Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: Na een lange winter staat Hamley te trappelen om een nieuw avontuur te beleven. Haar wens wordt al snel vervuld. Het gezin waar Hamley woont, krijgt nieuwe buren. Meizi, Lin en Wen komen uit China. Tijdens een etentje vertellen ze honderduit over het Chinees Nieuwjaar en over draken. Voor ze gaat slapen wenst Hamley dat ze ooit een echte draak zal zien. Wanneer ze wakker wordt, zit ze in het mysterieuze oude China. En dan vindt ze een drakenei.
En daar was dan weer een nieuw avontuur van het ontzettend nieuwsgierige, maar oh zo schattige zwarte katje Hamley. Soms heb je dat als volwassene gewoon even nodig, een leuk jeugdboek, gewoon even lekker ontspannen en hardop lachen, geen serieus gedoe maar gewoon echt even genieten. En wat had ik daar echt even behoefte aan toen ik dit boekje las. Werkte het? Absoluut, Hamley heeft me van het de eerste tot aan de allerlaatste bladzijde zorgeloos doen genieten en wat heb ik gelachen om de streken van het jonge katje. Je zou bijna jaloers worden op wat zij allemaal meemaakt.
Ik vond het echt weer een superleuk verhaal en weet zeker dat velen met mij dit gevoel zullen delen. Sandra heeft een ontzettend leuke en vloeiende schrijfstijl waardoor je snel in het verhaal zit en je alles voor je ogen tot leven ziet komen. En dat is toch wel wat je wilt in een boek voor kinderen. Zeker dat Hamley genoeg kindjes nieuwsgierig gaat maken naar draken en hun ook zulke gave avonturen wil gaan laten meemaken. Niet alleen is dit boekje ontzettend leuk om zelf te lezen, maar zou ook goed als voorleesverhaal gebruikt kunnen worden. Het verhaaltje is leuk en spannend en houd je van begin tot einde geboeid. Maar wees gewaarschuwd, na het lezen van een van de avonturen van Hamley, wil je ze allemaal lezen. Dus zorg dat je tijd ervoor vrij maakt, hahaha.
Hartelijk dank aan Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst:
Wat doe je als de wereld op slot zit? Lizzie zit op een eiland, op een kostschool. Daar probeert ze bij te komen van de gebeurtenis die het afgelopen jaar voor haar verpest heeft en haar bij haar ouders heeft weggejaagd. Maar dan gaat het eiland op slot. En offline. Alleen mensen met het goede paspoort mogen blijven, de rest wordt eruit geknikkerd. Lizzie heeft niet het goede paspoort. Maar op school is ze veilig, omdat ze nog geen zestien is. Tot één van haar klasgenoten haar geheim blijkt te kennen. Dan vindt Lizzie die koffer. De zee werpt hem haar zo in de schoot. Erin zit een chip, die op een onbegrijpelijke manier met haar hoofd lijkt te communiceren. Iemand vertelt haar dat ze weg moet van het eiland, zo snel mogelijk. Lizzie vlucht. Maar de wereld van vroeger blijkt niet meer te bestaan. Alles staat op zijn kop. Lukt het Lizzie om weer een thuis te vinden? Een toekomstverhaal over kiezen, macht en invloed.
Water vertelt het verhaal van Lizzie, een jonge meid die op een kostschool zit op een eiland. Het verhaal begint wanneer Engeland op slot gaat doordat er een nieuwe president aan de macht is gekomen. Ik moet toegeven dat het me echt een aantal hoofdstukken koste eer ik een beetje in het verhaal zat. Waar dit precies aan lag, daar kan ik mijn vinger niet op leggen, maar ik begreep een groot deel van de tijd even niet waar alles over ging. Ik denk dat een van de redenen hiervoor is dat ik gewend ben dat gedachten van personages cursief zijn gedrukt en dat was in dit verhaal niet het geval.
Ondanks de wat stroeve start zat ik op een gegeven moment goed in het verhaal en werd het ook echt spannend. Lizzie die zich weer een weg probeert terug te banen naar haar ouders, die zich in Frankrijk bevinden en de aandoenlijke A.I. Tricky die haar probeert te helpen. Ondertussen weet je, net als Lizzie, ook niet zeker of hij wel te vertrouwen is, maar ze heeft weinig keuze.
Het verhaal bevat flink wat plottwists waar ik altijd erg van hou, want je weet gewoon nooit helemaal zeker wat de waarheid is in een verhaal als Water en vooral wie er wel en niet te vertrouwen zijn. Het verhaal heeft dan ook een goede spanningsboog en weet je als lezer goed vast te houden.
