Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: Hamley hoort op een dag Viola en haar ouders praten over een uitstap naar het pretpark. Ook de honden Kasper en Kamiel mogen mee. Hamley reist stiekem met haar baasjes en haar hondenvrienden mee. In het pretpark geniet ze met volle teugen van haar nieuwe avontuur, tot ze plots haar baasjes kwijtraakt. Hoe geraakt ze nu nog thuis?
En daar was dan alweer het derde boek over het avontuurlijke en schattige zwarte katje Hamley. Een heerlijke jeugdserie, die eigenlijk ieder kind gewoon moet lezen als je dat nog niet gedaan hebt. Ook dit boekje zit weer boordevol kattig avontuur en wat was het weer genieten om met Hamley mee op stap te mogen. De schrijfstijl van Sandra J. Paul heeft mij jaren geleden al voor zich weten te winnen, want wat kan deze schrijver ontzettend goed schrijven en niet alleen dat, ze is ook echt een manusje van alles, want ze schrijft voor ieder wat wils. Zoals dus inderdaad deze serie over dit geweldige katje. Ik ben verliefd op het beestje, eerlijk waar. Want wat is ze heerlijk eigenwijs en avontuurlijk, precies zoals je van een kitten verwacht. In dit verhaal maakt ze het stiekem wel heel erg bont door zomaar tegen iedereens waarschuwing in achter haar baasjes en hondenvrienden aan naar het Pretpark te gaan…Want laten we eerlijk wezen, iedereen weet dat dat niet bepaald de meest veilige plek voor een kat is, laat staan een kitten.
Maar Hamley zou haarzelf niet zijn als ze het er waanzinnig naar haar zin zou hebben en oprecht kan genieten, maar dat houdt op een gegeven moment toch op…want na een tijdje raakt ze haar baasjes en haar hondenvriendjes kwijt in het park en weet ze totaal niet hoe nu nog thuis te komen…Zomaar aan de honden die daar lopen de weg vragen blijkt ook al geen succes, het zijn namelijk niet zulke lieve dieren naar katten toe als dat Kamiel en Kasper dat zijn. Gaat het Hamley lukken om zich ook uit deze penarie weten te redden?
Hartelijk dank aan Uitgeverij Dutch Venture Publishing voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst:
Doordat ze is opgevoed door een oude waarzegster in het Zwarte Woud, heeft Rune twee waardevolle lessen geleerd: neem alleen uit het woud wat je echt nodig hebt en kijk nooit, maar dan ook echt nooit iemand in de ogen in het dorp. Want lang geleden is er iets vreselijks gebeurd in het bos…en nu spoken de fluisteringen van een bruut omgekomen moeder met een geheim daar rond. Rune wordt gedwongen om alles wat ze ooit heeft gekend te ontvluchten en hoort al snel over een erfenis waar ze aan verbonden is; eentje die doordrenkt is met angst, hekserij en moord. Een geboorterecht dat verder reikt dan het graf en doordringt tot in het woud, waar Rune niet langer veilig is.
De omslag van het boek sprak me gelijk toen ik het in handen had gelijk aan, natuurlijk nog steeds geen groot fan van personages op de cover, maar het gehele plaatje roept iets mysterieus op en het lettertype waarin de titel van het boek is geschreven is zo pretty. Dan de achterkant van het boek, want oh my.. ik vind het echt prachtig, de tekening zou zo uit een waar Book of Shadows kunnen zijn gekomen en ik vind het echt ontzettend mooi, zit er zelfs aan te denken het te gaan natekenen voor mijn eigen magisch dagboek 🙂 Maar dan draait het uiteindelijk natuurlijk om het verhaal.
Ik hou van boeken over hekserij, zowel de fictieve verhalen als de non fictie en leerzame verhalen. Dus het kon niet anders dan dat ik dit boek gewoon moest lezen natuurlijk. En ik heb er werkelijk geen seconde spijt van. Want wat is dit een goed boek, nee niet lief en schattig, dat zeker niet. Want Rune haar leven is verre van makkelijk te noemen. Ze leeft met haar voogdes Matilde in het Zwarte Woud, Matilde is een waarzegster en heler, dit echter allemaal onder nogal geheime omstandigheden want de tijd waarin Rune leeft is in 1627…de tijd dat de heksenvervolgingen nog in volle gang waren. Rune wordt gek van de stem die haar continu blijft volgen en haar biologische moeder blijkt te zijn, ze wil dolgraag meer leren over de rituelen die Matilde houdt, maar daarvan wordt ze afgescheiden en dat vind ze ontzettend oneerlijk. En dan op een dag gebeurt er iets verschrikkelijks en Rune haar hele leven staat volledig op haar kop. Niets is meer zoals zij het kende en ze zal moeten vluchten. Maar hoe kun je volledig vluchten als je niet weet wat je allemaal te wachten staat en waar je eigenlijk heen moet. Ze is onzeker en zal zelfstandig moeten leren wat haar krachten zijn en hoe die te gebruiken naar eer en geweten. Gaat dit haar lukken of wordt de steeds duister wordende wereld van het dorp naast het Zwarte Woud haar dan toch fataal?
