Review: Sansaar – De Hoeders — Esmeralda de Vries

Genre: Fantasy / Steampunk
Uitgever: TIM Publishing
Serie: Sansaar #1
ISBN: 978-90-830840-0-8
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 254
Uitgave: 2020

Hartelijk dank aan  Esmeralda de Vries voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Sansaar - Kaft

Flaptekst:
Sansaar. De hoeders. Als zijn grootouders onder mysterieuze omstandigheden van de aardbodem lijken verdwenen, is Achon vastberaden om ze te gaan vinden. Na een vergeefse zoektocht van bijna een jaar staat hij op het punt om op te geven als hij onverwachts een aanwijzing krijgt. Hij ontdekt Sansaar; een wereld waarin bijna alles in- en uitklapbaar is. Waar ondergrondse wezens zich onzichtbaar kunnen maken en waar mensen op reusachtige tragonders rondtrekken over weidse grindvlaktes. Hun missie is om de oude wereld van voor ‘de vernietiging’ te herstellen door een keten van oases te creëren. Achon komt er achter dat zijn opa en oma niet zijn wie ze zich voordoen. Waarom zijn ze verdwenen en waarom worden één voor één de oases vernietigd? Niet alleen de bewoners van Sansaar zijn in gevaar; alles dreigt uit evenwicht te geraken.

Sansaar vertelt het verhaal van Achon, een jongen die maar net in staat is om zichzelf in stand te houden in Parijs als schoonmaker. Hij leeft bijna als zwerver, maar heeft nog wel een baantje waar hij wat mee verdient. Hij is al een hele tijd op zoek naar zijn opa en oma en op een zekere dag vindt hij dan eindelijk een aanwijzing waardoor zijn hele leven verandert en hij in de wereld Sansaar terecht komt. Uiteraard blijken zijn grootouders in die wereld nogal een big deal te zijn en moet hij zijn eigen pad in deze bijzondere wereld vinden.

Sansaar – De Hoeders is een boek waarin we Achon en zijn reis volgen. Het is de bedoeling dat hij een vlieger wordt en velen geloven zelfs dat hij wel eens een uitverkorene zou kunnen zijn die Sansaar van de ondergang kan redden. Helaas vond ik het verhaal op veel punten ongeloofwaardig en lijdt het verhaal best wel aan een goed gebrek aan pacing. Wat ik zelf erg vervelend vond was dat het lettertype in dit boek ontzettend klein is, waardoor het lezen me erg moeizaam af ging. Daar kwam dan ook nog eens bij dat het boek maar negen hoofdstukken bevat, waardoor ik wist dat ik echt even de tijd moest hebben om weer een hoofdstuk te lezen, want ik hou er niet van om halverwege een hoofdstuk een boek opzij te leggen.

Het verhaal is helaas niet bijster origineel, ik had eerlijk gezegd het idee dat dit weer het zoveelste verhaal was van een jongen die blijkt meer te zijn dan in eerste instantie wordt prijsgegeven. Ook de parallelle wereld en dat hij een soort uitverkorene was is een cliché dat ik onderhand wel ken. En hoe hij alle keren dat hij ging leren vliegen en neerstortte toch overleefde is me eigenlijk een raadsel.

Sansaar 1

Ondanks deze punten van kritiek heeft Esmeralda de Vries een fijne en beeldende schrijfstijl en wilde ik wel degelijk weten hoe het verhaal verder ging. De wereld die ze met Sansaar heeft neergezet is intrigerend en ik wilde ook graag erachter komen waarom de oases vernietigd worden. Aan world building is er in ieder geval geen gebrek.

Toch vind ik het lastig om te zeggen wat ik nou echt van het verhaal vond. Aan de ene kant is het verhaal op een boeiende manier geschreven, maar merkte ik toch dat ik er moeizaam doorheen kwam. Dat zal zeker zijn door de eerder genoemde punten van het kleine lettertype en de lange hoofdstukken. Aan de andere kant was het einde voor mijn gevoel zeer abrupt en zat ik ook echt een moment nog van “Wat is er nou eigenlijk gebeurd?” Het is heel duidelijk dat het verhaal nog niet is afgelopen en verder gaat in een vervolg. Al heb ik geen idee of die nog gaat komen, want ik kan geen enkele post van Esmeralda de Vries vinden van dit jaar op social media. Maar ik vrees ook dat mijn interesse niet genoeg is gewekt om verder te willen lezen. Daarvoor is het verhaal mij gewoon net iets té generiek en mis ik originaliteit in het verhaal.