Waar de stroeve start goed gemaakt wordt door een geweldig middenstuk verknalt het einde van het boek voor mij het hele verhaal, echter. Dit komt vooral omdat een van de personages de naam heeft van een bekende (Vlaamse) superheldin en dit trok me zo enorm uit het verhaal. Daar komt ook nog eens bij dat ik het einde echt een mega anticlimax vond, waardoor de impact van de hele reis van Lizzie een beetje teniet werd gedaan.
Water is een spannend jeugdboek, met veel spanning en goed uitgewerkte scifi elementen, zoals een dystopische wereld en augmented reality. Helaas schortte het er bij het begin en einde van het boek een beetje aan en daardoor kom ik uiteindelijk uit op 3 sterren. Lara Reims heeft een fijne, beeldende schrijfstijl en ik vond haar eerdere boekLucht echt geweldig, ik vind het dan ook jammer dat diezelfde vlieger niet opgaat voor dit boek. Ik had er toch net wat meer van verwacht.
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst:
Team internet bracht mission one tot een succesvol einde, maar betaalde daar een grote prijs voor. Ze moesten hun vriend achterlaten in de handen van aartsvijand en crimineel meesterbrein Medusa. Het valt hen zwaar om hun dagelijkse leven weer op te pikken, zonder te weten of hij nog in leven is.
Tegen alle orders van de staatsveiligheid in, beslissen de overgebleven leden om terug te keren naar T-Polis om hun teamgenoot te zoeken. Dit brengt hen opnieuw in de onvoorspelbare en spannende wereld van het internet. Daar ontdekken ze dat computerbugs nog nooit zo gevaarlijk waren.
Nadat ik van Team Internet: Mission Onehad genoten, leek het me erg leuk om verder te lezen hoe alles verder ging. Dit tweede deel pakt de draad dan ook weer op waar de eerste eindigt. Team Internet is opgeheven na hun eerste missie, die ze moesten bekopen met een hoge prijs. Joshua (of Navigator, zoals zijn nickname luidt) is door de aartsvijand van Team Internet gevangen genomen en ondanks dat ze dit niet mogen doen, zoeken de overgebleven leden van Team Internet een manier om hem uit de klauwen van deze schurk te redden, maar of het ze ooit nog gaat lukken zonder toegang tot Cookiez, de kwantumcomputer, kunnen ze onmogelijk terugkeren naar het internet.
Dit tweede deel in de reeks leest weer lekker makkelijk weg, maar het grote probleem waar ik de hele tijd mee zat is dat er bijzonder weinig gebeurd. Het boek heet Mission Two, maar het duurt uiteindelijk tot bijna de laatste hoofdstukken tot Team Internet eindelijk weer terug het internet op kan om hun verloren vriend te redden. De pacing van het verhaal is echt niet goed en ik merkte ook dat mijn interesse in het verhaal daardoor steeds maar weer verslapte. Door het gebrek aan vaart en ook spanning vond ik het dit keer echt een stuk minder leuk.
Het verhaal bestaat uit twee hoofdverhaallijnen, aan de ene kant volgen we Team Internet die hun best doen om weer de draad op te pakken na hun eerste missie, maar ook willen proberen om Navigator te redden. Aan de andere kant volgen we Navigator en Medusa, die laatste probeert dan ook de eerstgenoemde aan zijn kant te krijgen. Wat ik echter erg jammer vond was dat het zo lang duurt voor ze eindelijk weer op het internet komen, dat ik me echt afvroeg waarom dit allemaal zo lang heeft moeten duren. Het eerste deel van het verhaal had veel korter gekund, terwijl het laatste dan weer veel langer had gekund zodat er echt een avontuur was op het internet. Ik vind dat een gemiste kans.
Ik had heel erg gehoopt dat dit boek me hetzelfde “power rangers”-achtige gevoel zou geven als de eerste, maar helaas. En dit ligt absoluut niet aan de schrijfstijl, want het leest echt heerlijk vlot weg allemaal en ik was ook zo door het boek heen, maar het plot en de pacing laten voor mij helaas te veel te wensen over.
