Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: Hamley hoort op een dag Viola en haar ouders praten over een uitstap naar het pretpark. Ook de honden Kasper en Kamiel mogen mee. Hamley reist stiekem met haar baasjes en haar hondenvrienden mee. In het pretpark geniet ze met volle teugen van haar nieuwe avontuur, tot ze plots haar baasjes kwijtraakt. Hoe geraakt ze nu nog thuis?
En daar was dan alweer het derde boek over het avontuurlijke en schattige zwarte katje Hamley. Een heerlijke jeugdserie, die eigenlijk ieder kind gewoon moet lezen als je dat nog niet gedaan hebt. Ook dit boekje zit weer boordevol kattig avontuur en wat was het weer genieten om met Hamley mee op stap te mogen. De schrijfstijl van Sandra J. Paul heeft mij jaren geleden al voor zich weten te winnen, want wat kan deze schrijver ontzettend goed schrijven en niet alleen dat, ze is ook echt een manusje van alles, want ze schrijft voor ieder wat wils. Zoals dus inderdaad deze serie over dit geweldige katje. Ik ben verliefd op het beestje, eerlijk waar. Want wat is ze heerlijk eigenwijs en avontuurlijk, precies zoals je van een kitten verwacht. In dit verhaal maakt ze het stiekem wel heel erg bont door zomaar tegen iedereens waarschuwing in achter haar baasjes en hondenvrienden aan naar het Pretpark te gaan…Want laten we eerlijk wezen, iedereen weet dat dat niet bepaald de meest veilige plek voor een kat is, laat staan een kitten.
Maar Hamley zou haarzelf niet zijn als ze het er waanzinnig naar haar zin zou hebben en oprecht kan genieten, maar dat houdt op een gegeven moment toch op…want na een tijdje raakt ze haar baasjes en haar hondenvriendjes kwijt in het park en weet ze totaal niet hoe nu nog thuis te komen…Zomaar aan de honden die daar lopen de weg vragen blijkt ook al geen succes, het zijn namelijk niet zulke lieve dieren naar katten toe als dat Kamiel en Kasper dat zijn. Gaat het Hamley lukken om zich ook uit deze penarie weten te redden?
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: HEKSEN TEGEN KINDEREN. EEN EEUWENOUDE STRIJD BARST LOS. Binnenkort vieren de inwoners de vierhonderdste verjaardag van het rustige Kraaidorp. Iedereen is druk bezig met het organiseren van de festiviteiten. Tot een heksenjager verschijnt, die beweert alles af te weten van een heks die ooit in Kraaidorp leefde, Haar naam was Colette Zwart, en ooit was ze onsterfelijk. Volgens een legende ligt de bron van Colettes zwarte magie verborgen binnen de muren van een burcht die vierhonderd jaar geleden spoorloos verdween. Degene die de bron vindt, wordt de machtigste mens ter wereld. Quinten, die ooit al met Colette te maken heeft gehad, besluit om in het grootste geheim samen met de heksenjager op zoek te gaan naar de mysterieuze burcht, zonder te beseffen wat hij daarmee aanricht.
Na De Duistere School, Het Verlaten Huis en De Vergeten Tuin is er nu dan het vierde deel De Verdwenen Burcht in deze razendspannende jeugdthriller serie van Sandra J, Paul. Wat heb ik hier weer naar uitgekeken. Sandra heeft tot nu toe voor mij nog geen boek geschreven dat ik van haar gelezen heb dat ik helemaal niets vond, ze is echt zo’n creatieve duizendpoot en ook nog eens ontzettend goed ook. En ook van dit boek heb ik wederom genoten. Quinten, zijn vader en hun vrienden dachten nu toch eindelijk weleens van dat gedoe met de duistere zwarte heks Colette af te zijn, maar jammer genoeg is niets minder waar. Er verschijnt een heksenjager in het dorp die met een verhaal komt waar Quinten toch wel erg van schrikt. En ondanks dat hij zijn vader beloofd zich er niet mee te bemoeien kan hij het niet laten om dat wel te doen, hij kan toch zeker niet zijn vader en vrienden en zelfs heel het dorp Kraaidorp naar de verdoemenis laten gaan?!
“Ze is in staat ons hele dorp over te nemen. We kunnen niet niets doen!”
