Review: Prinsessen van het Oosten – Garvin Pouw

Genre: High Fantasy
Uitgever: Godijn Publishing
ISBN: 9789493233959
Uitvoering:  Paperback
Aantal pagina’s: 491
Uitgave: juli 2021

Hartelijk dank aan Uitgeverij Godijn Publishing voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Screenshot_20220105-134812_bolcom

Flaptekst:
Het orakel heeft gesproken. Alle paden leiden naar het oosten, Shutai jaagt zijn begeerde draagsteen na, Vohan zoekt zijn weg naar Imrochran en Vantraxis arriveert aan het hof van de barbarenkoning Hyrath. Ook de geplaagde Emerin zet haar zinnen op een reis oostwaarts. Om de laatste wens van een oude vriend te eren, waagt ze zich aan de beklimming van het hoogste gebergte dat Valtada rijk is. Wat voor geheimen wachten haar tussen die besneeuwde pieken?
In “Prinsessen van het oosten” ligt het accent op de Nara-rijken Lundog en Gashdan. Sturen zij aan op een conflict met het westen of is de dreigende Gordeloorlog slechts een facet in een veel groter plan?

Prinsessen van het oosten is alweer het vierde deel in de High Fantasy serie Valtada – De Kronieken van Azeria van Garvin Pouw. Ik ben van deze wereld gaan houden, ondanks dat ik blijf vallen over dat het lettertype te klein is om me echt lekker op het lezen te kunnen concentreren. Maar de worldbuilding, het verhaal en de personages die deze prachtige wereld met zich meebrengt zijn absoluut geweldig neergezet. In elk deel uit de serie leer je de personages weer beter kennen, wat zijn hun drijfveren, hoe zitten ze in elkaar en wat maakt hun tot de personen die ze zijn. Het maakt ze echt en dat vind ik altijd zo fijn als dat gebeurt tijdens het lezen. Niet elke schrijver heeft dat in zich om de personages voor je ogen tot leven te laten komen natuurlijk. Toch had ik er deze keer langer dan anders voor nodig voordat ik echt in het verhaal zat, niet dat het slecht was, dat absoluut niet, maar het ging een stuk moeizamer dan normaal. Misschien dat dat ook ligt aan dat de wereld toch net iets anders was, waardoor ik weer aan nieuwe dingen moest wennen en de manier van schrijven af en toe wat stroever liep qua bewoordingen. Maar dan nog is het echt wel een goed verhaal en heb ik mezelf er gewoon toe gezet om door te lezen. Na een tijdje kwam ik dan toch echt in het verhaal en voelde me dan wel echt erin gezogen worden. Waarna het me niet meer losliet tot de laatste bladzijde.

20220105_143651

“Dat er niemand is, maakt een plaats als deze nog niet vrij van gevaar.”

Ik vond het boek zeker vermakelijk en heb er absoluut van genoten, maar zoals ik al eerder zei blijft het lettertype me heel erg tegenstaan, het is gewoon net iets te klein om echt lekker weg te lezen. Ik kreeg snel last van vermoeide ogen waardoor ik het boek moest wegleggen, wat ik eigenlijk helemaal niet wou omdat ik het liefste gewoon verder was gaan lezen. Dus ja, dat vond ik echt wel weer jammer. Ondanks dat de start van het boek voor mij niet echt lekker soepel ging, maakte het verhaal dat verderop absoluut weer goed. Avontuur alom en je moet en zal gewoon weten hoe het verder gaat en zal gaan in de volgende delen. De boeken van Garvin zijn zeker aanraders voor de High Fantasy liefhebbers. Wel zou een bookseat aan te raden zijn, omdat de boeken vrij zwaar zijn en je dat na een tijd lezen wel gaat voelen in je polsen. Dus ik zou zeggen schaf die er lekker bij aan of maak er zelf eentje en verlies je daarna in de Valtada wereld en have fun!

“Weet je wat het is, Ferren? Pas wanneer je de dingen kwijtraakt, besef je wat ze voor je betekenen, vooral de kleine dingen. Dingen die je in het normale leven voor lief neemt. Je ziet pas de waarde van ademhalen wanneer je stikt. De waarde van een zonsopkomst wanneer de zon niet terugkeert.”  

Cover: 🌟🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟🌟1/2
Lettertype: 🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟🌟

Happy reading!

Liefs,

Bren

Advertentie

Review: De tranen van de eenhoorn β€” Ronald van Assen

Genre: Fantasy
Uitgever: Godijn Publishing
ISBN: 978-94-93157-90-3
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 255
Uitgave: November 2020

Hartelijk dank aan Godijn Publishing voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

De tranen van de eenhoorn - Kaft

Flaptekst:

De bevolking van Invisia staat op het punt te worden uitgeroeid. Legers afzichtelijke wezens trekken op naar de hoofdstad Amarena. Als de troonopvolgster wordt vergiftigd, is de chaos compleet. Slechts de tranen van de eenhoorn bieden uitkomst. Vier personen zetten hun leven op het spel om het kostbare vocht te bemachtigen. Als alles verloren lijkt voor de bevolking van Amarena, komt er hulp uit onverwachte hoek.

