit hem dan ook bij deze bundel voor mij een beetje de crux, want hoewel de verhalen op zichzelf goed zijn waren de eindes ervan voor mij vaak zo anticlimactisch dat ik na een verhaal soms het boek weg legde en alles even moest laten bezinken. Misschien komt het omdat ik hoopte op een twist, of een ironisch einde, zoals ik gewend ben van mijn sciencefiction idool Philip K. Dick, die de lezer vaak op een dwaalspoor zet en het verhaal daardoor lang bijbleef. Zijn de verhalen dan slecht? Nee, dat absoluut niet en ze staan ook vol met wonderlijke (technologische) dingen, maar ik miste soms net even die “oomph”. Pas bij de laatste twee, drie verhalen had ik dat wel. Ik denk dat het dan ook beter is dat ik gewoon geen verhalenbundels meer ga lezen. Het is denk ik beter als ik me aan een volledige roman van Johan Klein Haneveld ga wagen, want zijn schrijfstijl is wel ontzettend fijn en ik vond de werelden die hij schetste ook erg gaaf.
Nadat ik mijn Reading Challenge van Goodreads had gehaald was ik niet van plan de rest van het jaar geen boeken meer aan te raken. Sterker nog, ik heb de smaak flink te pakken en heb meteen weer vijf nieuwe boekjes uitgezocht waar ik de komende tijd lekker in wil gaan lezen! =) Kijken jullie mee wat mijn keuzes zijn geworden?
Hierboven is de selectie van boeken die ik wil gaan lezen! Het is weer een fijne mix van non-fictie en fictie en ik ben momenteel al in twee van deze boeken bezig. Twee tegelijk? Ja, want de ene is non-fictie en de andere is fictie, dus dat houd ik dan makkelijk uit elkaar. Bovendien heb ik vaak met zwaardere onderwerpen (zoals die van Neil deGrasse Tyson) dat ik niet veel achter elkaar wil lezen, omdat ik ook alles wil laten bezinken wat ik lees! Hieronder dus een korte uiteenzetting van mijn verwachtingen van elk van deze boeken!
Death by Black Hole and other Cosmic Quandaries — Neil deGrasse Tyson
Neil deGrasse Tyson is een van mijn persoonlijke helden. Hij is iemand die veel weet over ons universum en iemand die dat ook graag deelt met anderen, liefst in een beetje begrijpbare taal. Dit boek is een compilatie van allerlei artikelen die hij in de loop van de tijd heeft gepubliceerd en tot een mooi geheel heeft gesmeed. Tot nu toe ben ik al over de honderd pagina’s en het is fascinerend! Zo weet ik nu bijvoorbeeld hoe lang een photon erover doet om vanuit de kern van onze zon naar buiten te komen. Daarna duurt het “slechts” 500 seconden voor dat licht ons bereikt. Zo ben ik nog véél meer te weten gekomen wat ik nog niet wist en daarmee kan ik al zeggen dat dit boek fascinerend is. Ik verwacht nog veel meer kennis op te doen uit dit heerlijk geschreven boek!
Star Wars: The Rise of Sykwalker – Expanded Edition — Rae Carson
Ook met dit boek ben ik al bezig, want ik kon gewoon niet wachten om eindelijk deze versie van het verhaal te lezen! Tot nu toe een hoop extra informatie die simpelweg in een film niet mogelijk is. Ik hou echt van de extra laag psychologie en gedachten die in boeken wel mogelijk zijn. Het boek is alsnog niet mega dik, dus ik verwacht hem ergens deze week wel uit te hebben 🙂 Dit boek bevat ook meer scenes dan de film en dat maakt sommige stukken die in de film niet genoeg benadrukt werden een heel stuk beter ineens.
Warrior Cats #3: Geheimen — Erin Hunter
Het eerste seizoen van Warior Cats wil ik dit jaar nog uit hebben, dus kon het ook niet anders dan dat ik nu het derde deel maar eens ga oppakken. Ben erg benieuwd hoe het verder gaat met de Donderclan en de rest van de clans en wat alle ontwikkelingen dit keer weer gaan zijn!
Psy-Q — Ben Ambridge
Dit boek kreeg ik van Bren en het staat al een tijdje in de kast te schreeuwen om gelezen te worden. Dat gaat deze ronde dus gebeuren! Ben erg benieuwd, want ook psychologische non-fictie vind ik altijd machtig interessant! Ben erg benieuwd of dit boek me weer wat dingen bij kan brengen die ik nog niet weet over ons brein. 🙂
Het teken in de lucht — Johan Klein Haneveld
Dit is een recensieboek voor Godijn Publishing en het is scifi. Johan Klein Haneveld ken ik al een tijdje en we maken op beurzen altijd even een praatje, maar ik heb stiekem dus nog geen letter gelezen van hem… Ook daar ga ik nu dus verandering in brengen. Als scifi nerd heb ik hoge verwachtingen van dit boek, dus ik ben erg benieuwd naar de schrijfsels van Johan!
Conclusie
Dat was hem! De TBR voor de komende tijd 🙂 Naar welk boek zijn jullie ook nieuwsgierig? Houd ons blog vooral in de gaten voor mijn reviews! Want met mijn huidige tempo zullen ze redelijk snel volgen!
Het is vandaag 4 Mei en hoewel we op deze belangrijke dag natuurlijk dodenherdenking hebben, is het voor mij een extra speciale dag, want het is ook Star Wars Day! Dus zeggen we vandaag: May the Fourth be with You! Iedereen die dit blog en mij een beetje kennen weten dat ik een mega Star Wars geek ben en ik hou zo enorm van het universum dat ooit door George Lucas is verzonnen!
The Book Dragon's Nook 