Ik heb echt genoten van dit verhaal, zoals de schrijfster in haar “noot” van het boek al vermeldt is dit verhaal niet op waarheden berust, maar de plaatsnamen, rivieren, steden en kastelen bestaan nog altijd echt in het Duitsland van nu. Ik vind het echt ontzettend goed dat er in dit boek geschreven wordt over de waanzin van de heksenvervolgingen. Veel mensen denken vaak inderdaad alleen aan het Amerikaanse Salem of aan Engeland als het daarom gaat, maar deze verschrikkelijke gebeurtenissen hebben over de gehele wereld plaats gevonden (en zijn in sommige delen van de wereld nog steeds aan de gang zelfs). Beieren Duitsland was een van de plekken in Europa waar de grootste en meeste heksenprocessen hebben plaatsgevonden en streep ook echt Nederland niet weg. Het was een volle eeuw vol verschrikkingen voor bovenal vrouwen, maar ook kinderen, mannen en vele dieren kwamen om in de idioterie die de massahysterie toentertijd veroorzaakte. Er werd geen recht gedaan, er werd niet eens eerlijk gekeken of iemand wel schuldig was. En dat vind ik ontzettend goed naar voren gebracht worden in dit boek. Is het leuk om over dingen te lezen die de mensheid anderen heeft aangedaan, nee, want het liefste zou je willen dat het nooit heeft plaats gevonden. Maar is het belangrijk dat er nog altijd aandacht aan wordt besteed, ja! Zeker weten, want alleen dan kan men (hopelijk) leren van de fouten en de idioterie die er heeft plaats gevonden en zal dit niet weer gebeuren. Dit boek geeft echt op een niet al te heftige manier in fictieve vorm weer hoe het er toentertijd aan toe kon gaan, maar ook zitten er zeker hele mooie delen in het boek. Zoals de kracht van het vertrouwen, vriendschap en het leven met en naar de natuur. Wijze lessen waar elk mens, heks of niet, echt veel aan zou kunnen hebben. Ik raad dit boek dan ook echt zeker aan om te gaan lezen en hoop in de toekomst ook zeker meer van Jennifer Murgia te zullen lezen.
Flaptekst: Prins Rhen is vervloekt en beleeft de herfst van zijn achttiende levensjaar telkens opnieuw. Om de vloek te verbreken moet er een meisje verliefd op hem worden, maar hoe kan ooit iemand van hem houden als hij aan het einde van iedere herfst veranderd in een bloeddorstig monster? Het monster verscheurt alles om hem heen: zijn kasteel, zijn familie en alle hoop die hij nog had. Harper heeft geleerd om sterk te zijn. Haar vader is weg, haar moeder ligt op sterven en haar broer denkt dat haar cerebrale parese haar kwetsbaar maakt, maar Harper doet er alles aan om te overleven. Wanneer ze in de straten van Washington een ontvoering probeert te voorkomen, belandt ze plotseling in een magische wereld. Rhens wereld. Kan zij de prins toch nog hoop geven?
Eindelijk had ik dan tijd om dit boek te gaan lezen, die ik overigens ook in de Fairyloot uitgave in het Engels in mijn kast heb staat (iets met mega gek op hervertellingen van sprookjes zijn). Het is zo ontzettend druk geweest, zowel met recensie-exemplaren als in ons privé leven het afgelopen jaar, dat ik amper tot niet de tijd vond om een boek uit eigen kast te lezen. Dus toen we verhuisd en gesetteld waren in ons nieuwe huisje was dit dan ook het eerste boek dat ik uit eigen kast pakte om te gaan lezen. Want OMG wat keek ik hier al lang naar uit. Maar…heeft dit boek mij ook gegeven waar ik zo naar uitkeek?
Zeker weten en nog veel meer dan dat. O.m.g ik hou van dit verhaal! Brigid heeft het sprookje van Beauty and the Beast op zo’n geheel eigen manier herteld dat ik er echt helemaal verliefd op ben en het liefste gelijk al verder zou gaan lezen in het tweede deel. Haar schrijfstijl is heerlijk vlot, vloeiend en beeldend, waardoor je alles voor je ogen ziet gebeuren tijdens het lezen. De personages zijn ontzettend goed neergezet, dus ik had echt in no time een band met ze opgebouwd. Ook vind ik het onwijs goed dat Brigid aandacht geeft met dit boek aan Cerebrale Parese, het staat niet op de voorgrond en haar hele identiteit wordt er niet door bepaald, maar het maakt haar juist alleen maar meer benaderbaar en echt. Geen prinses die overdreven perfect is, maar die net als iedereen in deze wereld ook gewoon iets onder de leden heeft. Brigid geeft achterin het boek ook aan dat Harpers ervaringen in het verhaal niet noodzakelijkerwijs overeenkomen met dat van alle andere mensen met CP, maar dat ze wel hoopt dat iedereen zich kan inleven in Harper haar vastberadenheid en haar kracht. Want als het Harper aan iets niet ontbreekt is het dat wel! Ze is gewoon echt heel erg leuk en ik ben echt van haar personage gaan houden, maar ook zeker van Grey en Prins Rhen. Ieder draagt zijn eigen rugzak in dit verhaal en gaat op een eigen manier mee om. Maar wat ze uiteindelijk allemaal samen brengt is de vloek die op Rhen zijn eerste achttiende verjaardag over hem is uitgesproken…een vloek die nog altijd niet verbroken is…gaat dat deze keer lukken of is het nu toch echt te laat?