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: New Orleans, 1930. Een grote kloof tussen de rijke en arme inwoners van de stad zorgt voor veel spanning. De wees Abbigail Barlow heeft zich noodgedwongen aangesloten bij de verzetsgroep Monte Carlo, die bestaat uit de laatste strijders voor gelijkheid. Het dagelijks leven van Abbigail is gevuld met vermommingen en gevaarlijke missies, waarnaast ze haar grote geheim moet bewaren voor haar medeverzetsstrijders. Alsof dat nog niet zwaar genoeg is, moet ze dit alles doen in samenwerking met de onuitstaanbare, arrogante Jae Hawkins. Abbigail vecht hard voor haar geliefde stad. Alles lijkt volgens plan te gaan, tot er duistere geheimen aan het licht komen. Een leven als verzetsstrijder is knap lastig, vooral omdat Jae er opeens zo irritant aantrekkelijk uitziet, gebogen over zijn nieuwe typemachine.
Na haar debuut “Unsinkable” komt Lotte van den Noort met dit boek, “Unwritable“, dat al eens eerder was uitgegeven onder de naam Typewriter. Met haar vorige boek wist Lotte mij volledig voor zich te winnen en ik was dus ook razend benieuwd of dat haar deze keer ook weer zou lukken.
Lotte haar schrijfstijl is heerlijk vlot en al snel wist ze me mee te nemen het verhaal in en wou ik weer fijn blijven doorlezen. Het is een mooi, krachtig, emotioneel, verdrietig, maar gek genoeg ook op sommige momenten een romantisch verhaal, dat zich afspeelt in het New Orleans van 1930. Ik hou echt van verhalen die zich in de geschiedenis afspelen of echt hebben afgespeeld. Al lezend meer te weten komen over hoe het er toentertijd uitzag, hoe het eraan toeging en ga zo maar door, interesseert me gewoon echt veel. Lotte weet dat in dit boek op een ontzettend geloofwaardige manier neer te zetten. En ook de personages zijn zeer goed neergezet. Het was een harde wereld waarin Abby moest zien te overleven, als vrouw tussen al die mannelijke verzetsstrijders en toch weet ze het voor elkaar te krijgen. Ondanks dat er dingen zijn die ze moet doen waar ze echt van gruwelt. De anderen weten echter haar grootste geheim niet en dat moet ook echt verborgen blijven, want als dat uit zou komen zou zelfs tussen de hechte verzetstrijdersgroep best een hoop ellende kunnen uitbreken. Je leert Abby, hoe verder je in het verhaal komt, steeds beter kennen en leeft ook echt met haar mee. Ze is best onzeker, maar tegelijkertijd ontzettend stoer, want doe dat maar eens elke dag wat zij allemaal doet. En dan is Jae ook nog eens onwijs irritant bezig tegen haar, waar ze dat aan verdiend heeft is haar echt een raadsel, maar het lijkt er op dat hij haar absoluut niet mag en hij laat geen gelegenheid voorbij gaan om dat aan haar te laten merken. Maar waarom? Dat weet ze niet…het ergert haar dan ook behoorlijk als ze hem toch stiekem best wel aantrekkelijk vind, misschien zelfs wel meer dan dat…
“Ze wilde dat van Jae horen. Van de arrogante kwal die ze wel achter het behang kon plakken, Jae, die het bloed onder haar nagels vandaan haalde, elke keer weer.’
Het verhaal zit erg goed in elkaar, je moet en zal gewoon weten hoe het af zal gaan lopen. En eigenlijk wou ik dat ook weer niet omdat ik er stiekem voor vreesde. Het verhaal is ontzettend mooi en weet je zo aan te grijpen dat op sommige momenten bij mij de tranen over m’n wangen liepen. Het is geen boek dat je na het uit te hebben gelezen zo weer naast je neerlegt en gelijk weer vergeet, het blijft zeker nog wel een tijdje door sluimeren in je gedachten en juist dat vond ik er toch ook wel weer ontzettend mooi aan.
“Hoelang je ook nodig hebt om jezelf te vergeven, zoek me op als je er klaar voor bent. Als dat niet in dit leven is, dan maar in het volgende.”
Hartelijk dank aan Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst:
De wereld heeft nood aan nieuwe helden. Sky, Wolf, Phoebe, Harper, Florence, Aurora en Charlie zijn hun namen. Als digital natives worden ze klaargestoomd om op het internet een machtige, maar onbekende vijand te stoppen.
Hun mythische strijd wordt een odyssee vol gevaren waarin ze niet enkel elkaar maar ook zichzelf leren kennen. Het lot van de mensheid ligt in hun handen. Slagen ze niet in hun missie dan zal er geen morgen meer zijn.