Cover: 🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟½
Lettertype: 🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟½
Happy Reading!
Liefs,

Jeffrey

Advertentie

Review: De tranen van de eenhoorn — Ronald van Assen

Genre: Fantasy
Uitgever: Godijn Publishing
ISBN: 978-94-93157-90-3
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 255
Uitgave: November 2020

Hartelijk dank aan Godijn Publishing voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

De tranen van de eenhoorn - Kaft

Flaptekst:

De bevolking van Invisia staat op het punt te worden uitgeroeid. Legers afzichtelijke wezens trekken op naar de hoofdstad Amarena. Als de troonopvolgster wordt vergiftigd, is de chaos compleet. Slechts de tranen van de eenhoorn bieden uitkomst. Vier personen zetten hun leven op het spel om het kostbare vocht te bemachtigen. Als alles verloren lijkt voor de bevolking van Amarena, komt er hulp uit onverwachte hoek.

Het verhaal speelt zich af in Invisia, een verborgen deel van de aarde. Invisia wordt bevolkt door bekende rassen als mensen, elfen, dwergen, aardmannen en trollen, maar ook door andersoortige wezens zoals smorgels, arachnieten en mockels. Het lijkt op de aarde zoals wij haar kennen met steden, bossen, bergen en akkers, maar pas op … in Invisia is niets wat het lijkt.

De tranen van de eenhoorn is een spannend en soms ontroerend verhaal waarin alles draait om klassieke fantasy thema’s als de strijd tussen goed en kwaad, opoffering en vriendschap.

Toen ik de achterflap van dit boek las, wist ik van tevoren al dat ik op weinig verrassingen hoefde te rekenen; klassieke fantasy thema’s en een redelijk standaard fantasywereld met rassen die we al sinds Tolkien kennen. Hierdoor waren mijn verwachtingen van het boek in ieder geval niet hoog, maar of het ook goed is om op de achterflap al de verwachtingen zo te temperen?

Het verhaal begint op Aarde en we volgen een jonge meid genaamd Linda die met haar tante Sofie in een klein huisje in het bos woont. Ze is bijna jarig en wordt dan achttien, voor velen natuurlijk een magische leeftijd! Echter nog voor ze jarig is blijkt haar hele leven een leugen te zijn en wordt ze door haar twee hartsvriendinnen meegesleurd naar Invisia, de wereld waar ze een prinses blijkt te zijn. Nadat we Linda een hele tijd volgen verandert het perspectief van het boek vrij abrupt. We volgen vervolgens haar twee vriendinnen Masha en Miranda die samen met een Smorgel genaamd Smorgy (hoe verzin je het…) op pad moeten om een tegengif te zoeken voor de vergiftigde Linda, die er nu bij ligt als een soort Doornroosje.

De tranen van de eenhoorn - 1

Uiteraard is er ook een kwaadaardige koningin, Morissa, die roet in het eten gooit. Ze wil niets liever dan Amarena met de grond gelijk maken met haar leger van aardmannen, trollen en mockels (nogmaals, hoe verzin je het…). Kortom, alle vinkjes voor een klassieke fantasy setting kunnen gezet worden. Uiteraard met de nodige veldslagen en overwinningen/verliezen aan beide kanten.

De tranen van de eenhoorn staat bol van de clichés en hoewel het verhaal prettig weg leest werd ik soms gek van de onnodige herhalingen in de tekst. Eerst gebeurt er iets, waarna een ander het vervolgens ook nog eens zegt, of benadrukt. Ook vond ik veel van de gekozen namen erg ongelukkig, of in ieder geval onorigineel. Nu hoeft dat allemaal geen probleem te zijn, maar zoals de achterflap al zegt hoeven we niet verrast te worden met een origineel fantasy verhaal. Het lijkt dan in veel opzichten ook op een hervertelling van veel fantasyverhalen zoals we die al kennen. Ronald van Assen schept een mooie wereld en heeft een beeldende schrijfstijl, maar origineel is het werk absoluut niet en dat vind ik best jammer, want vooral de eigen elementen uit het verhaal hadden meer potentie. Het verhaal is vermakelijk en leest lekker soepel weg, maar ik vrees dat het geen blijvende indruk heeft gemaakt.

Cover: 🌟🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟
Happy Reading!
Liefs,

Jeffrey

Review: Demonen van Myradé — Patrick Berkhof

Genre: Fantasy
Uitgever: Uitgeverij Versa
Serie: Dizary #2
ISBN: 978-90-825668-3-3
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 339
Uitgave: 2019

Hartelijk dank aan Uitgeverij Versa voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Dizary 2 - Kaft

Flaptekst:

Aster Vermelie is de enige tovenares tussen de duizenden warrige uitvinders van Pling Ploing. Ze hoopt er magie een bespreekbaar onderwerp te maken, maar er gaat iets gruwelijk mis. Haar magische uitvinding raakt ontregeld en brengt de wijde omgeving in gevaar. Dit is de kans voor het jonge vredesgilde van Moed en Daad om zich te bewijzen. Helaas heeft de wijk het onervaren gilde al laten vallen. Ileas, Arak, Jinasum, Rudarg, Ylly en de poes Zeliska laten het erbij zitten. Als Ileas dan een belangrijk sieraad in handen krijgt, loopt alles anders dan gedacht. Maar zijn deze zes gezellen opgewassen tegen het probleem dat in Pling Ploing met het uur groter wordt? Een spel van macht is daar losgebarsten. Wat zou jij doen als je de macht bezat om vreselijke dingen te doen – met een eenvoudig handgebaar jezelf in rijkdom hullen, de wereld naar je hand zetten, mensen doden. Macht is een merkwaardig ding en in de verkeerde handen meer dan een dodelijk wapen.