Het verhaal speelt zich af in Invisia, een verborgen deel van de aarde. Invisia wordt bevolkt door bekende rassen als mensen, elfen, dwergen, aardmannen en trollen, maar ook door andersoortige wezens zoals smorgels, arachnieten en mockels. Het lijkt op de aarde zoals wij haar kennen met steden, bossen, bergen en akkers, maar pas op … in Invisia is niets wat het lijkt.

De tranen van de eenhoorn is een spannend en soms ontroerend verhaal waarin alles draait om klassieke fantasy thema’s als de strijd tussen goed en kwaad, opoffering en vriendschap.

Toen ik de achterflap van dit boek las, wist ik van tevoren al dat ik op weinig verrassingen hoefde te rekenen; klassieke fantasy thema’s en een redelijk standaard fantasywereld met rassen die we al sinds Tolkien kennen. Hierdoor waren mijn verwachtingen van het boek in ieder geval niet hoog, maar of het ook goed is om op de achterflap al de verwachtingen zo te temperen?

Het verhaal begint op Aarde en we volgen een jonge meid genaamd Linda die met haar tante Sofie in een klein huisje in het bos woont. Ze is bijna jarig en wordt dan achttien, voor velen natuurlijk een magische leeftijd! Echter nog voor ze jarig is blijkt haar hele leven een leugen te zijn en wordt ze door haar twee hartsvriendinnen meegesleurd naar Invisia, de wereld waar ze een prinses blijkt te zijn. Nadat we Linda een hele tijd volgen verandert het perspectief van het boek vrij abrupt. We volgen vervolgens haar twee vriendinnen Masha en Miranda die samen met een Smorgel genaamd Smorgy (hoe verzin je het…) op pad moeten om een tegengif te zoeken voor de vergiftigde Linda, die er nu bij ligt als een soort Doornroosje.

De tranen van de eenhoorn - 1

Uiteraard is er ook een kwaadaardige koningin, Morissa, die roet in het eten gooit. Ze wil niets liever dan Amarena met de grond gelijk maken met haar leger van aardmannen, trollen en mockels (nogmaals, hoe verzin je het…). Kortom, alle vinkjes voor een klassieke fantasy setting kunnen gezet worden. Uiteraard met de nodige veldslagen en overwinningen/verliezen aan beide kanten.

De tranen van de eenhoorn staat bol van de clichΓ©s en hoewel het verhaal prettig weg leest werd ik soms gek van de onnodige herhalingen in de tekst. Eerst gebeurt er iets, waarna een ander het vervolgens ook nog eens zegt, of benadrukt. Ook vond ik veel van de gekozen namen erg ongelukkig, of in ieder geval onorigineel. Nu hoeft dat allemaal geen probleem te zijn, maar zoals de achterflap al zegt hoeven we niet verrast te worden met een origineel fantasy verhaal. Het lijkt dan in veel opzichten ook op een hervertelling van veel fantasyverhalen zoals we die al kennen. Ronald van Assen schept een mooie wereld en heeft een beeldende schrijfstijl, maar origineel is het werk absoluut niet en dat vind ik best jammer, want vooral de eigen elementen uit het verhaal hadden meer potentie. Het verhaal is vermakelijk en leest lekker soepel weg, maar ik vrees dat het geen blijvende indruk heeft gemaakt.

Cover: 🌟🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟
Happy Reading!
Liefs,

Jeffrey

Review: Demonen van MyradΓ© β€” Patrick Berkhof

Genre: Fantasy
Uitgever: Uitgeverij Versa
Serie: Dizary #2
ISBN: 978-90-825668-3-3
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 339
Uitgave: 2019

Hartelijk dank aan Uitgeverij Versa voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Dizary 2 - Kaft

Flaptekst:

Aster Vermelie is de enige tovenares tussen de duizenden warrige uitvinders van Pling Ploing. Ze hoopt er magie een bespreekbaar onderwerp te maken, maar er gaat iets gruwelijk mis. Haar magische uitvinding raakt ontregeld en brengt de wijde omgeving in gevaar. Dit is de kans voor het jonge vredesgilde van Moed en Daad om zich te bewijzen. Helaas heeft de wijk het onervaren gilde al laten vallen. Ileas, Arak, Jinasum, Rudarg, Ylly en de poes Zeliska laten het erbij zitten. Als Ileas dan een belangrijk sieraad in handen krijgt, loopt alles anders dan gedacht. Maar zijn deze zes gezellen opgewassen tegen het probleem dat in Pling Ploing met het uur groter wordt? Een spel van macht is daar losgebarsten. Wat zou jij doen als je de macht bezat om vreselijke dingen te doen – met een eenvoudig handgebaar jezelf in rijkdom hullen, de wereld naar je hand zetten, mensen doden. Macht is een merkwaardig ding en in de verkeerde handen meer dan een dodelijk wapen.

Mijn eerste ervaring met Dizary was een goede (zie review) en ik wilde dan ook graag verder lezen in deze rare, maar goed neergezette fantasywereld. Het verhaal begint meteen met een hoop actie en we zien de oude bekenden uit het eerste deel terug, hard bezig met het vechten tegen een trol die de wijk terroriseert.