“Weet je wat er echt klote is aan die vloek? Diegene die hem heeft uitgesproken, heeft er een helemaal mensen mee geraakt die er helemaal geen zak mee te maken hebben.”
De vloek is echt ronduit verschrikkelijk, we kennen ‘m natuurlijk allemaal wel vanuit het originele verhaal van Beauty and the Beast, maar in dit verhaal is de vloek aangepast naar deze tijd. En dat heeft de schrijfster echt onwijs goed gedaan. Je leeft ook zo met ze mee en ja ook ik vond Rhen eerst een omhooggevallen zak, maar hoe meer je over hem te weten komt en hem leert kennen des te meer respect je voor hem gaat opbrengen en hem steeds meer gaat mogen. En ook Grey heeft absoluut een plekje in mijn hart weten te veroveren, ze hebben gewoon alle drie zo hun eigen karakter dat je eigenlijk onmogelijk niet om ze kunt gaan geven. Je wilt gewoon dat dit niet verkeerd af gaat lopen en dat het ze gaat lukken om de vloek te verbreken. Maar ondertussen is er zoveel meer aan de hand wat hun tijd ook vraagt…dat je je begint af te vragen of dat wel allemaal gaat lukken. Het verhaal is echt zo goed in elkaar gezet dat ik het boek maar moeilijk weg kon leggen, het liefste was ik gewoon wakker gebleven en had ik het boek in een keer achter elkaar door uitgelezen. Want wat is het leuk en goed. Ik hoop dan ook snel verder te kunnen met lezen in het tweede deel, want dit is zo’n serie dat je echt alleen maar meer en meer wilt en ook nog eens absoluut mooi staat in je boekenkast.
“Tot mijn verbazing heb ik vaak ontdekt dat juist op het moment dat de wereld het donkerste lijkt, de grootste kans op licht ontstaat.”
Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, namelijk vanuit Rhen, Harper, Grey en het monster. Dit is hartstikke makkelijk te volgen omdat er boven elk hoofdstuk duidelijk wordt aangegeven vanuit wie je het verhaal dan meemaakt. Ook geeft het je de kans om de personages echt goed te leren kennen en echt een band met ze te krijgen. En ook de cover is werkelijk bloedmooi, de letters, de kleur en de achtergrond passen zo perfect bij elkaar, maar ook binnenin het boek vind je mooie illustraties terug. Blossom Books heeft duidelijk veel liefde en aandacht in dit boek gestopt en dat geeft je toch net dat beetje extra tijdens het lezen. Ik hou ervan en mijn boekenkast ook 🙂 Zoals je merkt ben ik echt hartstikke enthousiast over dit verhaal en zou ik er het liefste nog uren met je over door blijven praten, maar dat kan natuurlijk niet, dus ik sluit mijn recensie dan ook af met dat dit een absolute must read is en je dit boek echt moet aanschaffen als je ‘m nog niet in je collectie hebt. Heel veel leesplezier!!!
Hartelijk dank aan Uitgeverij Dutch Venture Publishing voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst:
Een eenzame toren, een versteend leger en een prinses die haar broer zoekt, maar de liefde vindt. Merryns broer Arthen hoeft maar een ding te doen om koning te worden, zichzelf bewijzen door naar het verloren domein te gaan en daar een bruid of een wonder te vinden. Merryn wacht gespannen op zijn terugkeer, totdat ze ontdekt dat enkele hovelingen Arthens ondergang beramen. Merryn reist zelf naar het verloren domein om Arthen te waarschuwen. Eenmaal daar sluit ze echter op een toren, waarin het wereldvreemde meisje Ellowyn woont. Wie is Ellowyn en kan Merryn haar misschien ook redden…? Een verhaal over dapperheid, je angsten overwinnen en queer liefde.