Mijn eerste ervaring met Dizary was een goede (zie review) en ik wilde dan ook graag verder lezen in deze rare, maar goed neergezette fantasywereld. Het verhaal begint meteen met een hoop actie en we zien de oude bekenden uit het eerste deel terug, hard bezig met het vechten tegen een trol die de wijk terroriseert.

Ondertussen is Aster Vermelie, een nieuw personage, druk om haar uitvinding tentoon te stellen in Pling Ploing, een regio waar allemaal uitvinders wonen. Helaas gaat er iets gruwelijk mis en slaat haar machine op hol, met alle gevolgen van dien.

Deze twee verhaallijnen zijn degene die we als lezer volgen en ik moet eerlijk toegeven dat ik me na 200 pagina’s een beetje afvroeg waar het nou precies heen ging met het verhaal. De pacing is een beetje traag in de eerste helft en er gebeurt niet bijster veel, waardoor ik soms moeite had om door te lezen en het boek regelmatig even aan de kant legde.

Dizart 2

Als dan eenmaal alles een beetje samen begint te komen, komt de vaart ook echt goed in het verhaal en is er lekker veel actie, iets wat ik in het eerste stuk van het verhaal erg miste. De personages uit het eerste deel worden verder uitgediept en de nieuwe personages zorgen voor een frisse wind, niet dat dat nodig was, maar ze zijn goed uitgewerkt en voegen ook echt iets toe aan de diversiteit aan personages.

De worldbuilding van Dizary is erg leuk, al had ik soms wel wat moeite met alle zelfverzonnen woorden en termen, vooral omdat nergens goed uitgelegd wordt wat ze nou precies betekenen, al is het in de context vaak wel te raden, maar een woordenlijst achterin het boek, of iets dergelijks zou geen kwaad kunnen. De wereld wordt op een levendige manier beschreven en doet heel erg aan als een mix van fantasy met steampunk. Patrick Berkhof heeft echter niet het geijkte pad gevolgd en echt een originele, vaak maffe wereld neergezet waarin van alles mogelijk is en het verhaal ook niet een standaard goed tegen kwaad cliché is.

Daar waar het eerste deel me eigenlijk vanaf het begin wist te grijpen kostte het me met Demonen van Myradé veel langer voor ik echt door wilde lezen om erachter te komen hoe het verhaal verder zou gaan. Ik denk dan ook dat als de pacing wat beter was geweest, dat ik het boek hoger zou beoordelen dan ik nu doe. Maakt dat het boek slecht? Nee, dat absoluut niet, maar het boek was voor mij soms net iets te traag, helemaal met de verwachtingen na het eerste boek. Desondanks heb ik me absoluut  vermaakt met Demonen van Myradé en is het zeker de moeite waard om te lezen als je, net als ik, genoten hebt van het eerste deel.

Cover: 🌟🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟
Happy Reading!
Liefs,

Jeffrey

Review: #IkDateThuis – Lily Frank

Genre: Feelgood
Uitgever: Dutch Venture Publishing
ISBN: 9789403631950
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 335
Uitgave: Oktober 2021

Hartelijk dank aan Uitgeverij Dutch Venture Publishing voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Ik Date Thuis - Kaft

Flaptekst:

Het valt niet mee om je liefdesleven weer op te pakken als je hart aan diggelen is gegooid. En het valt al helemaal niet mee om te daten als je door een intelligente lockdown aan huis hebt gekluisterd.

Samyra is het zat om te kniezen om een ex die haar gedumpt heeft. Ze is 24 jaar en heeft een leuke baan bij het theater, maar mist desondanks iemand in haar leven. Net als ze besloten heeft om weer te gaan daten, gooit het coronavirus roet in het eten. Toch geeft Samyra de moed niet op. Met alle online datingmogelijkheden moet ze vast ook thuis kunnen daten, mits haar irritante buurman het niet steeds verpest voor haar. Alles is in ieder geval beter dan accepteren dat haar ex Sander groot gelijk had dat hij haar verliet…