Ondertussen is Aster Vermelie, een nieuw personage, druk om haar uitvinding tentoon te stellen inΒ Pling Ploing, een regio waar allemaal uitvinders wonen. Helaas gaat er iets gruwelijk mis en slaat haar machine op hol, met alle gevolgen van dien.

Deze twee verhaallijnen zijn degene die we als lezer volgen en ik moet eerlijk toegeven dat ik me na 200 pagina’s een beetje afvroeg waar het nou precies heen ging met het verhaal. De pacing is een beetje traag in de eerste helft en er gebeurt niet bijster veel, waardoor ik soms moeite had om door te lezen en het boek regelmatig even aan de kant legde.

Dizart 2

Als dan eenmaal alles een beetje samen begint te komen, komt de vaart ook echt goed in het verhaal en is er lekker veel actie, iets wat ik in het eerste stuk van het verhaal erg miste. De personages uit het eerste deel worden verder uitgediept en de nieuwe personages zorgen voor een frisse wind, niet dat dat nodig was, maar ze zijn goed uitgewerkt en voegen ook echt iets toe aan de diversiteit aan personages.

De worldbuilding van Dizary is erg leuk, al had ik soms wel wat moeite met alle zelfverzonnen woorden en termen, vooral omdat nergens goed uitgelegd wordt wat ze nou precies betekenen, al is het in de context vaak wel te raden, maar een woordenlijst achterin het boek, of iets dergelijks zou geen kwaad kunnen. De wereld wordt op een levendige manier beschreven en doet heel erg aan als een mix van fantasy met steampunk. Patrick Berkhof heeft echter niet het geijkte pad gevolgd en echt een originele, vaak maffe wereld neergezet waarin van alles mogelijk is en het verhaal ook niet een standaard goed tegen kwaad clichΓ© is.

Daar waar het eerste deel me eigenlijk vanaf het begin wist te grijpen kostte het me met Demonen van Myradé veel langer voor ik echt door wilde lezen om erachter te komen hoe het verhaal verder zou gaan. Ik denk dan ook dat als de pacing wat beter was geweest, dat ik het boek hoger zou beoordelen dan ik nu doe. Maakt dat het boek slecht? Nee, dat absoluut niet, maar het boek was voor mij soms net iets te traag, helemaal met de verwachtingen na het eerste boek. Desondanks heb ik me absoluut  vermaakt met Demonen van Myradé en is het zeker de moeite waard om te lezen als je, net als ik, genoten hebt van het eerste deel.

Cover: 🌟🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟
Happy Reading!
Liefs,

Jeffrey

Ultra korte review: Hades, Ultra korte verhalen

Genre: Fantasy
Uitgever: Perubo Publishing
ISBN: 9789492702272
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 64
Uitgave: 2020

Hartelijk dank aan Perubo Publishing voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Hades 01

Wat een heerlijk kort boekje is dit zeg! Ursula Visser heeft Hades en de rest van de Griekse mythologie in een modern jasje gestoken en we volgen hem in tien korte verhalen, waarbij elk verhaal vaak een grappige of ironische twist op het einde heeft. Alle verhalen zijn voorzien van leuke illustraties en passen goed bij elk verhaaltje. Het dagelijkse leven van de oude Griekse God van de onderwereld is in ieder geval geen moment saai, als we Ursula Visser mogen geloven!

Zin in een heerlijk snackje tussendoor? Probeer dan dit boekje eens, als je durft! πŸ˜‰

Covers: 🌟🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟🌟
Happy Reading!

Liefs,

Jeffrey

Review: Schamel Verbond β€” Johanna Lime

Genre: Fantasy
Uitgever: Zilverbron
Serie: De Vergeten Vloek
ISBN: 9789463082105
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 475
Uitgave: April 2020