Mijn eerste kennismaking met het schrijversduo R. Wade was met hun boek “Team Internet: Mission One” , een jeugdboek wat mij een beetje Power Rangers vibes gaf, op een goede manier. Ik was dan ook erg nieuwsgierig naar dit young adult verhaal van dit duo.
Het boek begint met een kennismaking van alle personages die net als in het eerdergenoemde ‘Team Internet: Mission One’ allemaal een videogame gespeeld hebben waardoor ze uitgekozen zijn om onderdeel uit te maken van een speciaal team. Een ding waar ik me heel erg aan ergerde was dat de personages continu in de clinch met elkaar liggen en ze allemaal even sarcastisch overkomen, waardoor je aanvankelijk lastig onthoudt wie wie nu precies is. Het begin van het verhaal lijkt dus heel erg op het vorige boek en nu is de doelgroep natuurlijk wel anders, maar het had best wat origineler gemogen van mij.
Als de missie dan eindelijk begint komen de zeven helden van het verhaal al snel vast te zitten in het internet en verandert het verhaal van scifi naar een herbeleving van de Odyssee uit de Griekse mythologie. Dit had ik totaal niet aan zien komen en zorgde ervoor dat mijn interesse in het boek af begon te nemen, ik wilde namelijk scifi lezen. Het boek kampt ook met de nodige pacing issues, waarbij sommige hoofdstukken kort zijn en andere maar liefst veertig pagina’s of meer. Hierdoor merkte ik dat ik regelmatig even stopte met lezen, als ik zag dat het volgende hoofdstuk lang was. Deze hoofdstukken hadden volgens mij prima in stukken kunnen worden gehakt. Ook waren er best wat dingen ongeloofwaardig in het verhaal, zo waren de personages op een bepaald punt in het verhaal gedrogeerd door het eten van bloemen en werden ze in een klap nuchter toen ze geforceerd werden te braken. Zo werkt het helaas in het echt niet, want het duurt best een tijd voor alles uit je bloedbaan is verdwenen.
De personages worden naarmate het verhaal vordert gelukkig een stuk verder uitgediept en allemaal kampen ze zo met hun eigen problemen die horen bij een jonge leeftijd, de worsteling met uitzoeken wie je bent. Dat we allemaal verschillend zijn en iedereen zijn zwakke en sterke punten heeft. Dit is goed verwerkt in het verhaal. Vooral Phoebe die in het begin als oppervlakkige Instagrammer wordt neergezet blijkt toch veel meer in haar mars te hebben dan je aanvankelijk denkt. Ook is het taalgebruik van de jongeren goed bestudeerd, met veel Engelse woorden erdoorheen. Het zijn stuk voor stuk geloofwaardige personages. Vooral Charlie vond ik een erg leuk personage, met zijn gekke ideeën en rare humor.
Overall vind ik het lastig te zeggen wat ik nu precies van het verhaal vond. Ik had gehoopt op veel meer scifi en was onaangenaam verrast toen het verhaal ineens veranderde in een herbeleving van de Odyssee. Pas tegen het einde werd het weer echt spannend en toen was het verhaal ineens afgelopen en stond er met grote letters “WORDT VERVOLGD…” Ik weet alleen niet of De Internauten: Oorsprong erin is geslaagd of ik wil weten hoe het verder gaat. Voor een debuut van de serie vond ik hem namelijk niet bijster sterk, wat ik erg jammer vind, want het concept is erg leuk, maar de uitwerking helaas wat minder.
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: Taran is klaar om een nieuw leven op te bouwen en zijn pijnlijke verleden een plaats te geven. Wanneer de prins wordt vermist en Saradan ten onder dreigt te gaan aan Dode Magie, schakelt de sultan Taran’s hulp in. Taran reist naar het verlaten eiland Turat om de zeldzame qalzarabloem te vinden, die het hart van de prins en het lot van Saradan kan redden. Maar het eiland is niet verlaten. Niets is wat het lijkt. Niemand is te vertrouwen. Een nieuw, dodelijk spel gaat van start.
Het eerste wat mij opviel aan dit boek was de onwijs gave cover, de kleuren zijn prachtig met elkaar verweven, de prachtige letters en al doet gewoon schreeuwen om gelezen te worden. Nu wou ik dat ook al heel erg graag, want ik heb werkelijk genoten van het eerste deel (recensie de Woestijndief) en was daardoor dan ook razend benieuwd hoe het verhaal verder zou lopen. Hoe zou het met Taran en de andere personages gaan en wat staat ze nog meer te wachten? Ik moest het gewoon weten en toen dit boek dan ook op de mat viel, ben ik er diezelfde avond in begonnen met lezen.