Ik was echt zo ontzettend benieuwd naar dit boek, ik had online op de FB-pagina die Lily aan had gemaakt tijdens de Corona tijd al veel stukjes gelezen over #IkDateThuis en die vond ik echt geweldig. Het beurde je gewoon echt even op tijdens de toch wel heavy tijd die we met zijn allen hebben meegemaakt. Dat vond ik al echt een ontzettend gaaf initiatief en toen dit verhaal dan ook echt in boekvorm verscheen werd ik helemaal happy. Ondanks dat ik persoonlijk zo niet zit te wachten op allemaal boeken over COVID-19, maar dit boek leek me op voorhand dan al wel helemaal leuk. Daarbij vind ik Lily ook echt een goede schrijver en heb ik tot nu toe haar boeken altijd met veel plezier gelezen. En gelukkig is dat ook deze keer weer het geval. De personages zijn goed uitgewerkt en tijdens het lezen lijkt het echt alsof je ze echt een beetje kent. Alsof je bevriend met ze raakt en dat is ontzettend leuk natuurlijk. Ik heb zelf nog nooit aan online daten gedaan, leek me altijd erg lastig en een hoop gedoe, maar dan ook nog in de tijd dat COVID-19, de wereld in zijn greep heeft, leek het me helemaal lastig. Al hebben wij wel twee vrienden die in deze gekke tijd via online daten een nieuwe liefde hebben gevonden waar ze echt een leuke relatie mee hebben gekregen, dus het kan wel echt! Ik hoopte dan ook zo dat het Samyra ook gegund zou worden.

Ik Date Thuis - 01

Natuurlijk is het niet echt een onderwerp perse waar iedereen nou echt behoefte aan heeft, het beheerst ieders leven al zo erg. Maar juist daarom kan dit boek ook echt een steuntje in de rug zijn voor een ieder die dit leest. Het is echt een heerlijk verhaal, met natuurlijk ook serieuze momenten en dingen die men in het leven meemaakt die gewoon echt niet tof zijn, maar over het algemeen is het een geweldig, grappig en vrolijk verhaal. Ik leefde echt zo mee met de personages en kon me zoveel levendig voor de geest halen tijdens het lezen. Ik heb ook echt keihard moeten lachen om bepaalde stukken. Ondanks dat Corona erin voorkomt en het ook heel dichtbij komt voor de personages. Maar dat maakt dit boek extra goed, of je nou wel of niet gedatet hebt in deze tijd, het is voor zoveel mensen zo herkenbaar. Dit is een boek dat je absoluut kan opvrolijken tijdens moeilijke tijden en wat ervoor zal zorgen dat je weer een lach op je gezicht krijgt. Die lach die elk mens gewoon wel eens nodig heeft in het leven. Dat je doet geloven dat liefde ondanks wat er ook in deze wereld gebeurd, altijd zal blijven bestaan. En vaak is het al zo dichtbij en hoef je er alleen maar even je ogen voor open te doen. Ik kan dit boek daarom alleen maar aanraden, laat je meevoeren in dit heerlijke feelgood verhaal en je zult er echt geen spijt van krijgen. Loved it!

Covers: 🌟🌟🌟1/2
Vertelling: 🌟🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟🌟1/2
Lettertype: 🌟🌟🌟1/2
Papiergeur: 🌟🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟🌟
Happy Reading!
Liefs,

Bren

Review: Uncommon Knowledge

Genre: Non-Fictie
Uitgever: The Economist Books
ISBN: 9781788163323
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 261
Uitgave: 2019

Boeken over feitjes, ik kan er heel eerlijk gezegd geen genoeg van krijgen. Toen we dit boek vonden in de winkel wilde ik hem dan ook graag hebben, want de titel sprak me aan en ook de achterflap stond al vol met vragen waar in het boek antwoord op wordt gegeven. Maar is het nou ook echt wat?

Uncommon Knowledge - Kaft

Ja en nee, is het antwoord op die vraag. Laat ik beginnen met waarom wel. Het boek staat stampvol met allerlei artikelen over van alles en nog wat. Elk artikel is maximaal twee pagina’s verdeeld over tien onderwerpen. Dit maakt het dat je het boek makkelijk even oppakt en een paar artikeltjes tussendoor kunt lezen. In elk artikel kom je echt van alles te weten, van geschiedenis, tot biologie, tot economie, het wordt allemaal wel aangehaald. Het is dan ook echt een boek dat voor iedereen interessant kan zijn, juist omdat het zo breeds is opgezet. En een ding is ook zeker, je leert écht iets als je dit boek leest. De schrijfstijl is erg fijn en vaak worden er ook grafieken of andere illustraties gebruikt bij artikelen om ze extra kracht bij te zetten.

Uncommon Knowledge

Waarom is het boek dan zo leuk, maar toch ook weer niet? Dat heeft eigenlijk vooral te maken met wat ik eerder ook aanhaalde in waarom ik het boek wel leuk vind, namelijk dat de artikelen erg kort zijn, waardoor soms als iets interessant is je niet echt verder kunt lezen over dat onderwerp. Ook dat het boek zo breeds is opgezet kan een nadeel zijn, omdat het dus ook onderwerpen behandelt die je misschien totaal niet interesseren. Sommige artikelen wisten me dan ook erg te boeien, terwijl de andere een waar snore-fest waren. Gelukkig zijn de artikelen dan kort 😉 Wat ik ook een nadeel vind aan dit boek is dat sommige artikelen helaas nu al verouderd waren. Zo werd er bijv. in het boek aangehaald dat er mogelijk een pandemie op komst zou zijn in de toekomst en zat het er compleet naast, want COVID-19 is ondertussen al onderdeel van ons leven geworden. En zo waren er meer artikelen die ondertussen eigenlijk zo al de prullenbak in kunnen.