Hartelijk dank aan Johanna Lime voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Schamel Verbond - Kaft
Een voorkant die in essentie lijkt op de anderen, de eerste twee delen waren goed en eindigden op een cliffhanger. Of het mij net zo kon boeien als de andere twee?
Achterflap:
De Laskoriaanse Ruimte Macht verrast Het Quaterno in Orion. Koning Jima Revaldesh-Morane hoopt de vijand in de ruimte te verslaan, want grondtroepen zijn verboden. Wanneer er toch schepen landen, worden de Magii tot het uiterste beproefd. Helena moet een priester van Mage naar Berinyi halen. Ze vindt de Wan in de tempel op Chyndyro. Maar zij verdedigen zich op een wel erg radicale manier. Als haar dochters verslagen zijn, moet Helena toegeven dat haar plannen hebben gefaald. De Avatars heffen de vloek pas op als Laskoro en Berinyi samenwerken. Maar als Sylviana breekt met Het Quaterno, verraadt ze de Terranen, Quarandonianen en Fryeterianen. De hoop op evenwicht is vervlogen, waardoor de Avatars besluiten tot een drastische actie over te gaan.
Het antwoord is ja, het verhaal wordt direct weer opgepakt waar deel twee eindigde. Dit is vooral prettig als je een serie wilt doorlezen. In dit deel volg je de beide kanten van het verhaal en leef je mee met Jima van Laskoro en Sylviana van Berinyi. Beiden kregen een oorlog waar ze niet op zaten te wachten, hierdoor wordt een compleet beeld geschept. Je merkt hoe de beide planeten en de hoofdpersonen ermee omgaan met waar ze in verzeild zijn geraakt. In een oorlog heb je te maken met minder leuke, maar toch ook leuke dingen. Daar waar de grote vreugde miste in de leuke dingen miste ook het oprechte verdriet van de minder leuke dingen. Er wordt weinig ingegaan op de emotie van de personages en daardoor krijg je een beetje een “en-weer-door”-gevoel. Dat was jammer want daardoor voel je niet de emotie die je zou willen voelen als deze momenten voorbij kwamen.
Er wordt veel verteld over de strijd die de volkeren van de twee planeten samen voeren en de loop naar het ‘schamele verbond’. De stappen die ze maken om de oorlog samen te winnen en hierbij worden meerdere perspectieven belicht. Op deze manier krijg je een breed beeld van het geheel en dat is heel prettig. Het verhaal is duidelijk opgebouwd in twee delen : het perspectief vanΒ  Sylviana wordt afgewisseld met perspectieven Helena, haar dochters, de man van Sylviana en haar vriendinnen. Je volgt Helena op haar zoektocht naar Lucian en een oplossing voor het probleem op Berinyi en de vriendinnen tijdens hun taken in de oorlog.Β  Het perspectief van Jima wisselt af met Lucian, Kamilia en verscheidene anderen. De verschillende perspectieven maken wel dat je snel moet schakelen en zorgen ervoor dat het doorlezen wel wat lastig is. Maar doordat die twee ‘gescheiden’ stukken elkaar afwisselenΒ  geeft dat elke keer een frisse blik op het verhaal.
In dit verhaal krijgen de avatars eindelijk de grotere rol die ze verdienen. Ze maken zich grote zorgen over het geheel en lijken eindelijk verantwoordelijkheid te nemen voor de onnodige problemen waar ze het volk in hebben gebracht. Door samenwerking met het ‘schamele verbond’ willen ze zorgen voor een sterkere band.Β Maar ze zijn er nog lang niet…..
Al met al mis ik een stukje afsluiting, de afsluiting waar ik op had gehoopt.
Maar dat is mijn mening, graag nodig ik je uit om dat zelf verder te ontdekken.
Uiteindelijk kom ik uit op een mooie vier sterren.
Cover: 🌟🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟🌟Happy Reading!

Lisa

Review: De Woestijndief β€” Emmelie Arents

Genre: Young Adult / Fantasy
Uitgever: Hamley Books
Serie: Dievenreeks #1
ISBN: 9789463967693
Uitvoering: Hardcover
Aantal pagina’s: 416
Uitgave: 21 april 2021

Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

De Woestijndief - Kaft

Flaptekst:
Taran kan stelen als de beste. Wanneer zijn laatste diefstal eindigt in een drama, wordt zijn broer Amir gekozen om deel te nemen aan het Labyrint, een magisch spel waar criminelen strijden voor vrijheid.
Vastberaden om zijn broer te redden, raakt Taran verstrikt in de duistere geheimen van magie.

“Degenen die bereid zijn om een verschil te maken, moeten ook bereid zijn om te falen.”

Wat was De Woestijndief weer een ontzettend gaaf verhaal. Ik was al fan na haar boek “Het hart van de Adelaar” (recensie kun je hier lezen) te hebben gelezen, maar damn dit boek is ook onwijs gaaf. Emmelie Arents wordt ook wel de Vlaamse Leigh Bardugo genoemd, een van mijn meest favoriete schrijvers ooit en heel eerlijk, ik kan niet anders dan het hiermee eens zijn.

De Woestijndief - 1

“En soms maken we onze eigen keuzes, ervan overtuigd dat we het juiste doen. En deden we precies het tegenovergestelde.”

De cover nodigt gelijk uit tot lezen, het is in prachtige rustige aardetinten en geeft een heerlijke oosterse sfeer weg, je kan gewoon niet anders dan het boek openen en beginnen met lezen..en lezen…en lezen. Want wegleggen is er met dit boek niet zomaar even bij. Het artwork bij elk hoofdstuk is wederom prachtig gedaan en past echt zo ontzettend goed bij de stijl van het verhaal. Ik hou er echt zo van en het bracht ook echt nog meer extra leesplezier. Emmelie Arents heeft met dit boek wederom een ijzersterk verhaal weten neer te zetten, met een geweldige world-building. Vanaf de eerste pagina word je meegezogen het verhaal in en mede door haar beeldende schrijfstijl zie je alles voor je tot leven komen. Bij elk hoofdstuk wordt goed weergegeven door middel van de naam, vanuit welk personage het verhaal verteld wordt. De personages zijn ontzettend goed neergezet en voelen al snel als vrienden aan. Vanaf het begin af aan zit de spanning al goed in het boek en bouwt zich hoe verder het verhaal gaat meer en meer op. Dit is geen boek dat je even oppakt om na een of twee hoofdstukken weer naast je neer te leggen, want je wilt gewoon weten hoe het verder gaat. En dan dat einde….ik kan eigenlijk niet wachten tot ik weet hoe dit verhaal zich verder zal gaan ontpoppen in het tweede deel “De Meesterdief“, maar ik wacht braaf geduldig af…

De Woestijndief - Banner

“Een compliment accepteren betekend niet dat je te trots bent, maar dat je ook bereid bent iets terug te krijgen wanneer je altijd geeft.”