Zoals de meesten wel zullen weten ben ik niet echt fan van personages op een cover, omdat dit vaak heel veel wegneemt van je eigen fantasie tijdens het lezen van een boek. Bij dit boek had ik dat eerst ook wel een beetje, maar toch is de kaft echt wel een plaatje. Het prachtige kasteel op de achtergrond met de mooie Ellowyn op de voorgrond roept gelijk vragen op. Je wilt toch gelijk wel meer weten. En gelukkig stelde het verhaal dan ook zeker niet teleur 🙂 Al snel werd ik meegezogen de wereld van Merryn in die op zoek gaat naar haar broer in het gevaarlijke Verloren Domein, althans de mensen vinden het gevaarlijk en komen er dan ook niet, want wie daarbinnen gaat is het nog maar de vraag of die ook weer terug zal keren. Toch gaat Merryn achter haar broer aan om hem te waarschuwen van het gevaar dat hem te wachten kan staan als hij terugkeert. Merryn is een lieve, gevoelige meid die gek is op dieren en eigenlijk helemaal niets heeft met het gekonkel aan het hof. Dat haar de kans staat om uitgehuwelijkt te worden aan een ploert van een oude vent staat haar ook echt totaal niet aan, nog meer redenen om haar broer te vinden dus.
“De gedachte aan het leven dat nu op me wachtte, maakte me echt ziek.”
Het verhaal leest ontzettend fijn weg en ik had het dan ook in no time uitgelezen. Het voelde voor mij echt als een sprookjeswereld en daar hou ik zo van! Cathinca haar schrijfstijl neemt je al vanaf de eerste bladzijde mee het verhaal in en ze weet je aandacht ook echt tot het allerlaatste moment vast te houden. De personages zijn goed neergezet en de worldbuilding was ook erg fijn. Ik kon al lezende makkelijk alles voor me zien. Ik hou van zulke boeken, een fijn en goed verhaal (in dit geval ook nog eens een sprookjesachtige) een vlotte en vloeiende schrijfstijl en met mooie subtiele lessen erin verwerkt. Ik leefde ook zo mee met Merryn en Ellowyn, die twee zijn zo voor elkaar gemaakt, maar de toekomst ziet er niet rooskleurig uit voor ze. Dat verscheurde niet alleen hun harten maar ook die van mij. Maar gelukkig ligt een toekomst nooit volledig vast en kan er altijd nog van alles gebeuren…toch?
“Uit onwetendheid en angst veroorzaken jullie mensen zo ongelooflijk veel leed. Zelfs als je onbekend bent met iets kan je proberen om er begrip voor te hebben, of om meer te leren.”
Ik heb absoluut genoten van het lezen van dit verhaal en als jij net als ik van sprookjes houdt dan moet je dit boek gewoon echt gaan lezen, want het is zo leuk. Vertrouwen, vriendschap, liefde, avontuur en ga zo maar door, komen in het verhaal voor. En wat ik echt zoiets mooi vond is dat Merryn laat zien dat het zo ontzettend belangrijk is om altijd bij jezelf te zijn en je je daar niet voor moet schamen als je anders bent dan anderen. Dat juist dat een van de dingen is die je zo uniek en mooi maken als mens. Het is een prachtig, mooi, fijn en zeker ook met de nodige dosis humor erin verwerkt, verhaal. En dit keer een die niet over het standaard riedeltje met een jongen en een meisje die verliefd worden en samen oh zo gelukkig oud worden. Cathinca heeft echt een tof verhaal neergezet en ik hoop er nog vele van haar hand te kunnen lezen in de toekomst.
“Er zijn plekken op de wereld waar dat vaker voorkomt, waar het niet uitmaakt of je een man of vrouw bent, als je maar echt van iemand houdt. En die gedachte vind ik mooi.”
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: Taran is klaar om een nieuw leven op te bouwen en zijn pijnlijke verleden een plaats te geven. Wanneer de prins wordt vermist en Saradan ten onder dreigt te gaan aan Dode Magie, schakelt de sultan Taran’s hulp in. Taran reist naar het verlaten eiland Turat om de zeldzame qalzarabloem te vinden, die het hart van de prins en het lot van Saradan kan redden. Maar het eiland is niet verlaten. Niets is wat het lijkt. Niemand is te vertrouwen. Een nieuw, dodelijk spel gaat van start.
Het eerste wat mij opviel aan dit boek was de onwijs gave cover, de kleuren zijn prachtig met elkaar verweven, de prachtige letters en al doet gewoon schreeuwen om gelezen te worden. Nu wou ik dat ook al heel erg graag, want ik heb werkelijk genoten van het eerste deel (recensie de Woestijndief) en was daardoor dan ook razend benieuwd hoe het verhaal verder zou lopen. Hoe zou het met Taran en de andere personages gaan en wat staat ze nog meer te wachten? Ik moest het gewoon weten en toen dit boek dan ook op de mat viel, ben ik er diezelfde avond in begonnen met lezen.
“Een storm was op komst, misschien wel de zwaarste die een hart kon verduren.”