Wederom zit de verhaallijn van dit boek weer supergoed in elkaar. De personages zijn benaderbaar en de meesten ken je natuurlijk al uit de vorige delen, dus daar heb je ook al een band mee gekregen. Je volgt het verhaal verder van het wel en wee in het, normaal gesproken, zo rustige Kraaidorp. Maar wederom is de zwarte heks Colette Zwart van plan om hier voor eens en voor altijd een einde aan te maken. Ze staat op het punt oppermachtig te worden en er moet echt iets aan gedaan worden om dat tegen te houden anders zal niemands leven meer veilig zijn. Maar is het nou wel zo slim dat Quinten zich wederom geroepen voelt om te gaan helpen, of is dat deze keer toch echt geen verstandige zet? Je leest het allemaal in dit deel van deze superleuke en spannende jeugdthriller serie. De schrijfstijl van Sandra neemt je wederom vanaf de allereerste bladzijde mee het verhaal in en ook de art binnen in het boek past weer zo ontzettend goed bij het verhaal. Je wilt nadat je begonnen bent met lezen, gewoon echt niet meer stoppen. Ik kijk nu alweer onwijs uit naar het volgende deel in de serie en kan een ieder deze boeken dan ook aanraden om te gaan lezen. Maar hou wel in je achterhoofd dat er ook echt heel veel wel lieve heksen bestaat op onze wereld 🙂 Trust me 🙂
“Er is een ding dat je moet weten over heksen, mijn beste jongen. Ze zijn overal, dat zijn ze altijd al geweest. Duizenden jaren leefden ze al in ons midden en vandaag doen ze dat nog steeds. Er wonen er verschillende in jouw dorp, maar ook in alle naburige dorpen en steden. In landen aan de andere kant van de wereld. Ze zijn overal en ze zullen er altijd zijn.”
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst:
WILLEM: De eerste knallen lijken voetzoekers, tot het schreeuwen begint. Verborgen in een schuilplaats met vijf anderen luistert Willem wanhopig naar de kreten om hulp. Ze zitten in the middle of nowhere, niemand komt hen helpen. Hoelang zal het duren voor de schutters hun schuilplaats ontdekken. JAKE: Jake staart verward naar de feestelijk uitgedoste gasten die in paniek de trap oprennen, en te laat beseffen dat er geen uitweg voor hen is. Schoten weergalmen door het gebouw, hij ziet de schutters op zich afkomen. Hij beseft dat enkel de dood op hem wacht als hij niet meteen reageert.
Willem en Jake nemen een drastisch besluit. Wachten op de dood is geen optie. Paniek ook niet.
Allereerst de cover, niet eens heel bijzonder, maar het schreeuwt om gelezen te worden, tegels met bloed en lege kogelhulzen… en de titel Paniek in grote rode letters erbij. Je kan niet anders dan ernaartoe getrokken worden en willen weten wat er voor verhaal achter de cover schuilt. En Sandra kennende, zal dat waarschijnlijk ook echt goed zijn. Dan sla je het boek open en het eerste wat je tegenkomt zijn inktzwarte pagina’s, wat je nog meer doet afvragen wat je in vredesnaam in dit boek te wachten staat.
“Alles waar ik me tot nu toe aan kon vastklampen, verdwijnt als sneeuw voor de zon.”
En dan begint het verhaal, niets rustig opbouwend, nee gewoon vol middenin de actie. Hierdoor wil je als lezer alleen maar gelijk doorlezen. Want wat is er toch gebeurd? Je begint het verhaal vanuit Willem zijn oogpunt te lezen, die zit met vijf andere mensen, waaronder zich kinderen bevinden, verstopt in een kleine ruimte voor de aanslagplegers. Dit speelt zich af tijdens de laatste momenten van de aanslag en erna. Vanuit Willem zijn ogen volg je het angstwekkende verhaal van het op de vlucht zijn en niet precies weten hoe en wat en wie dit in hemelsnaam op zijn geweten heeft. En op het moment dat hij daar achter komt, stort zijn hele wereld in.
“My biggest mistake is thinking that people care for me as much as I do for them.”