“Een storm was op komst, misschien wel de zwaarste die een hart kon verduren.”
Al bij het openslaan van het boek en het zien van de prachtig vormgegeven hoofdstukken wil je gewoon niets anders dan lezen, lezen en nog eens lezen. Want niet alleen de cover is prachtig, maar zo is de vormgeving binnenin het boek dat ook, het is mysterieus en geeft je al gelijk het juiste gevoel mee. Gelijk word je meegenomen de wereld van Taran in en al snel zie je het in je hoofd tot leven komen. Emmelie heeft zo’n ontzettend vlotte, fijne beeldende schrijfstijl, freaking love it. De personages komen goed tot hun recht en ook al had ik misschien zo mijn vermoedens bij sommige dingen, toch gebeurde er van alles wat ik niet zag aankomen. Het boek heeft de juiste dosis spanning en avontuur, met een prachtige wereldopbouw, de personages zijn zo goed neergezet dat je je er als lezer een goed beeld bij kan vormen en het gevoel krijgt ze echt te kennen. Ik keek zo uit naar dit tweede deel in deze tweeluik en het heeft me ook echt niet teleur gesteld. Het is van begin tot eind spannend en neemt je mee die mysterieuze wereld in. Je leeft mee met de personages en bij sommigen kun je ze wel wat. Het verhaal komt realistisch over, al is dit gelukkig in het echt niet mogelijk…nou ja… laten we gewoon hopen van niet 😛
“Ik zwaaide woest met mijn mes alsof het zou uitmaken. Toen ik me omdraaide was het te laat.”
Als het goed (nou ja, goed?) is, dan is met De Meesterdief dit tweeluik tot zijn einde gekomen en oh wat ga ik het missen, ik ben echt zielsveel van de wereld en haar personages gaan houden. Liefste neem ik helemaal nog geen afscheid ervan. Ook kan ik gewoon niet anders dan je ze van harte aanraden, want ze zijn echt zo onwijs goed! Graag had ik nog veel meer gelezen over deze prachtige wereld, die ik zeker een plek in mijn hart heb gegeven en ik kijk sowieso alweer uit naar Emmelie haar volgende boek. Want dat zij ook wel de Vlaamse Leigh Bardugo (een van mijn favoriete schrijvers) wordt genoemd, ben ik het absoluut volmondig mee eens. Wat kan ze toch verslavend goed schrijven. En wat zijn de covers keer op keer prachtig. I love it. Dus ben jij op zoek naar een gave serie, stop maar met zoeken, want met deze duologie heb je die zeker in handen. Heel veel leesplezier in ieder geval van mij gewenst.
“Hebben geweldige verhalen altijd een goed einde?”Ik wilde de stoel weggooien. ‘Nee.’zei ik. ‘Sommige breken je hart. ‘Zijn ze daarom slecht?’ ‘Niet als ze hoop geven op een betere toekomst.”
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst:
WILLEM: De eerste knallen lijken voetzoekers, tot het schreeuwen begint. Verborgen in een schuilplaats met vijf anderen luistert Willem wanhopig naar de kreten om hulp. Ze zitten in the middle of nowhere, niemand komt hen helpen. Hoelang zal het duren voor de schutters hun schuilplaats ontdekken. JAKE: Jake staart verward naar de feestelijk uitgedoste gasten die in paniek de trap oprennen, en te laat beseffen dat er geen uitweg voor hen is. Schoten weergalmen door het gebouw, hij ziet de schutters op zich afkomen. Hij beseft dat enkel de dood op hem wacht als hij niet meteen reageert.
Willem en Jake nemen een drastisch besluit. Wachten op de dood is geen optie. Paniek ook niet.
Allereerst de cover, niet eens heel bijzonder, maar het schreeuwt om gelezen te worden, tegels met bloed en lege kogelhulzen… en de titel Paniek in grote rode letters erbij. Je kan niet anders dan ernaartoe getrokken worden en willen weten wat er voor verhaal achter de cover schuilt. En Sandra kennende, zal dat waarschijnlijk ook echt goed zijn. Dan sla je het boek open en het eerste wat je tegenkomt zijn inktzwarte pagina’s, wat je nog meer doet afvragen wat je in vredesnaam in dit boek te wachten staat.
“Alles waar ik me tot nu toe aan kon vastklampen, verdwijnt als sneeuw voor de zon.”