Dus ben jij op zoek naar een goed, spannend en mooi fantasy verhaal, stop dan met zoeken en echt schaf Emmelie haar boek aan, het is echt zo ontzettend goed. En buiten dat het verhaal onwijs gaaf is, staat dit pareltje ook echt onwijs mooi in je boekenkast bij de rest van je collectie.

“Ik zal altijd terugkomen, zelfs als je me nooit meer wilt zien.”

Cover: 🌟🌟🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟🌟🌟

Happy Reading!

Liefs,

Bren

Review: Hoeder van de vulkaan β€” Johan Klein Haneveld

Genre: Fantasy / Dystopisch
Uitgever: Godijn Publishing
ISBN: 978-94-93157-80-4
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 286
Uitgave: November 2020

De laatste keer dat ik werk van Johan Klein Haneveld las gaf ik in mijn review aan dat verhalenbundels niet zo aan mij besteed zijn en dat ik graag eens een roman van deze schrijver zou willen lezen. Kort daarop werd gezegd door Godijn Publishing dat dat goed zou komen, omdat Johan Klein Haneveld bezig was met een roman, een dystopisch fantasy verhaal: Hoeder van de Vulkaan. Mijn interesse was toen ook direct gewekt.

Hoeder van de vulkaan - kaft

Flaptekst:
In een wereld die door overmatig gebruik van magie zo goed als onleefbaar is geworden, trekt de roofbeschaving van de K’ral van vulkaan naar vulkaan om warmte af te tappen en mensen tot slaaf te maken. D’rik was vroeger zelf een slaaf, maar is nu een van hun fanatiekste strijders. Als de lava van hun laatste vesting begint te doven, moeten de K’ral op zoek naar een nieuwe basis. Verkenners hebben aan de overkant van een grote ijsvlakte een geschikte plek gevonden. D’rik hoort bij de eerste groep die probeert de verre vulkaan in te nemen. Hij denkt dat het een makkelijke opdracht zal worden, maar de vurige berg heeft een verrassing voor hem in petto …

Dat Johan Klein Haneveld met Hoeder van de Vulkaan een boodschap heeft willen overbrengen is duidelijk. De mensheid in het verhaal heeft de aarde zo enorm verpest door het overmatig gebruik van magie, dat er weinig leefbare plekken meer zijn. De K’ral hebben nog steeds hun leefstijl niet aangepast, wat betekent dat ze op geleende tijd leven, want ooit zullen er geen vulkanen meer zijn waar ze warmte van kunnen aftappen. Kortom, de tijd tikt voor het volk en D’rik worstelt naarmate het verhaal vordert steeds meer met zijn gevoelens. Hoewel hij in het begin een van de fanatiekste soldaten is, wordt hij geconfronteerd met een andere levenswijze, eentje die veel meer in harmonie is met de natuur en die zelfs hoop kan geven voor de toekomst. Het verhaal heeft veel potentie en ik wilde dan ook graag weten hoe het af zou lopen.

Bij het openslaan van het boek viel mij al direct een ding op, waarvan ik eerst dacht dat het misschien alleen bij de introductie zo zou zijn. Het verhaal is grotendeels in de tweede persoonsvorm geschreven. Ik wist dat er boeken bestaan die in deze vorm geschreven zijn, maar er is ook een goede reden waarom het zo weinig gebruikt wordt (bij fictie, want bij non-fictie is het gebruikelijker), het is namelijk een nogal confronterende manier van vertellen, omdat er steeds “Jij dit” en “Jij dat” staat, waardoor je de hele tijd het idee hebt dat je persoonlijk aangesproken wordt. Een ander groot nadeel van deze vorm is dat het woord “Jij” dus ook enorm vaak op een pagina staat en dat zorgde er bij mij voor dat het enorm stroef las.

Hoeder van de vulkaan - 1

Naarmate het verhaal vordert komt ook de eerste persoonsvorm voor in het boek en wordt deze vermengd met de tweede persoon. Hierdoor wordt de vertelling er helaas niet beter op en wordt het nog lastiger om het verhaal goed te volgen. Ik vraag me af waarom Johan Klein Haneveld voor deze vorm heeft gekozen, want het komt helaas het verhaal niet ten goede. Een ander ding waardoor ik ook maar niet lekker in het verhaal kwam waren de onnodig lastige en soms zelfs onuitspreekbare namen. Allen begonnen ze zowat met een medeklinker, een apostrophe en daarna de rest van de naam. Namen als G’vazal, K’somil en T’giran.

Hoewel het verhaal dus best veel potentie had, speelde de manier van vertellen erg parten met me, waardoor ik mijzelf enorm door het verhaal heen moest worstelen. Erg jammer, want ik denk dat dit verhaal in de eerste- , of derde persoon veel beter uit de verf was gekomen. Waarom Johan Klein Haneveld voor deze vorm heeft gekozen is me dus een klein beetje een raadsel. Er is een reden waarom het weinig gebruikt wordt en die is mij nu, helaas, duidelijk geworden. Ik kom dan ook helaas uit op slechts 2,5 ster.