Hierna wordt het verhaal verteld vanuit Jake, beginnend midden in de aanslag en met elk hoofdstuk dat dan volgt een stukje terug in het verhaal. Deze manier van vertellen zorgt ervoor dat je met beide personages wel een klik krijgt, of je dat nou wilt of niet. Het verhaal zit zo ontzettend goed in elkaar gewoon. Een ware pageturner vol met plottwists die je echt niet aan zag komen en omg daar hou ik zo van he! Tijdens het lezen lijkt het net alsof je er zelf bij bent, je voelt wat hun voelen en ziet wat hun zien. En dat maakt het zo fascinerend. Ik vond het verhaal niet eng, maar wel best heavy, zoals dat natuurlijk in het echt ook gaat. De emoties van de personages worden zo ontzettend goed weergegeven dat je je zo goed in ze weet in te leven. Je kan gewoon niet meer stoppen met lezen, je moet weten hoe dit verhaal vordert en hoe het nou allemaal echt in elkaar zit en dan kom je bij de laatste bladzijde, slaat het boek dicht en daar zit je dan… want het verhaal laat je niet zo even los, het laat je nadenken over dit soort gebeurtenissen en eigenlijk was ik zelfs een beetje verbijsterd. Maar volledig op de goede manier natuurlijk. Want omg wat is dit boek waanzinnig goed! Sandra J, Paul heeft het wederom voor elkaar om een waanzinnig goede en verslavende psychologische thriller neer te zetten die je nog lang bij zal blijven.
“Hij doet me aan de Joker denken, zonder de make-up die hem zo vreselijk maakte. Hij was altijd al geobsedeerd door die film, met het personage dat zo angstaanjagend was.”
Paniek is echt een absolute aanrader en ook al draait het in de hoofdmoot niet perse om de actie, al is die echt wel gruwelijk en heftig, maar meer om de personages zelf. Sandra weet je met dit verhaal een kijkje te geven in de gedachtes en levens van twee personages. Twee levens die volledig verwoest zijn… en of dat ooit weer goed zal komen? Ik kan niet anders zeggen dan dat je dit boek echt moet gaan lezen als je van een goede psychologische thriller houdt, want my goth wat is dit boek goed! Dus schaf het boek zelf aan, of leen ‘m bij je bibliotheek en geef je over aan deze rollercoaster. Ben benieuwd wat jij ervan gaat vinden 🙂
“Dit is het einde. Ik wil wegkijken, niet zien wie me het leven zal ontnemen, maar ik doe het niet. Als ze me willen afknallen, mogen ze me in de ogen kijken.”
Flaptekst:
Er was eens… een grote groep helden. Maar hoe zit het met de slechteriken? Laat je meevoeren naar werelden waar de doden herrijzen, Doornroosje duisterder is dan je denkt, internettrollen de mensen het leven zuur maken, het peperkoekhuisje een andere betekenis krijgt en de zeeheks ook een hart heeft.
Er was eens is de tweede sprookjesverhalenbundel die bij Dutch Venture Publishing is uitgekomen, alleen dit keer gaan de verhalen niet over de helden en stoere prinsessen, maar juist over de slechteriken in deze werelden. En laat ik nou helemaal gek zijn op sprookjes met een twist en de villains, niet voor niets heb ik de boeken die daarin zijn uitgebracht dan ook bijna allemaal in mijn kast staan en ben ik echt mega fan van Maleficent, mijn absolute nummer één villain.
Het boek bestaat uit vijf verschillende verhalen geschreven door Miranda Peters, Cathinca van Sprundel, Sandra J. Paul, Marijke F. Jansen en Suzanne Peters. Vijf schrijfsters die ik ook nog eens allemaal stuk voor stuk goed vind 🙂 Ik had dus ook echt zo’n onwijze zin in het lezen van dit boek en nam me voor om elke dag een verhaaltje te gaan lezen…
Nou, daar faalde ik… want ik heb het boek in 1 dag uitgelezen. De verhalen zijn stuk voor stuk echt heel erg leuk en goed bedacht. Sommige zelfs ook echt duister. Ze lazen heerlijk weg en een echte favoriet heb ik niet eens perse, want ik vond ze echt alle vijf hartstikke leuk. Goed de ene heeft net wat meer dan de andere, maar niet zo dat ik zoiets had dat er eentje slecht was of zo. En dat vond ik zo fijn! Ik ben namelijk zoals de meesten wel weten, niet echt van de verhalenbundels, maar dit was echt zo’n fijne. Elk verhaal wist me mee te voeren en ik heb er dan ook echt van genoten met lezen. Ik zal dit boek dan ook zeker nog eens oppakken om te gaan lezen 🙂 Echt een aanrader voor de liefhebbers van twisted tales!