Al bij het openslaan van het boek en het zien van de prachtig vormgegeven hoofdstukken wil je gewoon niets anders dan lezen, lezen en nog eens lezen. Want niet alleen de cover is prachtig, maar zo is de vormgeving binnenin het boek dat ook, het is mysterieus en geeft je al gelijk het juiste gevoel mee. Gelijk word je meegenomen de wereld van Taran in en al snel zie je het in je hoofd tot leven komen. Emmelie heeft zo’n ontzettend vlotte, fijne beeldende schrijfstijl, freaking love it. De personages komen goed tot hun recht en ook al had ik misschien zo mijn vermoedens bij sommige dingen, toch gebeurde er van alles wat ik niet zag aankomen. Het boek heeft de juiste dosis spanning en avontuur, met een prachtige wereldopbouw, de personages zijn zo goed neergezet dat je je er als lezer een goed beeld bij kan vormen en het gevoel krijgt ze echt te kennen. Ik keek zo uit naar dit tweede deel in deze tweeluik en het heeft me ook echt niet teleur gesteld. Het is van begin tot eind spannend en neemt je mee die mysterieuze wereld in. Je leeft mee met de personages en bij sommigen kun je ze wel wat. Het verhaal komt realistisch over, al is dit gelukkig in het echt niet mogelijk…nou ja… laten we gewoon hopen van niet 😛
“Ik zwaaide woest met mijn mes alsof het zou uitmaken. Toen ik me omdraaide was het te laat.”
Als het goed (nou ja, goed?) is, dan is met De Meesterdief dit tweeluik tot zijn einde gekomen en oh wat ga ik het missen, ik ben echt zielsveel van de wereld en haar personages gaan houden. Liefste neem ik helemaal nog geen afscheid ervan. Ook kan ik gewoon niet anders dan je ze van harte aanraden, want ze zijn echt zo onwijs goed! Graag had ik nog veel meer gelezen over deze prachtige wereld, die ik zeker een plek in mijn hart heb gegeven en ik kijk sowieso alweer uit naar Emmelie haar volgende boek. Want dat zij ook wel de Vlaamse Leigh Bardugo (een van mijn favoriete schrijvers) wordt genoemd, ben ik het absoluut volmondig mee eens. Wat kan ze toch verslavend goed schrijven. En wat zijn de covers keer op keer prachtig. I love it. Dus ben jij op zoek naar een gave serie, stop maar met zoeken, want met deze duologie heb je die zeker in handen. Heel veel leesplezier in ieder geval van mij gewenst.
“Hebben geweldige verhalen altijd een goed einde?”Ik wilde de stoel weggooien. ‘Nee.’zei ik. ‘Sommige breken je hart. ‘Zijn ze daarom slecht?’ ‘Niet als ze hoop geven op een betere toekomst.”
Flaptekst: We zijn dieper verbonden met het weefsel van de natuur dan we denken. Miljoenen soorten organismen helpen ons aan voedsel, medicijnen en een leefbare omgeving. In Op de schouders van de natuur laat Anne Sverdrup-Thygeson zien hoe belangrijk al die soorten dieren, planten en schimmels voor ons zijn. Zo neemt ze ons mee naar de regenwouden, waar orchideebijen parfum maken, en naar de loopgraven, waar soldaten schimmels gebruikten als lichtbron in maanloze nachten. We lezen over eeuwenoude bossen met boomsoorten waar we kankermedicijnen aan te danken hebben, en over de ijsvogel die als inspiratie diende voor de Japanse kogeltreinen. Tegelijkertijd waarschuwt ze hoe ons gedrag dit alles in gevaar brengt: de uitbuiting van de natuur ondermijnt ons eigen bestaan. Vandaag de dag kampen we met een biodiversiteitscrisis waarin diersoorten bedreigd worden en leefomgevingen verdwijnen – een situatie die even urgent is als de klimaatcrisis. Sverdrup- Thygeson betoogt dat we, als we onze eigen toekomst willen veiligstellen, moeten leren samen te werken met de natuur.
Toen Bren en ik dit boek zagen liggen in de winkel wisten we het meteen: Dit boek wilden we in huis hebben! We zijn allebei gefascineerd door de natuur en we houden ervan om er meer over te lezen en te zien in documentaires. Helemaal in deze tijd, waarin de mensheid steeds meer lijkt te zijn vervreemd van de natuur is het belangrijk dat we onze plek in het geheel kennen. Geeft dit boek ook die inzichten? Er staat immers: “Hoe tien miljoen soorten onze levens redden” op de kaft.
Een verzameling van artikelen
Dit boek is opgedeeld in 10 hoofdonderwerpen en elk onderwerp bevat vervolgens weer diverse korte hoofdstukjes over dat hoofdonderwerp. Hierdoor voelt het boek daardoor als een collectie van allerlei artikelen, vol met allerlei weetjes over de natuur. Is dat erg? Nee, absoluut niet. Het enige nadeel ervan is dat overal niet bijster diep op wordt ingegaan, maar daarentegen probeert het boek een zeer breed scala aan onderwerpen de revue te laten passeren, waardoor je dus een goed beeld kunt vormen over al die soorten en waarom ze nou zo belangrijk zijn voor ons.
Duidelijke boodschap
Dat Anne Sverdrup-Thygeson gefascineerd is met insecten, dat wordt ook erg duidelijk. Vol passie vertelt ze over van alles en nog wat, maar zodra het over insecten gaat zie je de liefde voor haar vak. Ook is de boodschap van het boek duidelijk: We moeten zuinig zijn op wat we hebben en zorgen dat de biodiversiteit op onze planeet niet te laag wordt, want in de huidige situatie stevenen we af op een volgende massa uitsterving en dit moeten we kosten wat het kost voorkomen.