Overall is dit wel echt een leuk boek, maar ik vrees dat het wel snel verouderd zal zijn en daarom zou ik dit boek alleen aanraden als je echt compleet gek bent op het verzamelen van feitjes en je deze ook graag deelt op feesten ende partijen, zoals ik. 😛

Covers: 🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟
Inhoud: 🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟
Happy Reading!
Liefs,

Jeffrey

Ultra korte review: Hades, Ultra korte verhalen

Genre: Fantasy
Uitgever: Perubo Publishing
ISBN: 9789492702272
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 64
Uitgave: 2020

Hartelijk dank aan Perubo Publishing voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Hades 01

Wat een heerlijk kort boekje is dit zeg! Ursula Visser heeft Hades en de rest van de Griekse mythologie in een modern jasje gestoken en we volgen hem in tien korte verhalen, waarbij elk verhaal vaak een grappige of ironische twist op het einde heeft. Alle verhalen zijn voorzien van leuke illustraties en passen goed bij elk verhaaltje. Het dagelijkse leven van de oude Griekse God van de onderwereld is in ieder geval geen moment saai, als we Ursula Visser mogen geloven!

Zin in een heerlijk snackje tussendoor? Probeer dan dit boekje eens, als je durft! 😉

Covers: 🌟🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟🌟
Happy Reading!

Liefs,

Jeffrey

Review: Op de schouders van de natuur — Anne Sverdrup-Thygeson

Genre: Non-fictie / Wetenschap
Uitgever: De Bezige Bij
ISBN: 978-94-031-38213
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 270
Uitgave: 2021

Flaptekst:
We zijn dieper verbonden met het weefsel van de natuur dan we denken. Miljoenen soorten organismen helpen ons aan voedsel, medicijnen en een leefbare omgeving. In Op de schouders van de natuur laat Anne Sverdrup-Thygeson zien hoe belangrijk al die soorten dieren, planten en schimmels voor ons zijn. Zo neemt ze ons mee naar de regenwouden, waar orchideebijen parfum maken, en naar de loopgraven, waar soldaten schimmels gebruikten als lichtbron in maanloze nachten. We lezen over eeuwenoude bossen met boomsoorten waar we kankermedicijnen aan te danken hebben, en over de ijsvogel die als inspiratie diende voor de Japanse kogeltreinen. Tegelijkertijd waarschuwt ze hoe ons gedrag dit alles in gevaar brengt: de uitbuiting van de natuur ondermijnt ons eigen bestaan.
Vandaag de dag kampen we met een biodiversiteitscrisis waarin diersoorten bedreigd worden en leefomgevingen verdwijnen – een situatie die even urgent is als de klimaatcrisis. Sverdrup- Thygeson betoogt dat we, als we onze eigen toekomst willen veiligstellen, moeten leren samen te werken met de natuur.

Op de schouders van de natuur - kaft

Toen Bren en ik dit boek zagen liggen in de winkel wisten we het meteen: Dit boek wilden we in huis hebben! We zijn allebei gefascineerd door de natuur en we houden ervan om er meer over te lezen en te zien in documentaires. Helemaal in deze tijd, waarin de mensheid steeds meer lijkt te zijn vervreemd van de natuur is het belangrijk dat we onze plek in het geheel kennen. Geeft dit boek ook die inzichten? Er staat immers: “Hoe tien miljoen soorten onze levens redden” op de kaft.

Een verzameling van artikelen

Dit boek is opgedeeld in 10 hoofdonderwerpen en elk onderwerp bevat vervolgens weer diverse korte hoofdstukjes over dat hoofdonderwerp. Hierdoor voelt het boek daardoor als een collectie van allerlei artikelen, vol met allerlei weetjes over de natuur. Is dat erg? Nee, absoluut niet. Het enige nadeel ervan is dat overal niet bijster diep op wordt ingegaan, maar daarentegen probeert het boek een zeer breed scala aan onderwerpen de revue te laten passeren, waardoor je dus een goed beeld kunt vormen over al die soorten en waarom ze nou zo belangrijk zijn voor ons.