Hartelijk dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Flaptekst: Het jaar 1621. De moeder van de twaalfjarige Colette Zwart wordt op de brandstapel gezet. Colette zweert dat ze wraak zal nemen op de kasteelheer die haar dit heeft aangedaan, maar die kans krijgt ze niet. Ze wordt samen met haar broer Bertus meegenomen door de mysterieuze Maximiliaan. Hij brengt hen naar zijn burcht, ver weg van hun dorp. Daar ontdekken ze wat hun moeder al die jaren voor hen heeft verborgen gehouden en wie ze in werkelijkheid is. Om haar moeder terug te krijgen, moet Colette gebruik maken van duistere magie. Maar dan vindt ze een lang vergeten tuin, met daarin een mysterieuze bron, die toegang geeft tot het eeuwige leven…
Daar was ‘ie dan eindelijk, het derde deel in de jeugd thriller serie van Sandra J. Paul en hoewel ik al wat jaartjes niet meer tot de jeugd behoor, kan ik toch nog echt altijd uitkijken naar sommige van de jeugdboeken. En deze reeks van Sandra is er daar absoluut een van. Haar schrijfstijl is zo ontzettend spontaan dat als je eenmaal begint met lezen je het boek niet meer naast je neer zult leggen en het in een ruk uit wilt lezen. Dit boek deed daar zeker niet aan onder, want wat was het weer een gaaf verhaal.
“Het gezang en geroep van de dorpsbewoners, aangewakkerd door de soldaten, gaat door merg en been. Colette voelt alleen nog maar haat in haar hart. Niemand is het waard om nog te blijven leven in dit dorp, ze moeten stuk voor stuk gestraft worden.”
Dit keer lezen we over de heks Colette, die in de delen hiervoor de kinderen van Kraaidorp zo’n ontzettende last…. of eigenlijk kunnen we gerust gevaar zeggen, bezorgd. Colette is hier zelf nog een kind, we zijn terug in het jaar 1621, de tijd dat de heksenjachten over de hele wereld gingen. Een verschrikkelijke tijd, zo ook voor Colette. Zij verliest door de jacht op heksen haar moeder en van het een op het andere moment staat haar volledige wereld op zijn kop. Wat moet ze nu zonder haar moeder? De enige persoon op de wereld die haar echt kende en die er altijd voor haar was en die zijzelf zo goed kende… Of eigenlijk, komt ze achter, dacht te kennen. Maar dan is er een kans dat ze haar moeder misschien toch niet voorgoed kwijt is en dat zorgt ervoor dat Colette doorzet en weer een doel voor ogen heeft. Maar of dit nu ook echt zo verstandig is?
“Duisternis achtervolgt haar als rook. Hij kan het zien, voelen en proeven.”
Ik vond het echt weer een ontzettend gaaf verhaal en het was echt leuk en interessant om nu ook eens te lezen over waarom Colette Zwart zo intens gemeen geworden is en waarom zij al die ellendige dingen doet. In dit boek wordt je daar een heleboel duidelijk over. En wederom weet Sandra J. Paul je te verbazen met hoe het verhaal in elkaar steekt. Je krijgt zelfs, of je het nu wilt of niet, medelijden met Colette. Het moet toch eigenlijk niet gekker worden zou je denken, toch?! Het verhaal zit goed in elkaar, heeft een heerlijke, lekkere leesflow, waardoor je als een speer door het boek heen gaat. De spanning zit er van begint tot het einde in en zodra je het uit hebt begint dat gevoel alweer dat je gaat uitkijken naar het volgende deel…want hoe gaat het vanaf nu verder? En nu je dit allemaal weet…wat betekent dat voor de vervolgboeken? Ook de cover is weer een plaatje om te zien en de art print in het boek is gewoon zo gaaf. Het maakt het echt helemaal af. De Kraaienreeks mag dan een serie thriller boeken zijn voor de jeugd, maar het is ook absoluut leuk om te lezen als je ouder bent. Er is gewoon geen eind leeftijd voor. Ik heb weer ontzettend genoten van het verhaal en kijk uit naar de rest van de reeks 🙂
“En dan staat er een vrouw voor hen, volledig gehuld in het zwart, met ogen die zo donker zijn als de nacht. De wereld koelt af, het vuur stopt en de stortregen stopt even snel als hij is begonnen.”
The Book Dragon's Nook 