En dan begint het verhaal, niets rustig opbouwend, nee gewoon vol middenin de actie. Hierdoor wil je als lezer alleen maar gelijk doorlezen. Want wat is er toch gebeurd? Je begint het verhaal vanuit Willem zijn oogpunt te lezen, die zit met vijf andere mensen, waaronder zich kinderen bevinden, verstopt in een kleine ruimte voor de aanslagplegers. Dit speelt zich af tijdens de laatste momenten van de aanslag en erna. Vanuit Willem zijn ogen volg je het angstwekkende verhaal van het op de vlucht zijn en niet precies weten hoe en wat en wie dit in hemelsnaam op zijn geweten heeft. En op het moment dat hij daar achter komt, stort zijn hele wereld in.
“My biggest mistake is thinking that people care for me as much as I do for them.”
Hierna wordt het verhaal verteld vanuit Jake, beginnend midden in de aanslag en met elk hoofdstuk dat dan volgt een stukje terug in het verhaal. Deze manier van vertellen zorgt ervoor dat je met beide personages wel een klik krijgt, of je dat nou wilt of niet. Het verhaal zit zo ontzettend goed in elkaar gewoon. Een ware pageturner vol met plottwists die je echt niet aan zag komen en omg daar hou ik zo van he! Tijdens het lezen lijkt het net alsof je er zelf bij bent, je voelt wat hun voelen en ziet wat hun zien. En dat maakt het zo fascinerend. Ik vond het verhaal niet eng, maar wel best heavy, zoals dat natuurlijk in het echt ook gaat. De emoties van de personages worden zo ontzettend goed weergegeven dat je je zo goed in ze weet in te leven. Je kan gewoon niet meer stoppen met lezen, je moet weten hoe dit verhaal vordert en hoe het nou allemaal echt in elkaar zit en dan kom je bij de laatste bladzijde, slaat het boek dicht en daar zit je dan… want het verhaal laat je niet zo even los, het laat je nadenken over dit soort gebeurtenissen en eigenlijk was ik zelfs een beetje verbijsterd. Maar volledig op de goede manier natuurlijk. Want omg wat is dit boek waanzinnig goed! Sandra J, Paul heeft het wederom voor elkaar om een waanzinnig goede en verslavende psychologische thriller neer te zetten die je nog lang bij zal blijven.
“Hij doet me aan de Joker denken, zonder de make-up die hem zo vreselijk maakte. Hij was altijd al geobsedeerd door die film, met het personage dat zo angstaanjagend was.”
Paniek is echt een absolute aanrader en ook al draait het in de hoofdmoot niet perse om de actie, al is die echt wel gruwelijk en heftig, maar meer om de personages zelf. Sandra weet je met dit verhaal een kijkje te geven in de gedachtes en levens van twee personages. Twee levens die volledig verwoest zijn… en of dat ooit weer goed zal komen? Ik kan niet anders zeggen dan dat je dit boek echt moet gaan lezen als je van een goede psychologische thriller houdt, want my goth wat is dit boek goed! Dus schaf het boek zelf aan, of leen ‘m bij je bibliotheek en geef je over aan deze rollercoaster. Ben benieuwd wat jij ervan gaat vinden 🙂
“Dit is het einde. Ik wil wegkijken, niet zien wie me het leven zal ontnemen, maar ik doe het niet. Als ze me willen afknallen, mogen ze me in de ogen kijken.”
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
`Flaptekst: WELKOM IN KAMP WOLFF. WAAR GEVAAR OP DE LOER LIGT. De onzekere Olivia gaat voor de zomervakantie naar een kamp waar ze over dierenverzorging leert. Ze krijgt het al snel aan de stok met de gemene Claire en haar vriendinnen. Het liefst zou ze meteen terug naar huis gaan, maar gelukkig zijn er ook aardige meisjes en jongens in hun kamp. Het kamp blijkt veel leuke en leerzame dingen voor Olivia in petto te hebben, maar ze komt er achter dat er ook een griezelig mysterie om de plek heen hangt. Verhalen over Indianengeesten en reusachtige wilde dieren doen al snel de ronde, maar weinig kinderen in het kamp geloven er echt in. Totdat een van hen niet meer terugkeert van een groepswandeling in het bos.