Op de schouders van de natuur - 01

Duidelijke boodschap

Dat Anne Sverdrup-Thygeson gefascineerd is met insecten, dat wordt ook erg duidelijk. Vol passie vertelt ze over van alles en nog wat, maar zodra het over insecten gaat zie je de liefde voor haar vak. Ook is de boodschap van het boek duidelijk: We moeten zuinig zijn op wat we hebben en zorgen dat de biodiversiteit op onze planeet niet te laag wordt, want in de huidige situatie stevenen we af op een volgende massa uitsterving en dit moeten we kosten wat het kost voorkomen.

Op de schouders van de natuur is een zeer informatief en vermakelijk geschreven boek, maar zoals eerder gezegd ook echt eentje met een belangrijke boodschap. Het behoud van onze natuur en het zelfs aanleggen van nieuwe natuurgebieden is noodzakelijk als we de toekomst van onze planeet willen waarborgen. Het is dus enorm belangrijk dat we hier met zijn allen zorg voor gaan en blijven dragen. Ik ben ook erg benieuwd naar het eerder verschenen boek van Anna Sverdrup-Thygeson geworden, dus die staat dan ook op mijn To-Read lijst 🙂

Cover: 🌟🌟🌟🌟½
Vertelling: 🌟🌟🌟🌟½
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟½
Informatie: 🌟🌟🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟🌟½
Happy Reading!
Liefs,

Jeffrey

Review: Schamel Verbond — Johanna Lime

Genre: Fantasy
Uitgever: Zilverbron
Serie: De Vergeten Vloek
ISBN: 9789463082105
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 475
Uitgave: April 2020

Hartelijk dank aan Johanna Lime voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Schamel Verbond - Kaft
Een voorkant die in essentie lijkt op de anderen, de eerste twee delen waren goed en eindigden op een cliffhanger. Of het mij net zo kon boeien als de andere twee?
Achterflap:
De Laskoriaanse Ruimte Macht verrast Het Quaterno in Orion. Koning Jima Revaldesh-Morane hoopt de vijand in de ruimte te verslaan, want grondtroepen zijn verboden. Wanneer er toch schepen landen, worden de Magii tot het uiterste beproefd. Helena moet een priester van Mage naar Berinyi halen. Ze vindt de Wan in de tempel op Chyndyro. Maar zij verdedigen zich op een wel erg radicale manier. Als haar dochters verslagen zijn, moet Helena toegeven dat haar plannen hebben gefaald. De Avatars heffen de vloek pas op als Laskoro en Berinyi samenwerken. Maar als Sylviana breekt met Het Quaterno, verraadt ze de Terranen, Quarandonianen en Fryeterianen. De hoop op evenwicht is vervlogen, waardoor de Avatars besluiten tot een drastische actie over te gaan.
Het antwoord is ja, het verhaal wordt direct weer opgepakt waar deel twee eindigde. Dit is vooral prettig als je een serie wilt doorlezen. In dit deel volg je de beide kanten van het verhaal en leef je mee met Jima van Laskoro en Sylviana van Berinyi. Beiden kregen een oorlog waar ze niet op zaten te wachten, hierdoor wordt een compleet beeld geschept. Je merkt hoe de beide planeten en de hoofdpersonen ermee omgaan met waar ze in verzeild zijn geraakt. In een oorlog heb je te maken met minder leuke, maar toch ook leuke dingen. Daar waar de grote vreugde miste in de leuke dingen miste ook het oprechte verdriet van de minder leuke dingen. Er wordt weinig ingegaan op de emotie van de personages en daardoor krijg je een beetje een “en-weer-door”-gevoel. Dat was jammer want daardoor voel je niet de emotie die je zou willen voelen als deze momenten voorbij kwamen.
Er wordt veel verteld over de strijd die de volkeren van de twee planeten samen voeren en de loop naar het ‘schamele verbond’. De stappen die ze maken om de oorlog samen te winnen en hierbij worden meerdere perspectieven belicht. Op deze manier krijg je een breed beeld van het geheel en dat is heel prettig. Het verhaal is duidelijk opgebouwd in twee delen : het perspectief van  Sylviana wordt afgewisseld met perspectieven Helena, haar dochters, de man van Sylviana en haar vriendinnen. Je volgt Helena op haar zoektocht naar Lucian en een oplossing voor het probleem op Berinyi en de vriendinnen tijdens hun taken in de oorlog.  Het perspectief van Jima wisselt af met Lucian, Kamilia en verscheidene anderen. De verschillende perspectieven maken wel dat je snel moet schakelen en zorgen ervoor dat het doorlezen wel wat lastig is. Maar doordat die twee ‘gescheiden’ stukken elkaar afwisselen  geeft dat elke keer een frisse blik op het verhaal.
In dit verhaal krijgen de avatars eindelijk de grotere rol die ze verdienen. Ze maken zich grote zorgen over het geheel en lijken eindelijk verantwoordelijkheid te nemen voor de onnodige problemen waar ze het volk in hebben gebracht. Door samenwerking met het ‘schamele verbond’ willen ze zorgen voor een sterkere band. Maar ze zijn er nog lang niet…..
Al met al mis ik een stukje afsluiting, de afsluiting waar ik op had gehoopt.
Maar dat is mijn mening, graag nodig ik je uit om dat zelf verder te ontdekken.
Uiteindelijk kom ik uit op een mooie vier sterren.
Cover: 🌟🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟🌟Happy Reading!