Cover: 🌟🌟½
Vertelling: 🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟½
Happy Reading!

Liefs,

Jeffrey

Review: Smeulend Venijn β€” Johanna Lime

Genre: Fantasy/Young Adult
Uitgever: Zilverbron
Serie: De vergeten vloek #2
ISBN: 9789463081399
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 468
Uitgave: Oktober 2018

Dankjewel Johanna Lime voorhet beschikbaar stellen van een recensie exemplaar.

Smeulend Venijn -1

Flaptekst:
Sylviana Attholred, de kroonprinses van Berinyi, leeft door toedoen van de Avatars in de Rosettenevel. Haar moeder houdt haar status van koningin krampachtig vast. Als de tijd komt dat Sylviana zal regeren, erft ze een oorlog. Bovendien zit ze met een probleem: de zonen van priesteressen sterven te jong. Als er eindelijk weer iemand op de troon komt waarmee te praten valt, besluiten Sammerah, Jacky en Tatjana dat ze de nieuwe Eerwaarde Moeder moeten steunen. Alle bevolkingsgroepen zullen eensgezind de vijand het hoofd moeten bieden. Het is echter de vraag wie de werkelijke vijand is. Helena Attholred heeft zo haar eigen mening over wat het beste is voor haar gezin. Het venijn smeult al sinds ze de bloedband met Sana aanging. Als zij haar zin krijgt, werkt deze oorlog in haar voordeel. De magiΓ«rs op Laskoro zijn immers veel te zwak geworden, of vergist ze zich daarin?

De cover van het boek komt in bepaalde punten overeen met deel 1 en past er mooi bij. Wel heeft de draak andere kleuren, wat betekend dit voor het verhaal? Welke kant zal het opgaan en waar nemen de schrijvers ons nu mee naartoe? Weet dit verhaal mij mee te nemen naar een andere wereld?

Het antwoord is inderdaad! In het verhaal volg je de kroonprinses Sylviana, zij moet zodra ze 25 is haar moeder vervangen als Eerwaarde moeder; het hoofd van alle hoge priesteressen. De schrijfsters nemen je mee in het leven van de kroonprinses en de weg die zij bewandeld. Deze weg is voor een ieder wel een beetje herkenbaar. Niet zozeer als prinses maar wel als tiener. Het pad naar een volwassen leven. Naast Sylviana volg je een oude bekende vanuit het eerste boek. Nu krijgt de tante van Sylviana eindelijk een duidelijker beeld. Ook volg je een aantal priesteressen op weg naar hun grotere rol in Berinyi, elk met hun eigen strubbelingen en hun eigenaardigheden.

De schrijvers weten met dit vervolg een duidelijk beeld te geven aan de nieuwe planeet Berinyi. Een uitgebreide beschrijving van de landschappen wordt je zeker niet onthouden. Het wordt al snel duidelijk dat deze planeet parallel loopt aan Laskoro en dat begint al met de verhouding van man en vrouw. De vraag die je bezighoudt is: zal een oorlog met Laskoro dit ook echt oplossen?

Het verhaal heeft een zeer complexe en speciale wereldbouw. Er is duidelijk veel tijd besteed aan de wereldbouw van dit rijk. Ontzettend veel lof voor de schrijfsters om op deze manier een origineel verhaal te schrijven en toch te zorgen dat er voor ons een punt van herkenning in zit.

Het boek start heftig en dat trekt je er meteen in. Wel zou er een trigger warning bij kunnen staan omdat het niet zomaar iets is waar het verhaal mee start. De personages krijgen allemaal een duidelijke emotionele uitdieping, je voelt met ze mee. Een bepaalde onmacht maakt zich geregeld meester van je bij het lezen van de plannen van Helena. Hoe kan ze dat nou doen en hoe kun je leven met jezelf op deze manier? Vanuit het perspectief van Helena word je al snel weer meegenomen naar deel één en beleef je hetzelfde van een andere kant. Dit is heel interessant en zorgt voor het totaalbeeld van de situatie. De dingen die in deel één niet helemaal duidelijk waren vinden hier hun weg.

Het is ook mooi dat je tijdens het lezen langzaam verzeild raak in de tweestrijd waarin Sylviana zich bevindt en op welke manier zij hier mee omgaat. Naast dat zij hier zelf mee moet omgaan neemt ze ook haar vriendinnen hierin mee. Maar wat betekent dit voor hun en wat voor stappen maken zij. Allemaal duidelijk en meeslepend verwoord.

Smeulend Venijn -1

“Als ik koningin wordt is een nieuwe Raad van Twaalf samenstellen het eerste dat ik doe.”

Het enige wat er mist is de beeldschetsing van de personages. Als je in beelden denkt mist er een duidelijk beeld van hoe de karakters eruit zien. Dit hoort duidelijk bij de schrijfstijl en na een bepaald aantal bladzijdes raak je hier ook als beelddenker wel aan gewend.

Er is één ding wat terugkerend de aandacht afleidt van het verhaal en dat zijn alle ingewikkelde termen, plaats- en familienamen. Het zou prettiger zijn om een geheugensteun te hebben achterin het boek zodat je even snel kunt kijken wie/wat dat ook alweer was. Gaandeweg het boek gaat het makkelijker en is het makkelijker volgbaar.