Ik zou dit boek lezen voor de blogtour, maar onverwacht en heel snel kwam daar ineens dat we een nieuw huisje toegewezen kregen en nog maar een paar weekjes hadden tot de sleuteloverdracht, hierdoor ben ik dus een stukje later met mijn recensie. Maar hier is die dan toch. Ik kon even Jeff zijn bureau inpikken om wat recensies uit te schrijven, omdat hij gezellig een avondje gamen was met zijn beste vrienden 🙂 Zelf heb ik hier in ons nieuwe huisje nog geen plekje om aan te gaan zitten schrijven, maar hopelijk is ook dat snel opgelost zodat ik weer snel helemaal terug ben 🙂 Maar voor nu, de recensie over het jeugdboek Geestenvanger.
Allereerst de cover, want wat is dat weer een plaatje gewoon. Ik ben gek op dromenvangers, maak ze ook zelf en deze is gewoon erg mooi, zat er al aan te denken deze misschien eens proberen te gaan maken 🙂 Maar ook de hele kleurencombinatie en al, het maakt het zo af en past zo ontzettend goed bij het verhaal. Dus hiermee zeker al punten gescoord!
“Geestenvanger” is Latoya haar debuut als jeugdauteur, hiervoor heeft ze al aardig wat boeken op haar naam staan, maar jeugd was er nog niet in voorgekomen. En ik moet eerlijk zeggen dat het boek me echt beviel. Aan de ene kant totaal anders dan al haar andere boeken, maar toch herken je haar er wel weer in terug. Latoya is erg goed in spanning in een verhaal weten te brengen en aan worldbuilding ook nooit een gebrek en dat ontbreekt dan ook zeer zeker niet in dit boek. Ik heb me werkelijk geen seconde verveeld. Het verhaal is spannend, vermakend, vol van avontuur en mysterie, maar ook echt een heerlijke pageturner. Er zijn mooie lessen door het verhaal heen verweven over pesten en vriendschap en elkaar vergeven en zo kom je nog wel meer dingen tegen die bijna ieder kind, maar ook volwassene wel kent. Of je nou tot de jeugd behoort of ouder, je zult zeker van dit boek kunnen genieten. Het leest heel fijn weg en voor ik het wist had ik het dan ook uit. Ben heel erg benieuwd of er meerdere boeken in het genre jeugd gaan komen van haar, want ik ga ze zeker lezen. Voor mij persoonlijk is dit debuut absoluut geslaagd en is het echt een dikke aanrader voor jeugd en tsja eigenlijk alle leeftijden wel erna. Latoya heeft gewoon een ontzettend fijne schrijfstijl die je vanaf de eerste bladzijde mee het verhaal inneemt en je pas los laat bij de laatste. I loved it!
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: Welke geheimen worden verborgen achter de muren van het domein? Op een stormachtige nacht komen Mila en Daniel elkaar na jaren weer tegen. Hij heeft een dringende lift naar het ziekenhuis nodig, zij besluit om hem te helpen. Het loopt mis wanneer ze onderweg een ongeluk krijgen. Wanneer Daniel ontwaakt, ontdekt hij tot zijn verbijstering dat hij een gevangene is van de mysterieuze sekteleider Dominic, die hen na het ongeluk naar zijn afgesloten domein heeft gebracht. En hij is niet de enige die in de klauwen van de man vastzit.
Een nieuwe psychologische thriller van de veelzijdige auteur Sandra J. Paul. Maar ditmaal een in een Young-Adult jasje, mijn nieuwsgierigheid was gelijk gewekt toen ik hoorde dat dit boek eraan zou komen. Sandra is echt zo’n ontzettend goede auteur, echt een manusje van alles en heeft voor mij nog nooit de plank mis geslagen met een van haar boeken. Zou dat deze keer weer zo zijn?
“Het is slechts een kwestie van tijd voor zijn wil gebroken wordt. Het spel kan beginnen.”
Vanaf het moment dat ik dit boek opensloeg en erin begon te lezen heb ik het niet meer weggelegd. De spanning zat er al snel in en je wilt gewoon weten hoe het gaat aflopen. Sektes zijn sowieso al een onwijs creepy iets en hebben me altijd al weten te interesseren, ik vind het een verschrikkelijk iets, begrijp me niet verkeerd, maar de psyche van de mens is gewoon onwijs interessant. Sandra heeft dan ook precies dat punt in dit boek ontzettend goed weten neer te pennen. Het boek is freaky door die creep van een Dominic, maar ook het paranormale aspect erin vind ik erg goed gedaan. Okay, ik zat op een gegeven moment echt wel dat het wel wat ongelovig is, maar hey dat stoorde niet in het verhaal, het paste er juist erg goed in. Het gevecht dat Daniel moet leveren om te proberen uit de klauwen van Dominic en zijn sekte te komen is echt intens, maar niet alleen Dominic zal moeten vechten voor zijn leven…
“Ik heb mijn ziel aan de duivel in een wit pak en sneakers verkocht. Wat heb ik gedaan?”