Lisa

Review: Thuis in het kunstcafe – Sue McDonagh

Genre: Feelgood
Uitgever: Choclit
Serie: Het Kunstcafe #3
ISBN: 9789492585783
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 351
Uitgave: Mei 2021

Hartelijk dank aan Uitgeverij Choclit voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Thuis in het kunstcafe - kaft

Flaptekst:
Gebroken harten en heerlijk gebak in het Kunstcafé.
Wat een perfecte, romantische vakantie had moeten worden, eindigt in een drama voor Flora. Uit wraak steelt ze de motor van haar vriendje en vlucht naar de kust van Wales voor een welverdiende vakantie voor een.
Maar zo alleen is ze niet. Al snel vindt ze aansluiting bij de gezellige mensen die werken in het plaatselijke Kunstcafé , waar de beroemde warme chocolademelk en het heerlijke gebak haar een steuntje in de rug zijn. En als er dan ook nog een badmeester uit Australië in haar leven opduikt en haar hulp biedt als ze die het meest nodig heeft, begint ze te beseffen dat ze niet langer het gevoel heeft dat ze enkel in Wales op vakantie is.
Kan ze de plek waar ze naartoe is gevlucht ooit een thuis noemen?

Thuis in het Kunstcafé is het derde boek in de reeks die zich in deze serie afspeelt. Maar het was ook mijn eerste bezoek eraan, want de eerste twee delen heb ik niet gelezen. Heb ik hier last van gehad? Nope, geen een keer. Ja, soms wordt er wel wat gehint naar iets uit de eerdere boeken, maar er was geen moment dat ik het gevoel kreeg dat ik iets miste. Het is dus een los te lezen verhaal en dat is soms gewoon zo lekker even. Tijdens het lezen waan je je al snel met Flora in Wales en je kan niet anders dan gewoon al snel van de omgeving en zijn bewoners gaan houden. Ik wou er altijd al eens heen met vakantie, maar nu weet ik het helemaal zeker.

Thuis in het kunstcafe

“Wees alsjeblieft niet boos op me, ik moet proberen mijn dromen te volgen.”

De schrijfstijl van Sue McDonagh is ontzettend vlot en sleept je al snel mee het verhaal in. Flora is naar het kustdorpje gekomen om daar de vakantie te houden die zij eigenlijk voor haar en haar vriend had geboekt…maar daar is iets fiks mis gegaan, waardoor Flora gevlucht is op zijn motor en er alleen heen is gegaan. Al snel maakt zij daar vrienden, met haar open, eerlijke en geen blad voor de mond nemende karakter. Ze voelt zich er zo thuis en hoewel ze zich in het begin ontzettend rot voelde toen ze daar aankwam, lijkt ze zich steeds gelukkiger te voelen. Het is een verhaal vol familiedrama, humor, romantiek en vriendschap. Ik vloog door het verhaal heen en ben echt ontzettend benieuwd geworden naar de voorgaande boeken.

Thuis in het kunstcafe - blogtour banner

“Ik kijk tegenwoordig niet veel in de spiegel. Ik herken mezelf niet als de persoon die ik vanbinnen ben.”

Af en toe waren er wat snelle wisselingen in het verhaal waardoor ik het even niet volgde, maar dat haalde ik gelukkig rap weer in, dus echt storend vond ik dat ook weer niet. Het is gewoon een ontzettend leuk verhaal en je kan gewoon niet anders als lezer dan Flora een ontzettend stoer, maf en lief mens vinden die je het zo gunt om gelukkig te worden. Het is een heerlijk boek om lekker mee in de zon te gaan zitten of lekker op de bank. Het zal je met een glimlach op je mond achter laten en je nog lang laten nagenieten van de onwijs leuke personages…(okay, wacht..die Amber niet dan, haar bloed kon ik namelijk wel drinken)… die tijdens het lezen van het boek toch een beetje gaan aanvoelen als vrienden. Zeker een aanrader voor de feelgood liefhebbers.

“Ze maakte hem aan het lachen. ze maakte hem boos. Ze maakte hem…ja, wat? Ze liet hem…voelen.”

Cover: 🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟1/2
Papiergeur: 🌟🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟🌟

Happy Reading!