Daar waar deel één een behoorlijk aantal dingen miste maakt deel twee zeer zeker een boel goed. Het is duidelijk een vervolgverhaal en zit niet bomvol actie maar wel super vol met achtergrond informatie. Dit is een zeer welkome verrassing, het boek zorgt vooral voor nieuwsgierigheid en dat betekend dat ik toch wel benieuwd ben naar wat deel drie gaat brengen.

Een verhaal dat naar mijn mening veel goed heeft gemaakt in de serie! Ik om dan ook uit op 3,5 sterren.

Cover: 🌟🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟½

Happy Reading!

Lisa

Review: Als doden spreken – Mel Hartman

Genre: Urban Fantasy
Uitgever: Hamley Books
Serie: Dodenreeks #2
ISBN: 9789463967648
Uitvoering: Hardcover
Aantal pagina’s: 301
Uitgave: 18 februari 2021

Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Als de doden spreken - kaft

Flaptekst:
Aprils leven is een rommeltje. Ze is gevlucht omdat ze haar gave niet onder controle heeft en bang is om haar vrienden te doden en als ze de mensen van wie ze houdt niet wil verliezen, moet ze hen de waarheid over haarzelf vertellen.
Dan is er nog een journaliste, Annie Hemmings, die heeft ontdekt dat April geen mens is en dat wil ze met de hele wereld delen. Om meer bewijs te vinden, brengt Annie een vriendin van April in gevaar. April moet haar gave gebruiken om enkele moordenaars tegen te houden, maar dreigt zichzelf daardoor te verliezen.
Gelukkig krijgt ze deze keer ook hulp van enkele machtige vrienden, onder wie Sekhmet, de Godin van ziekte en verderf.

Daar was dan eindelijk het tweede deel in de “Dodenreeks” serie. Keek hier echt zo naar uit, van het eerste deel (lees hier mijn recensie van deel 1) had ik ook zo intens genoten en was dan ook razend nieuwsgierig hoe het nu allemaal verder zou gaan. Mel Hartman heeft met dit tweede boek absoluut weer een heerlijk verhaal weten neer te zetten. Zodra je het boek openslaat en begint met lezen weet ze je gelijk mee te voeren de wereld van April in. En al snel kost het ontzettend veel moeite om het boek nog weg te leggen om bijvoorbeeld even te gaan slapen. April krijgt in “Als doden spreken” aardig wat te verduren, het lijkt wel dat overal waar ze komt het ongeluk of de narigheid haar blijft achtervolgen. Ze doet alles wat in haar macht ligt om iedereen zo goed mogelijk te helpen, maar ondertussen vlucht ze hiermee wel weg van de mensen die zielsveel van haar houden en of dat nou wel zo’n strak plan is?…

Als de doden spreken - 1

“Waarom deden ze dat? Beschermen? Was dat nodig? Was Sekhmet dan nog erger dan haar reputatie deed vermoeden?”

In dit deel maak je weer de meest bizarre dingen mee, zoals bekende mensen die April op Terr tegenkomt. Dit en ook andere dingen leveren genoeg hilarische momenten op, waardoor ik af en toe echt hardop in de lach schoot. Maar ook gebeurde er genoeg in dat de spanningsboog zich hoe verder het verhaal vorderde, zich steeds meer opbouwde. Heerlijk! Ik leefde toch wel erg mee met April en haar gevecht met haar gave, maar dan krijgt ze hulp aangeboden uit wel heel onverwachte hoek, zou dat haar gaan helpen? Who knows….want dat lezen we in het derde deel πŸ™‚ Wat ik echt ontzettend gaaf vond is dat Sekhmet in dit deel een redelijk grote rol kreeg, ik hou van de Godenwereld van toentertijd. Het heeft echt iets en Mel weet haar op zo’n gave manier neer te zetten ook, ik kon niet anders dan gelijk zielsveel van deze Godin te gaan houden, al heten ze op Terr dan weer ‘halflingen’.

Als de doden spreken - banner

“Eenieder kiest zijn levensweg en moet dan niet verbaasd zijn wat hij tegenkomt,”

Gaat het April lukken om te leren omgaan met haar gave en weet ze haar vriendin die door de dwaze ex-journaliste in gevaar is gekomen te redden? En durft ze dan toch eindelijk haar geliefden in vertrouwen te nemen over wie ze eigenlijk werkelijk is en waarom ze zo’n tijd onbereikbaar was voor ze? “Als doden spreken” is wederom een heerlijk verhaal dat je van de eerste tot aan de laatste bladzijde vast blijft houden. Mel haar ontzettend eigen schrijfstijl is echt heerlijk om te lezen, het is zo ontzettend spontaan en zo toegankelijk, ik hou er van. En dan dat einde van dit boek…omg!!! Dat wordt weer wachten tot het derde deel er is…want ik moet gewoon weten wat er aan de hand is en wat er nu toch weer te gebeuren staat. ‘Als doden dromen” is een absolute aanrader voor de Urban Fantasy fans, maar eigenlijk ook gewoon voor fantasy liefhebbers. Niet alleen is de kaft echt een lust voor het oog, maar het verhaal zal je ook zeker weten te vermaken, het is echt zo’n tof verhaal!