Sandra J. Paul heeft met dit boek wederom bewezen dat ze echt een talent is op schrijfgebied, is er überhaupt wel een genre dat haar niet ligt? Als je het mij vraagt niet. Dit boek zal je na het lezen nog best een tijdje bijblijven, het is er niet een die je zo even naast je neerlegt. Het geeft je toch wel wat te denken mee en ik hou van zulke psychologische thrillers. De spanningsboog is van begin tot eind goed, waardoor je je werkelijk geen moment verveelt of je aandacht tijdens het lezen laat verslappen. Je leest het verhaal vanuit twee perspectieven, namelijk die van Mila en die van Daniel, dit wordt duidelijk aan elk begin van het hoofdstuk aangegeven en is daarom ook heel makkelijk te volgen. Je leeft echt met ze mee en man wat wil je graag weten hoe ze het er vanaf gaan brengen of…redden ze dat misschien helemaal niet en is Dominic toch heel wat sterker en machtiger dan er gedacht werd?
“Hij gedraagt zich alsof hij zonet de loterij heeft gewonnen. Voor het eerst wordt ik echt bang.”
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: Taran kan stelen als de beste. Wanneer zijn laatste diefstal eindigt in een drama, wordt zijn broer Amir gekozen om deel te nemen aan het Labyrint, een magisch spel waar criminelen strijden voor vrijheid. Vastberaden om zijn broer te redden, raakt Taran verstrikt in de duistere geheimen van magie.
“Degenen die bereid zijn om een verschil te maken, moeten ook bereid zijn om te falen.”
Wat was De Woestijndief weer een ontzettend gaaf verhaal. Ik was al fan na haar boek “Het hart van de Adelaar” (recensie kun je hier lezen) te hebben gelezen, maar damn dit boek is ook onwijs gaaf. Emmelie Arents wordt ook wel de Vlaamse Leigh Bardugo genoemd, een van mijn meest favoriete schrijvers ooit en heel eerlijk, ik kan niet anders dan het hiermee eens zijn.
“En soms maken we onze eigen keuzes, ervan overtuigd dat we het juiste doen. En deden we precies het tegenovergestelde.”
De cover nodigt gelijk uit tot lezen, het is in prachtige rustige aardetinten en geeft een heerlijke oosterse sfeer weg, je kan gewoon niet anders dan het boek openen en beginnen met lezen..en lezen…en lezen. Want wegleggen is er met dit boek niet zomaar even bij. Het artwork bij elk hoofdstuk is wederom prachtig gedaan en past echt zo ontzettend goed bij de stijl van het verhaal. Ik hou er echt zo van en het bracht ook echt nog meer extra leesplezier. Emmelie Arents heeft met dit boek wederom een ijzersterk verhaal weten neer te zetten, met een geweldige world-building. Vanaf de eerste pagina word je meegezogen het verhaal in en mede door haar beeldende schrijfstijl zie je alles voor je tot leven komen. Bij elk hoofdstuk wordt goed weergegeven door middel van de naam, vanuit welk personage het verhaal verteld wordt. De personages zijn ontzettend goed neergezet en voelen al snel als vrienden aan. Vanaf het begin af aan zit de spanning al goed in het boek en bouwt zich hoe verder het verhaal gaat meer en meer op. Dit is geen boek dat je even oppakt om na een of twee hoofdstukken weer naast je neer te leggen, want je wilt gewoon weten hoe het verder gaat. En dan dat einde….ik kan eigenlijk niet wachten tot ik weet hoe dit verhaal zich verder zal gaan ontpoppen in het tweede deel “De Meesterdief“, maar ik wacht braaf geduldig af…
“Een compliment accepteren betekend niet dat je te trots bent, maar dat je ook bereid bent iets terug te krijgen wanneer je altijd geeft.”
Dus ben jij op zoek naar een goed, spannend en mooi fantasy verhaal, stop dan met zoeken en echt schaf Emmelie haar boek aan, het is echt zo ontzettend goed. En buiten dat het verhaal onwijs gaaf is, staat dit pareltje ook echt onwijs mooi in je boekenkast bij de rest van je collectie.
“Ik zal altijd terugkomen, zelfs als je me nooit meer wilt zien.”
The Book Dragon's Nook 