Liefs,

Bren

Review: Sporen van het vergetene – Garvin Pouw

Genre: High Fantasy
Uitgever: Godijn Publishing
Serie: Valtada #3 De kronieken van Azeria
ISBN: 9789493157477
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 671
Uitgave: April 2020

Hartelijk dank aan Uitgeverij Godijn Publishing voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Valtada 3 - kaft

Flaptekst:
Het lijkt zo’n simpele opdracht: verenig het Noordland Azeria en zorg dat het continent gevrijwaard blijft van de macht van de Duistere God. Nu Azeria is binnengevallen door Satar moet het een koud kunstje zijn de koningshuizen van de Nara te overtuigen van de dreiging, maar de Sherendi stuiten op weerstand. Aan ieder bewijs wordt getwijfeld, alles duidt erop dat iemand niet gebaat is bij een alliantie. Werkt iemand hen tegen of kiest de gevestigde orde er bewust voor te ontkennen en te vergeten?

Sporen van het vergetene is het derde deel in de “Kronieken van Azeria” reeks en ondanks dat ik er een behoorlijke tijd over heb gedaan om het uit te lezen is het wederom een erg goed verhaal. Ik durf zelfs te zeggen dat dit van de drie boeken die er tot nu toe verschenen zijn in de serie wel mijn favo is. Het verhaal lijkt nog vloeiender dan voorgaande boeken geschreven te zijn, waardoor je nog makkelijker een feeling met de omgeving en de personages krijgt. Ik vond het wel wat té dat als het over de elfjes ging er overal bijna het verklein woord “tje of je” achter kwam, maar dit was meer omdat je dat gewoon wel weet dat ze klein zijn en het dan niet perse nodig is dat continu te blijven benoemen. Maar toch blijft het elfje Nikara een van mijn favo’s en doet de schrijfstijl op die momenten ook niet af aan de rest van het verhaal. Het viel me alleen gewoon heel erg op 🙂

De hoofdstukken zijn korter dan in voorgaande boeken wat absoluut helpt om het lezen extra te versnellen en je die heerlijke leesflow geeft, kan een persoonlijk iets zijn natuurlijk, maar voor mij leest dat gewoon zoveel prettiger weg 🙂 Als ik dan een echt puntje van kritiek heb, dan is het toch nog steeds het lettertype, als dat iets groter zou zijn zou dat nog prettiger lezen. Ik merkte namelijk dat tijdens het lezen mijn ogen snel moe werden. Maar verder is het gewoon een heerlijk verhaal dat je echt gelezen moet hebben. Al snel nadat je begint met lezen begint de spanning zich op te bouwen en leef je al snel weer mee met de personages. Aan world building ook absoluut geen gebrek, want daarin heeft Garvin Pouw zich zeker wel een meester in gemaakt. Al lezende zie je alles voor je ogen tot leven komen en waan je je ook samen met de personages in de prachtige wereld Valtada. Love it! Hoe gaaf zou het zijn als een wereld als Valtada gewoon echt zou bestaan.

Valtada 3

“Ik kan je niet vertellen dat je de wereld niet moet haten’, zuchtte hij. ‘Dat is iets dat jij ooit aan jezelf vertellen moet.”

Ik heb het boek gelezen met een lach maar ook af en toe met een traan en een hart gevuld met hoop. Garvin weet je als lezer absoluut te raken met zijn verhalen en dat is zo goed en mooi. Ook vond ik de ontwikkelingen van de karakters ontzettend goed gedaan, in het echte leven word je ook getekend door de dingen die je meemaakt, of die nou goed of slecht zijn, ze laten altijd wel iets bij je achter wat je uiteindelijk kan maken tot de persoon die je bent en die dingen waren zo ontzettend goed verweven naar hoe de personages nu zijn in vergelijking tot voorgaande boeken. Het maakt ze gewoon zo echt menselijk. Je leeft, huilt en lacht met ze mee en voelt hun frustraties ook echt. Maar ook lijkt het boek een ontzettend mooie boodschap te willen meegeven aan zijn/haar lezer: Dat je nooit of te nimmer moet ophouden met geloof houden in jezelf, nooit op te geven als je iets echt graag wilt en de kracht van vriendschap en liefde. Als een rode draad loopt dat heel subtiel door het boek heen en dat vond ik echt iets heel moois en puurs.

“Hoe zou een wereld zonder enig geluk zijn? Geluk is misschien een leugen, maar zonder die leugen is de wereld een duisternis.’ De kat schudde haar hoofd. ‘Nee, geluk is een beste leugen. De mooiste van allemaal.”De poes glimlachte. ‘Iemand moet ze blijven liegen. Wie weet wordt het ooit waar? “

Ik kan deze boeken zeker aanraden voor de fantasy en high fantasy liefhebbers. Aan avontuur, fantasie en een prachtige world building is zeker geen gebrek. Wel zijn het zware, dikke boeken, dus mocht je last van je handen hebben is een bookseat echt een uitkomst! Heeft mij zeker geholpen tijdens het lezen ervan 🙂 Ik wens je in ieder geval heel veel plezier op jouw avontuur door de prachtige fantasy wereld Valtada!

Cover: 🌟🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟1/2
Papiergeur: 🌟🌟🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟🌟🌟
Happy Reading!Liefs,

Bren