Cover: 🌟🌟🌟🌟1/2
Vertelling: 🌟🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟
Verhaal: 🌟🌟🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟🌟

Happy Reading!

Liefs,

Bren

Review: Draco β€” Rani de Vadder

Genre: Jeugd
Uitgever: Hamley Books
ISBN: 9789463967846
Uitvoering: Hardcover
Aantal pagina’s: 202
Uitgave: 16 Februari 2021

Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.

Draco - kaft

Flaptekst:
Ieder jaar worden de Internationale Drakendagen gehouden, het meest befaamde toernooi van de Verenigde Drakenlanden.
Ook Rowan en haar Zwarte draak Gideon schrijven zich in voor deze spannende wedstrijd. Maar dan gebeurt er een vreselijk ongeluk. De Verenigde Drakenlanden staan volledig op hun kop.
Rowan blijft gebroken en alleen achter. Zal het haar lukken om haar trauma te overwinnen? Of zorgt haar verdriet ervoor dat de eeuwige vrede van de Drakenlanden tot een einde komt?

Al eerder las ik Rani haar boek Toxine wat ik echt ontzettend goed vond, (mijn recensie) dus toen het bekend werd dat ze dit keer zou komen met een jeugdboek wist ik dat ik het gewoon moest lezen en al helemaal leuk natuurlijk dat het ook nog eens over een wereld gaat vol draken. Mijn draken liefhebbershart werd daar gelijk helemaal happy van. Draco is voor de schrijfster haar debuut op het gebied van jeugdboeken en wat heeft ze dit ontzettend knap gedaan.

Draco - 1

“Nooit gebeurde er iets ernstigs op de Drakendagen. Tot die ene dag, toen het vreselijk misging. En dat zou alles veranderen. De eeuwenlange vrede stond op het spel.”

Het verhaal begint eigenlijk heel vredig met de uitleg hoe ooit de Verenigde Drakenlanden zijn ontstaan, om daarna verder te gaan in het hier en nu. In het begin van het verhaal stoorde ik me nog wel een beetje aan alle benamingen met overal het woordje “Dragon” ervoor, vond dat wel heel erg easy gedaan, maar al snel zat ik zo in het verhaal dat het me echt absoluut niet meer boeide. Het zit zo ontzettend goed in elkaar, de personages komen voor je ogen tot leven en zijn zo realistisch neergezet dat het absoluut niet lang duurde voor ik een band met ze begon te krijgen. En wat was dit een rollercoaster verhaal aan emoties zeg! Het ene moment ben je vertederd, dan happy, maar dan gebeuren er dingen waar je zo ontzettend verdrietig van raakt dat al snel de tranen over mijn wangen liepen, zo erg leefde ik mee met Rowan. Al die hartverscheurende dingen die ze meemaakt en de emoties die daarop volgen kwamen zo goed over. En ondanks dat Rowan na het ongeluk voor zichzelf besluit nooit meer iets met draken te maken te willen hebben, zal ze al snel beginnen te twijfelen of ze hier wel zo goed aan doet. Want kan ze dat wel? Draken zijn bijzondere wezens die haar liefde absoluut verdienen en natuurlijk andersom net zo goed. Maar zal ze zich hierover heen kunnen zetten en weet Rowan de kracht weer te vinden om door te gaan, ondanks alles?

Draco - 2

“Hij leerde me om te vergeven, want vergiffenis is een van de belangrijkste zaken in het leven. Zonder vergiffenis zouden we geen vrede kennen en zouden wij geen vrienden van elkaar zijn geweest. Enkel door vergiffenis kunnen we van elkaar blijven houden.”

Draco is niet zomaar een leuk fantasy verhaal over draken voor de jeugd. Het is een verhaal met een ontzettende mooie boodschap erin, een waar deze wereld heel wat van zou kunnen leren. Dit heeft ze zo ontzettend goed in het boek verweven. Eenmaal begonnen aan dit verhaal leg je het niet zomaar weer naast je neer en als je het eenmaal uit hebt, zal het je nog lang bijblijven en dat is zo ontzettend knap gedaan. Ik heb werkelijk genoten van dit boek en kijk nu al ontzettend uit naar Rani haar volgende werken. Want een ding is zeker, schrijven kan ze absoluut! Draco is echt een absolute aanrader, niet alleen voor de jeugd, maar ook zeker voor heel wat jaren ouder πŸ™‚ Wat was dit een fijn boek, dat ik nog zeker vaker zal oppakken om te gaan lezen.

“Onze liefde voor elkaar is belangrijker dan waar we oorspronkelijk vandaan komen of hoe we eruitzien.”

Cover: 🌟🌟🌟🌟
Vertelling: 🌟🌟🌟🌟
Originaliteit: 🌟🌟🌟🌟1/2
Verhaal: 🌟🌟🌟🌟🌟
Lettertype: 🌟🌟🌟🌟
Papiergeur: 🌟🌟🌟🌟🌟
Overall: 🌟🌟🌟🌟1/2

Happy Reading!

Liefs,

Bren