Op de schouders van de natuur is een zeer informatief en vermakelijk geschreven boek, maar zoals eerder gezegd ook echt eentje met een belangrijke boodschap. Het behoud van onze natuur en het zelfs aanleggen van nieuwe natuurgebieden is noodzakelijk als we de toekomst van onze planeet willen waarborgen. Het is dus enorm belangrijk dat we hier met zijn allen zorg voor gaan en blijven dragen. Ik ben ook erg benieuwd naar het eerder verschenen boek van Anna Sverdrup-Thygeson geworden, dus die staat dan ook op mijn To-Read lijst 🙂
Hartelijk dank aan Uitgeverij De Crime Compagnie voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: Het gerucht gaat dat in de stallen van het paleis van Winchester een baby te vondeling is gelegd. Isa weet wie de ouders van het meisje zijn en moet dit levensgevaarlijke geheim koste wat het kost bewaren. Ze laat het meisje, Elvina, samen met haar eigen zoontje Arthur opgroeien in een afgelegen burcht. Als ze ouder worden gaan Elvina en Arthur regelmatig paardrijden in de omgeving. Tot ze op een dag niet thuiskomen…
Toen ik begon met het lezen van dit boek, wist ik niet dat er nog een eerste deel van was, namelijk: ‘Dans om de troon’, heb ik dit gemist tijdens het lezen? Nee, eigenlijk niet. Wil ik het alsnog lezen? Ja, absoluut. Het boek begint met een samenvatting van wat er gebeurd is en neemt je daarna heel vlot mee dit verhaal in. Vanaf het allereerste moment zit de vaart er goed in, de schrijvers van het boek (het is namelijk geschreven door een schrijversduo) hebben een ontzettend, fijne en vlotte schrijfstijl die je tijdens het lezen alles goed voor ogen weten te geven, het is erg mooi beeldend geschreven, love that!
“Er zijn dingen die jullie beter niet kunnen weten,’ zei ze tenslotte. “Dat leeft prettiger”.
Ik heb werkelijk genoten van dit boek, De spanning en de intriges vliegen je om de oren en op een gegeven moment weet je niet meer wat nou echt is en wat nou precies fictie is, dat is zo ontzettend knap gedaan. Ik kon het boek maar moeilijk wegleggen, ik vloog er echt doorheen met lezen. Het is echt zo goed geschreven en het is echt een verslavend goed verhaal. Sowieso ben ik gek op geschiedenis en historische verhalen, maar normaal niet zo op verhalen van schrijversduo’s, maar dit boek heeft bewezen dat ook ik het gaaf kan vinden. Je merkt niet dat het door twee personen geschreven is zo vloeiend gaat het in elkaar over, het is zo mooi gedaan. De ontknoping van dit boek was echt omg…ik zag veel aankomen, maar dat dus niet.
De vrouwen in dit boek zijn zo ontzettend krachtig en moedig, zo mooi beschreven, maar tegelijkertijd heftig dat het zo moest. De personages, het zijn er nogal wat, net als de gebeurtenissen, zijn ontzettend goed en je krijgt ook echt een band met hun en de wereld waarin ze leven. Alles is zo goed uitgewerkt en zo beeldend. Dit is gewoon een boek dat je gelezen moet hebben, maar wees dan slimmer dan mij en begin bij de eerste, dat is waarschijnlijk wel leuker en handiger, al moet ik eerlijk zeggen dat ik er geen moment last van heb gehad deze te hebben gelezen zonder haar voorloper. Ik ben om, dit schrijversduo ga ik zeker blijven volgen en wil ik absoluut meer van lezen. Ik ga dan ook echt het eerste deel proberen te bemachtigen in de lokale boekwinkel en anders bestellen bij ze 🙂 Want ik wil meer lezen. Hou jij van historische romans, dan is dit boek het echt voor jou! Een absolute aanrader!
“Zal ik het antwoord dan maar geven? Je bent furieus op haar en wilt haar kwetsen waar en wanneer dat maag kan, uit wraak. Alleen: wraak is een slechte raadgever. Niet doen dus, uit lijfsbehoud.”
Vorig jaar werd door Disney een nieuw tijdperk aangekondigd voor Star Wars. Dit tijdperk wordt ook wel The High Republic genoemd en gaat over de hoogtijdagen van de Galactic Republic waarvan we de teloorgang in de prequel episodes kunnen zien. De Sith zijn nog ondergedoken en we zien de Jedi in dit tijdperk meer als ontdekkingsreizigers en zo nu en dan eens als bemiddelaars, of ze vervullen de rol van een lokale “sheriff”. Klinkt leuk? De ontvangst van de aankondiging was niet al te denderend, helemaal omdat veel fans helaas al van alles te zeiken hebben voor ze überhaupt iets hebben gelezen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook een beetje op de wip zat en heb toch maar dit boek aangeschaft om eens te checken of het wat was!
Op de voorkant van de kaft prijken enkele Jedi met goudgele tenues aan. Op de achtergrond zien we de Starlight Beacon, een ruimtestation die moet fungeren als symbool van hoop en waar we in het verhaal ook veel meer over leren. Voor mij was de grote vraag, is Star Wars wel leuk zonder de Sith? Want ik ben nu eenmaal een Dark Sider 😉
Het verhaal begint al direct vol in actie, wat wel erg fijn is. In het Hetzal system is een ware ramp gaande, uit de hyperspace lanes komen grote meteorieten en deze dreigen niet alleen de planeet en zijn manen te raken met ernstige gevolgen voor de bevolking, maar ook mogelijk de zon, waardoor het complete systeem zal ophouden te bestaan. De Jedi snellen de bevolking te hulp, maar gaat het ze ook lukken om het systeem te redden, of is het een verloren zaak? En waar komen de brokstukken überhaupt vandaan?
Ik moet toegeven dat de start van het boek bijzonder chaotisch was. Binnen korte tijd lezen we meer dan een dozijn verschillende namen van allerlei Jedi en andere personages en wisselen de hoofdstukken continu van perspectief, waardoor het lastig is om een goed beeld te vormen van alle gebeurtenissen. Gelukkig vlakt dit op den duur wel wat af en weet je na verloop van tijd wel wat beter wie wie is. Het verhaal bevat geheel in de stijl van Star Wars de nodige actie, maar er is ook voldoende ruimte voor politiek spel en het is duidelijk dat dit tijdperk toch ook erg interessant kan zijn.
Als start van een nieuw tijdperk is Light of the Jedi een goed uitgewerkt verhaal en zit het ook erg goed in elkaar als je eenmaal wat verder leest. De vraag is echter of de stroeve start alle lezers vast kan houden. Ik kijk in ieder geval erg uit naar de rest van de boeken uit deze nieuwe serie en overweeg ook om de comics eens een kans te geven, er gaan best goede berichten over het web rond erover. Aangezien vrijwel alle grote personages in dit tijdperk nog niet leven, op Yoda na, voelt het echt weer als iets fris aan en dat is misschien wat Star Wars ook even nodig had. De schrijvers hebben in ieder geval een hoop vrijheid om nieuwe verhalen te vertellen en de start is wat mij betreft geslaagd!
Hartelijk dank aan Uitgeverij Dutch Venture Publishing voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: Zeven Grote Huizen herrezen onder de ruïnes van de vroegere wereldsteden. Zeven Grote Families beloofden de vrede voorgoed te bewaren. De zestienjarige Nyah ziet de zon slechts twee keer per jaar. De rest van de tijd verblijft ze onder de grond. Hier werkt ze voor een van de Grote Families in ruil voor bescherming tegen de straling die de Laatste Oorlog veroorzaakt heeft. Dat ziet Nyah tijdens haar werk gruwelijke beelden van de buitenwereld: het zijn de bebloede velden die ze al jaren in haar dromen ziet. Voordat ze de kans krijgt te achterhalen hoe die verboden beelden in haar dromen terecht zijn gekomen, wordt ze verkocht aan de erfgenaam van de meest beruchte Grote Familie. Nu ze een gevangene is van deze grillige jongen, zal ze nooit meer kans zien de waarheid over haar dromen te achterhalen…tenzij ze vlucht. Al snel blijkt dat ze niet zomaar kan weglopen voor wat haar is overkomen. Om echt vrij te zijn moet ze de laatste restjes van haar veiligheid opgeven en de waarheid achterhalen over haar verleden en de rol die ze speelt in Nieuw-Europa. Pas als ze weet waar ze voor vecht, zal ze kunnen winnen.
“Als je niet weet waarvoor je vecht, zul je nooit winnen.”
De cover van het boek maakte me al gelijk nieuwsgierig naar het verhaal, want wat is die gaaf en wat een prachtig kleurgebruik, de achterflap maakte dat ik het 100% zeker weten wou lezen. Wat was dit een ontzettend gaaf boek. Al snel zat ik volledig in het verhaal en werd ik de wereld van Nyah ingezogen. Het is een dystopisch verhaal, waarin de wereld door de laatste Grote Oorlog zo erg is verpest door straling dat mensen amper tot niet meer buiten kunnen komen. Slechts twee keer per jaar, met de zomer- en winterzonnewende mag iedereen even naar buiten toe. Verder leeft de mensheid onder de grond. Het is een volkomen oneerlijke wereld waarin de massa onderdrukt wordt en maar te doen hebben wat de Grote Families hen opdragen. Een wereld waar een lach bijna niet voorkomt…Nyah wordt bruusk bij haar ouders weggehaald en verkocht aan een van de grootste hufters van dit verhaal, Charles George, de erfgenaam van het Leeuwenhuis. Hij behandelt “zijn” meisjes als zijn bezit en eist van ze dat ze doen wat hij wil, zo niet staat ze een verschrikkelijk lot te wachten. Een waarbij een gewone dood misschien nog wel de beste zou zijn… Nyah probeert in het begin nog op hem in te praten, maar komt er al snel achter dat haar enige uitweg vluchten is…
“Jij hebt de mogelijkheid om het beter te doen, de macht om niet dezelfde fouten te maken als de mensen van toen. Jij bent de enige die de kans heeft om echte vrede te brengen. Om echt iets goeds te doen. Om te luisteren naar mensen en het geweld te stoppen.”
Ik hou echt van dystopische verhalen, ik heb werkelijk een aantal planken in mijn boekenkast vol staan met dit genre. Een tijd lang leek het alsof dit soort verhalen er amper nog waren, maar gelukkig is daar dan Sahana, een dystopisch young adult verhaal. En het is echt gaaf. Nyah is een personage waar ik me al snel verbonden mee voelde, ik leefde ontzettend met haar mee, maar bewonderde haar eigenwijsheid en haar kracht ook enorm. Het boek heeft een ontzettend fijne spanningsboog, met soms echt wel gruwelijke dingen die erin gebeuren. De personages zijn erg goed neergezet en Ruby Coene heeft een fijne schrijfstijl wat er nog eens extra aan bijdroeg dat ik werkelijk door het verhaal heen vloog. Ik hoop dan ook echt dat er een vervolg op gaat komen…want dat einde…en ik wil gewoon echt zo graag meer weten over deze wereld en hoe nu verder.
‘Zij zijn de belichaming van alles wat er mis is in onze wereld. De mensen met macht hebben alles terwijl de rest wegkwijnt. Nooit echt volle magen, nooit echt veilig zijn en nooit echt helemaal van jezelf kunnen zijn. De machtigen hebben alle rijkdom, meer eten dan ze op kunnen, de meest extravagante kleding. Voor ons is vanaf het moment dat we geboren worden ons hele leven vastgelegd.”
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: Taran kan stelen als de beste. Wanneer zijn laatste diefstal eindigt in een drama, wordt zijn broer Amir gekozen om deel te nemen aan het Labyrint, een magisch spel waar criminelen strijden voor vrijheid. Vastberaden om zijn broer te redden, raakt Taran verstrikt in de duistere geheimen van magie.
“Degenen die bereid zijn om een verschil te maken, moeten ook bereid zijn om te falen.”
Wat was De Woestijndief weer een ontzettend gaaf verhaal. Ik was al fan na haar boek “Het hart van de Adelaar” (recensie kun je hier lezen) te hebben gelezen, maar damn dit boek is ook onwijs gaaf. Emmelie Arents wordt ook wel de Vlaamse Leigh Bardugo genoemd, een van mijn meest favoriete schrijvers ooit en heel eerlijk, ik kan niet anders dan het hiermee eens zijn.
“En soms maken we onze eigen keuzes, ervan overtuigd dat we het juiste doen. En deden we precies het tegenovergestelde.”
De cover nodigt gelijk uit tot lezen, het is in prachtige rustige aardetinten en geeft een heerlijke oosterse sfeer weg, je kan gewoon niet anders dan het boek openen en beginnen met lezen..en lezen…en lezen. Want wegleggen is er met dit boek niet zomaar even bij. Het artwork bij elk hoofdstuk is wederom prachtig gedaan en past echt zo ontzettend goed bij de stijl van het verhaal. Ik hou er echt zo van en het bracht ook echt nog meer extra leesplezier. Emmelie Arents heeft met dit boek wederom een ijzersterk verhaal weten neer te zetten, met een geweldige world-building. Vanaf de eerste pagina word je meegezogen het verhaal in en mede door haar beeldende schrijfstijl zie je alles voor je tot leven komen. Bij elk hoofdstuk wordt goed weergegeven door middel van de naam, vanuit welk personage het verhaal verteld wordt. De personages zijn ontzettend goed neergezet en voelen al snel als vrienden aan. Vanaf het begin af aan zit de spanning al goed in het boek en bouwt zich hoe verder het verhaal gaat meer en meer op. Dit is geen boek dat je even oppakt om na een of twee hoofdstukken weer naast je neer te leggen, want je wilt gewoon weten hoe het verder gaat. En dan dat einde….ik kan eigenlijk niet wachten tot ik weet hoe dit verhaal zich verder zal gaan ontpoppen in het tweede deel “De Meesterdief“, maar ik wacht braaf geduldig af…
“Een compliment accepteren betekend niet dat je te trots bent, maar dat je ook bereid bent iets terug te krijgen wanneer je altijd geeft.”
Dus ben jij op zoek naar een goed, spannend en mooi fantasy verhaal, stop dan met zoeken en echt schaf Emmelie haar boek aan, het is echt zo ontzettend goed. En buiten dat het verhaal onwijs gaaf is, staat dit pareltje ook echt onwijs mooi in je boekenkast bij de rest van je collectie.
“Ik zal altijd terugkomen, zelfs als je me nooit meer wilt zien.”
The Book Dragon's Nook 